Μετά το πρώτο (άδηλο) ραντεβού (SportDay / Αλέξης Σπυρόπουλος)

Τα αποτελέσματα της 1ης αγωνιστικής του πρωταθλήματος έγραψαν και ως γνωστόν, για καλό ή για κακό, δεν ξεγράφουν. Αλλά πλέον, ψυχρά ιδωμένα με απόσταση μιας εβδομάδας, αποτυπώνουν μάλλον μια αλληλουχία τυχαίων γεγονότων παρά την αληθινή δυναμικότητα των ομάδων της Σούπερ Λίγκας. Πολύ περισσότερο, δεν αποτυπώνουν ούτε ψήγμα της δυναμικής που οι ομάδες, στη ροή της χρονιάς, σιγά σιγά θ' αναπτύξουν.

Το τυχαίο γεγονός είναι, στο ποδόσφαιρο, πιο συχνό απ' οπουδήποτε αλλού. Το Ελλάδα - Τουρκία 1-4 τον Μάρτιο στο Καραϊσκάκη, π.χ., ήταν αλληλουχία τυχαίων γεγονότων. Οπως, το ίδιο, το Βοσνία/Ερζεγοβίνη - Ελλάδα 0-4 πέρυσι στη Ζένιτσα. Εάν (τα αποτελέσματα απομονωθούν και) εκληφθούν ως κριτήριο δυναμικότητας, τότε καταλήγουμε στην αδυναμία και στο αδιέξοδο να ερμηνεύσουμε γιατί η βαθμολογία στο γκρουπ είναι αυτή που είναι.

Η μοναδική ωφέλιμη παρότρυνση, για το πρωτάθλημα που εκκίνησε, είναι η αντίσταση στον πειρασμό των εκτιμήσεων. Οποιος συνέβη να νικήσει, δεν θα βγει Ευρώπη. Κι όποιος ηττήθηκε, δεν θα υποβιβαστεί. Ο Ιωνικός πέρυσι ξεκίνησε με 1-1 στον Εργοτέλη, 2-0 τον Παναθηναϊκό στο Μαρούσι, 1-0 τον Απόλλωνα Καλαμαριάς. Πήγαινε «για ΟΥΕΦΑ».

Ο Πανιώνιος έκανε (την πρώτη) νίκη την 7η αγωνιστική. Εως τότε, πήγαινε «για Β' Εθνική» (κι ο Ζαμάνης, στο «Deep» της Βενιζέλου, κλαιγόταν στον ώμο του Αλεξίου). Ο Ιωνικός υποβιβάστηκε με all-time αρνητικό ρεκόρ (συγκομιδής) πόντων. Ο Πανιώνιος, απ' τις πλερέζες του Σεπτεμβρίου και του Οκτωβρίου, έκλεισε τη χρονιά σε απερίγραπτη ευφορία για την 5η θέση και την έξοδο, εκ νέου, στην Ευρώπη.

Η αντίσταση στον πειρασμό των ατομικών, για παίκτες ή προπονητές που «κάνουν» ή «δεν φτουράνε», εκτιμήσεων είναι ακόμα πιο ωφέλιμη. Εάν βάλεις την Ισινμπάγεβα να πηδήξει 5μ.50, θα φανεί (δίχως τη συναίσθηση πού είναι τοποθετημένος ο πήχης) «λίγη» για το επί κοντώ. Θα περάσει από κάτω... πανηγυρικά. Με τη Σεβίλλη, φάνηκαν νούλες ο Καναβάρο κι ο Κασίγιας, και να μη συζητήσουμε για τον Πέπε.

Οι δυναμικότητες, και οι δυναμικές, θα ξεδιπλωθούν (σαν κεφάλαια μυθιστορήματος με πλοκή, ανατροπές, εκπλήξεις) στην πορεία. Στην, πανταχού αλάθητη, διάρκεια. Το περασμένο Σαββατοκύριακο, απ' του Χαριλάου και την Ξάνθη ως τη Λεωφόρο και το Περιστέρι, διαβάσαμε μονάχα την εισαγωγή. Και τούτη, πάλι, λειψή. Είδαμε «ελάχιστο δείγμα» απ' τους 14, και κανένα από Βέροια ή ΑΕΚ.

Είδαμε (σε ανταγωνιστικές συνθήκες) «μια ιδέα» Ιλιεβ, δευτερόλεπτα Νούνιες, καθόλου Σαριέγι και Ραούλ Μπράβο. Δεν είδαμε Αρτσούμπι, Πρίττα, Κνολ, Κουμόρτζι, Σνάουτσνερ, Μονιάκη, Φαβάλι, Βενετίδη, Μίλαντιν, Φυτανίδη, Παπαζαχαρία, Ψωμά, Λάκη, Σίσιτς, Ρατζίνσκι, Ιβιτς, Ορφανό. Για ν' αναφέρω (και να ξοδέψω χώρο για) μόνο το ένα εικοστό όσων θα μπορούσε κανείς να καθίσει και ν' αραδιάσει...

Δεν πρόκειται για τα «ιερά τέρατα» που έλειψαν, για τον άλφα ή βήτα λόγο, στην πρεμιέρα. Ούτε είναι όλοι, αναφερθέντες ή μη, άριστοι. Πολλοί, όμως, μπορεί να είναι στη διαδρομή (ο καθένας, με τον τρόπο του και για την ομάδα του) καθοριστικοί. Από τον Σαλπιγγίδη και τον Τζόρτζεβιτς ως τον Νάτσεβσκι, τον Βάλλα, τον Μπούσι και τον Περόνε.

Αυτό που συνέβη, στα επτά γήπεδα, ήταν ένα πρώτο (άδηλο) ραντεβού. Το ζευγάρι, μετά το πρώτο ραντεβού, μπορεί να μη βρεθεί ποτέ ξανά. 'Η μπορεί να ζήσουν μαζί για καμιά πενηνταριά χρόνια.