Η επιστροφή της «αγίας περιφερειακής τριάδας» (SportDay / Πάνος Παναγιωτόπουλος)

Tο τρίποντο του Σπανούλη στον νεκρό χρόνο ήταν η επαναφορά της Εθνικής στον ηρωικό (και διόλου πένθιμο) δρόμο των εμφατικών νικών στο τέλος, των «αρνούμαι να χάσω» αποφάσεων. Από τον Διαμαντίδη, τον Παπαδόπουλο (για να μνημονεύσουμε πρώτα τις δύο «κολόνες» της χθεσινής νίκης), τον Παπαλουκά και τον ήρωα της τελευταίας στιγμής «V-Span». Είναι μία φάση που μας επαναφέρει στο καθεστώς που είχαμε συνηθίσει από αυτή την ομάδα. Να τους φοβούνται οι αντίπαλοι, όχι να φοβούνται οι ίδιοι τους εαυτούς τους και να δίνουν δικαιώματα.

Η χθεσινή νίκη μπορεί να αποτελέσει το εφαλτήριο για να τριτώσει τα θαύματα η ελληνική ομάδα. Μετά το Βελιγράδι και το Τόκιο, να επιστρέψει και από τη Μαδρίτη με κάτι πολύτιμο στα χέρια. Δεν έγινε υπερομάδα μέσα από μία φάση, ούτε μέσα από την καταπληκτική παράσταση στο διάστημα 24'-30', όταν με σερί 21-4 μετέτρεψε το εις βάρος της 37-50 σε 58-54.

Πιθανώς να μην προλάβει να γίνει ποτέ μέχρι τη λήξη του τουρνουά την ερχόμενη Κυριακή. Δεν υπάρχει όμως περίπτωση να είναι ξανά το «φάντασμα» που είδαμε με Σερβία, Ρωσία, Ισπανία. Κόντρα στην Κροατία οι διεθνείς μας συνέχισαν να θέλουν, η διαφορά όμως ήταν ότι αυτή τη φορά μπορούσαν κιόλας. Μπορούσαν να χτυπήσουν για ένα ημίχρονο μέσα από τη ρακέτα, με τον Παπαδόπουλο να κάνει πάρτι στο «ζωγραφιστό». Η Εθνική είχε κοντά στους 25 πόντους (από τους 33) μέσα από τη ρακέτα του ημιχρόνου, όταν δεν έμπαιναν τα περιφερειακά σουτ.

Μπορούσαν στην επανάληψη να τιμωρήσουν τη ζώνη του Ρέπεσα, βομβαρδίζοντας κατά ριπάς το κροατικό καλάθι έξω από τα 6,25. Δεκαέξι τρίποντα επιχείρησαν, ακριβώς τα μισά βρήκαν στόχο! Οπως μπορούσαν να αξιοποιήσουν αυτή τη φορά την επιθετική άμυνα, να βγάλουν αιφνιδιασμούς και να αποφύγουν όλες τις επιθέσεις σε «σετ» παιχνίδι, με την αντίπαλη πεντάδα σε θέση άμυνας.

Καλός και άγιος ο Παπαδόπουλος (στο επιθετικό κομμάτι), αλλά η μεγάλη διαφορά ήταν ο Διαμαντίδης. Η δική του άνοδος ήταν που ανέτρεψε την άσχημη ροή των πραγμάτων στο ξεκίνημα της επανάληψης. Ηταν αυτός που κράτησε την μπαγκέτα και οδήγησε τους συμπαίκτες του σε μια παράσταση χωρίς πολλά φάλτσα. Ο ιδανικός μαέστρος, που «συμπαρέσυρε» τους Παπαλουκά και Σπανούλη σε θεαματική βελτίωση της εικόνας τους.

Η «αγία περιφερειακή τριάδα» της Εθνικής μας έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή της στο τουρνουά. Οπως και η απειλή από τη θέση «πέντε», με τους 22 πόντους του Λάζαρου. Αυτά έλειπαν στα προηγούμενα ματς, από τον Ντικούδη και τον Τσαρτσαρή δεν έχουμε παράπονο, αλλά το ξέρουν και αυτοί ότι μόνοι τους δεν μπορούν να βγάλουν το κάρο από τη λάσπη. Αντίθετα, με την περιφερειακή τριάδα σε καλή κατάσταση, μπορούν να παίξουν καλύτερα τους ρόλους τους και οι υπόλοιποι, να φτιάξουν μια ομάδα ικανή να αντέχει στις κακουχίες κάθε αγώνα. Να μην πέφτει στο καναβάτσο όταν κάτι της στραβώνει.

Και χθες της στράβωσαν πολλά. Αλλά άντεξε. Κερδίζει αύριο τους φιλότιμους -αλλά «λίγους»- Πορτογάλους, αποφεύγει την 4η θέση και περιμένει τον αντίπαλο των προημιτελικών. Οποιος και αν είναι -εκτός Λιθουανίας-θα μπει με φόβο στο παρκέ για να μας αντιμετωπίσει. Φόβο για την περιφερειακή μας τριάδα και όχι μόνο...