Το (επερχόμενο) τέλος του παραμυθιού (SportDay / Δημήτρης Χρυσάνθης)

Mπορεί μια ήττα να διαλύσει στην κυριολεξία μια ολόκληρη ομάδα; Αν πρόκειται για την ήττα της Εθνικής μας στον μικρό τελικό του Ευρωμπάσκετ από τη Λιθουανία, τότε ναι, μπορεί! Χάνοντας αυτό το παιχνίδι, το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα δεν έχασε μόνο το μετάλλιο, αλλά και την ευκαιρία να σφραγίσει το «εισιτήριό» του για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου. Και θα πρέπει τώρα να παίξει στο προολυμπιακό τουρνουά καταμεσής του Ιουλίου. Λίγες μέρες, δηλαδή, μετά τη λήξη των κυριότερων εθνικών πρωταθλημάτων της Ευρώπης. Πράγμα που σημαίνει ότι οι διεθνείς μας, που αγωνίζονται στις κορυφαίες ομάδες των κυριότερων εθνικών πρωταθλημάτων της Ευρώπης, δεν θα βρουν ούτε μία μέρα ξεκούρασης πριν ενσωματωθούν στην Εθνική ομάδα. Κι αν πάρουν και την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τότε δεν θα μπορέσουν να πάρουν ανάσα πριν από τον Ιούνιο του 2009. Θα παίζουν, δηλαδή, αδιάκοπα σχεδόν δύο κατά σειρά χρόνια! Γιατί να μπουν σε αυτή τη διαδικασία;

Γιατί δεν έχουν πάρει μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες και γιατί μπορούν να γίνουν μια από τις ελάχιστες ομάδες στον κόσμο του παγκόσμιου μπάσκετ που έχουν πάρει μετάλλια και στις τρεις κύριες διοργανώσεις, θα μπορούσε να απαντήσει κανείς. Μόνο που το γόητρο και η υστεροφημία έχουν ένα όριο. Και δεν είναι απαραίτητο να... πεθάνει κανείς στο γήπεδο (χτύπα ξύλο...) για να τα αποκτήσει. Υπό αυτή την έννοια, είναι απολύτως δικαιολογημένος όποιος διεθνής αρνηθεί να παίξει του χρόνου στο προολυμπιακό τουρνουά. Ηδη ο Νίκος Χατζηβρέττας έκανε την αρχή δηλώνοντας ότι αποσύρεται από την Εθνική. Ο Λάζαρος Παπαδόπουλος θα είναι ο επόμενος, αυτός όμως όχι μόνο επειδή θέλει να ξεκουραστεί. Και πιθανότατα θα υπάρξουν κι άλλοι. Αλλωστε το πρόβλημα δεν είναι δικό τους. Της FIBA και της ΔΟΕ είναι, που φτιάχνουν τα προγράμματα με μοναδικό γνώμονα την πώληση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων. Αν λοιπόν τον Δεκέμβρη στη συνεδρίαση του Κεντρικού Γραφείου της FIBA δεν περάσει η πρόταση του Γιώργου Βασιλακόπουλου για κατάργηση του προολυμπιακού τουρνουά και απευθείας πρόκριση δύο ακόμα ομάδων από το Ευρωμπάσκετ (Ελλάδα, Γερμανία) και μιας από το Παναμερικανικό (Πουέρτο Ρίκο), τότε η Εθνική μας το επόμενο καλοκαίρι δεν θα είναι αυτή που όλοι θαυμάσαμε την τελευταία τριετία. Και κανείς δεν θα μπορεί να πει τίποτα στους παίκτες.