Mε το φτωχό μου το μυαλό (SportDay / Αντώνης Πανούτσος)

«Τι έκανες στον πόλεμο, μπαμπά;». Ηταν ο τίτλος μιας μέτριας ταινίας του '60 με πρωταγωνιστή τον Τζέιμς Κόμπερν, για τις περιπέτειες ενός αμερικανικού λόχου στην Ιταλία κατά τη διάρκεια του B' Παγκοσμίου Πολέμου. Ο τίτλος είναι μια παρωδία του σλόγκαν που εμφανιζόταν στις βρετανικές αφίσες του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Εδειχναν ένα νεαρό κύριο να κάθεται στην πολυθρόνα του, να έχει το κοριτσάκι του στα γόνατά του και τον μικρό του γιο να παίζει με στρατιωτάκια στα πόδια του. Ο κύριος μοιάζει προβληματισμένος γιατί η ερώτηση του κοριτσιού είναι «What did you do in the Great War, daddy?». «Τι έκανες στον Μεγάλο Πόλεμο, μπαμπά». Και αντί ο μπαμπάς να πει «Ημουν μαυραγορίτης, κόρη μου. Γι' αυτό έχουμε και την πολυθρόνα που την αράζεις», κάθεται και προβληματίζεται τι θα της πει. Που σου έρχεται να του πεις: «Τι κάθεσαι και σκέφτεσαι, ρε κακομοίρη; Οκτώ ή ογδονταοχτώ χρόνων να είναι η γκόμενα, παραμύθι γουστάρει. Πες της ότι ήσουν αλεξιπτωτιστής στα υποβρύχια να γουστάρει το παιδί».

Τέλος πάντων, έχω αγοράσει την αφίσα από το Imperial War Museum στο Λονδίνο, κάποτε την είχα κρεμασμένη στο σαλόνι και πάντα σκεφτόμουν: Τι λένε τώρα στην Αναστασία, την κόρη μου, τη μέρα που θα με ρωτήσει τι έκανα όταν ήμουν στον στρατό; Της λένε ότι υπηρέτησα στο ένδοξο Λιμενικό Σώμα στο Κεντρικό Λιμεναρχείο Πειραιώς κάτω από τις διαταγές του υποπλοιάρχου Καψοκαβάδη και ζούσαμε τον καθημερινό κίνδυνο να μας τσιμπήσει ο κακός εχθρός. Ο οποίος ήταν η ελληνική αστυνομία και θα είχε κάθε λόγο να το κάνει, αφού μετά τις βάρδιες στα καράβια φεύγαμε φορτωμένοι με Nivea, ένα άθλιο βουλγάρικο άρωμα από τριαντάφυλλο σε μπουκάλι με ψαθάκι και κούτες τσιγάρα, ασκώντας το καθήκον του μεταπωλητή εισαγόμενων προϊόντων, κατ' άλλους λαθρέμπορου, που άσκησαν γενιές λιμενοφυλάκων; Πού να καταλάβει το παιδί τούς κινδύνους που είχε να αναπνέεις το άρωμα από το τριαντάφυλλο. Και πώς να μπορείς να λες περήφανα «Ναι, παιδί μου. Υπηρέτησα στο Λιμενικό».

Η θητεία μου λοιπόν στο Λιμενικό θα ήταν ένα ένοχο μυστικό, αν στο ίδιο σώμα δεν είχε υπηρετήσει και διαπρέψει ο βασικός εκπρόσωπος της καλαθοσφαίρισης της δεκαετίας του '70 και '80, ο Κίμων Κοκκορόγιανης. Η Ελλάδα συχνά ξεχνά τα παιδιά της. Οι θαυμαστές του Κοκκορόγιαννη, όμως, όχι. Από τον ευεργέτη της στήλης Χρήστο Ξανθάκη έλαβα και στέλνω ένα έπος που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Μπάσκετ Μπωλ», τεύχος 40, Αύγουστος 1982. Το περιοδικό αυτοπροσδιοριζόταν ως «Μηνιαία Αθλητική Επιθεώρηση». Ακολουθεί περιγραφή του πρωταθλήματος Ενόπλων Δυνάμεων σε απόδοση Χ.Ξ. Οσοι το είχαν παρακολουθήσει, όταν σήμερα τα παιδιά τους ρωτούν: «Πού ήσουν τον Ιούνιο του 1982, μπαμπά;», έχουν δικαίωμα να απαντούν: «Ημουν εκεί».

Το πρωτάθλημα διεξήχθη από τις 9 έως τις 13 Ιουνίου του 1982 στην «ακριτική και γραφική» Αλεξανδρούπολη. Το ΓΓΕΘΑ είχε αναθέσει τη διοργάνωση στο Αρχηγείο της Χωροφυλακής, το οποίο με τη σειρά του ανέθεσε τους αγώνες στη Διοίκηση Χωροφυλακής Εβρου. Στη διοργάνωση συμμετείχε το Ναυτικό έπειτα από πολλά χρόνια απουσίας, οπότε έπρεπε να γίνονται 3 αγώνες ανά ημέρα επειδή συνολικά συμμετείχαν 6 ομάδες: Στρατός, Ναυτικό, Αεροπορία, Χωροφυλακή, Λιμενικό, Αστυνομία.

Την πρώτη μέρα, λοιπόν, το Λιμενικό νίκησε εύκολα την αδύνατη ομάδα του Ναυτικού 119-76. Τη δεύτερη μέρα το Λιμενικό «με πολύ καλή άμυνα και γρήγορους αιφνιδιασμούς» κατόρθωσε να νικήσει την Αστυνομία 83-79. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εποχής, οι Παπάζογλου και Μίσσας ήταν οι κύριοι συντελεστές της νίκης. Σημειώνω, ωστόσο, ότι το ρεπορτάζ έφερε την υπογραφή του υπομοιράρχου της Χωροφυλακής Βασιλείου Ελευθεριάδη, οπότε η αντικειμενικότητα μπορεί να έχει περίπατο με κύριο θύμα (ποιον άλλον;) τον Κίμωνα Κοκορόγιαννη...

Την τρίτη μέρα έγινε ο κρισιμότερος αγώνας, όπου η Χωροφυλακή με συνεχές πρέσινγκ νίκησε την ομάδα του Λιμενικού 91-81. Το Λιμενικό έχασε και την τέταρτη μέρα από τον Στρατό με το συντριπτικό 95-75 (εδώ τραυματίστηκε ο Κώστας Μίσσας και πήγε περίπατο η οργάνωση της ομάδας), ενώ νίκησε την πέμπτη μέρα 98-82 την Αεροπορία. Εχασε όμως την τρίτη θέση και το χάλκινο μετάλλιο, παρ' ότι είχε τις ίδιες ήττες (αριθμός 2) με τη Χωροφυλακή, γιατί στον μεταξύ τους αγώνα, όπως σημείωσα ανωτέρω, νικήθηκε 91-81.

Στην επιμέρους κριτική των ομάδων, ο υπομοίραρχος Ελευθεριάδης αποδίδει έως ένα σημείο τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, γράφοντας για το Λιμενικό: «Η πολύ καλή απόδοση του Κοκορόγιαννη σε όλα σχεδόν τα παιχνίδια και η σταθερότητα του Παπάζογλου δεν στάθηκαν ικανές να επιτύχει η ομάδα αυτό που ήθελε και είχε βάλει σαν στόχο της. Η συμπαθής ομάδα χρειάζεται να ενισχυθεί με 1-2 ικανούς παίκτες». Ευχαριστώ τον Χουξού και επειδή η έρευνα για τη χαμένη γενιά της ελληνικής καλαθοσφαίρισης πρέπει να συνεχιστεί, προτείνω την επανάληψη του τουρνουά με τη συμμετοχή των τότε παικτών, τα έσοδα του οποίου θα δοθούν σε μένα και μετά θα τα δώσω σε πυρόπληκτους φίλους μου που ασχολούνται με την καλλιέργεια αυτοφυών.