Με ποσοστά ευστοχίας α λα μπάσκετ... (SportDay / Διονύσης Ελευθεράτος)

Καιρό είχαν οι φίλοι του Ολυμπιακού να απολαύσουν τόσο χορταστικό ποδόσφαιρο. Αψογη ανάπτυξη από τον άξονα και από τα άκρα, ιδανική εκμετάλλευση του κενού χώρου. Του... άφθονου κενού χώρου, βεβαίως, μια και ο ΟΦΗ δείχνει να επιβεβαιώνει –επαυξάνοντας επικινδύνως, μάλιστα– την περσινή του «συνταγή»: επιθετικός οίστρος, ανασταλτικός... ύπνος.

Με αντίπαλο τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη, τούτη η «αποκοτιά», τούτη η έλλειψη στοιχειώδους ισορροπίας ανάμεσα στο θράσος και τον ορθολογισμό, ήταν αναμενόμενο να κοστίσει ακριβά. Θα μπορούσε να αποδειχθεί πολύ πιο οδυνηρή. Αφάνταστα οδυνηρή. Σκεφθείτε μόνο να μην ήταν εξόφθαλμα ανέτοιμος ο Κωνσταντίνου... Τα «ποσοστά ευστοχίας» του Ολυμπιακού στο πρώτο μέρος του αγώνα θύμιζαν μπάσκετ. Πώς να μη συμβεί αυτό; Κάθε φορά που οι «ερυθρόλευκοι» αναχαίτιζαν τους αντιπάλους τους (ακόμα κι έξω από την περιοχή του Νικοπολίδη), ακολουθούσε επίθεση που ανταποκρινόταν πλήρως στις προδιαγραφές του «δευτερεύοντος» ή «πρωτεύοντος» αιφνιδιασμού στο μπάσκετ!

Ολα δείχνουν ότι ο Γκαλέτι δεν θα εξελιχθεί απλώς στον άνθρωπο που θα αναζωογονήσει τη δεξιά πλευρά του Ολυμπιακού και θα επιτρέψει στην ομάδα του να απαλλαγεί από το μονόπλευρο παιχνίδι της ΜΓ (Μετα-Γιαννακόπουλο) εποχής, παιχνίδι που –χρόνια τώρα– θυμίζει τη διάταξη των Θηβαίων στη μάχη των Λεύκτρων. Ο Γκαλέτι δείχνει να πληροί τις προϋποθέσεις να αναδειχθεί σε ηγετική μορφή της ομάδας –αλλά αυτό μόνο ο χρόνος θα το επιβεβαιώσει ή θα το διαψεύσει. Στον αντίποδα: κάμποσες οι στιγμές ασυνεννοησίας στην «ερυθρόλευκη» άμυνα. Ο Λεμονής καλείται να διαγνώσει εάν αυτό οφειλόταν αποκλειστικά και μόνο στον «πανηγυριώτικο» χαρακτήρα που προσέλαβε το παιχνίδι πριν καν συμπληρωθεί το πρώτο ημίωρο.