Ο βιασμός της Δημοκρατίας (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Ενα υψηλόβαθμο στέλεχος της Ελληνικής Αστυνομίας στο οποίο είχα απευθυνθεί για να μάθω τι έρευνες γίνονται για τα γεγονότα της Νέας Σμύρνης, μου είχε πει χαρακτηριστικά ότι η ανικανότητα της ελληνικής πολιτείας να αντιμετωπίσει τα συνεχή κρούσματα βίας στους αθλητικούς χώρους οφείλεται κυρίως στο ότι ποτέ δεν έχει γίνει μια σοβαρή έρευνα για να χαρτογραφηθούν οι χούλιγκανς. Η Ελληνική Αστυνομία (και οι λοιπές αρχές που θα έπρεπε να ασχολούνται με το πρόβλημα) καταλήγουν σε όλες τις περιπτώσεις στο απλοϊκό συμπέρασμα ότι κάποιοι αληταράδες έδωσαν ραντεβού για ξύλο στο γήπεδο και πλακώθηκαν μεταξύ τους.
Αστυνομία
Η απλοϊκότητα του συμπεράσματος δεν πρέπει να σας ξενίζει. Μην ξεχνάτε ότι μιλάμε για τις διωκτικές αρχές μιας χώρας που δεν μπορούν να εντοπίσουν τον Βαβύλη πριν από τον Τριανταφυλλόπουλο και έκαναν περίπου τριάντα χρόνια για να καταλάβουν ότι η «17 Νοέμβρη» δεν αποτελείται από μέλη του ΠΑΚ, αλλά από άλλου είδους αγωνιστές. Η Ελληνική Αστυνομία έχει τόσα μέτωπα ανοιχτά και πιέζεται τόσο πολύ καθημερινά από την ανάγκη να αντιμετωπίσει ολοένα και πιο σύνθετες μορφές εγκληματικότητας ώστε είναι υποχρεωμένη να απλοποιεί τα συμπεράσματα: για να αντιμετωπιστούν προβλήματα κοινωνικής παθογένειας, όπως αυτό της βίας, χρειάζονται πιο ειδικευμένοι κοινωνικοί λειτουργοί και όχι απλώς περισσότεροι μπάτσοι.
Μαχητές
Θεωρώ ότι ανάμεσα στα γεγονότα που έγιναν στη Νέα Σμύρνη στο ματς του Πανιωνίου με τον Ολυμπιακό και στα χθεσινά ρατσιστικά επεισόδια που εξέθεσαν τη χώρα διεθνώς υπάρχει σύνδεση: για την ακρίβεια, και στις δύο περιπτώσεις πρωταγωνίστησαν περίπου οι ίδιοι γνωστοί-άγνωστοι, που κατά βάση είναι στελέχη ακροδεξιών οργανώσεων, τα οποία βλέπουν ότι στα γήπεδα η ρητορική τους έχει πέραση. Οι ίδιοι εμφανίζονται υπερασπιστές των εθνικών συμβόλων, μαχητές της ιδέας του Ολυμπιακού ή του Παναθηναϊκού, ανάλογα πώς βολεύει, υμνητές της ανώτερης ελληνικής φυλής ή στρατιώτες ταγμένοι στην κάθε θύρα. Οι ίδιοι είναι, αλλά για να ασχοληθεί σοβαρά μαζί τους η ελληνική πολιτεία θα πρέπει να θρηνήσουμε θύματα.
Μηνύματα
Ποιοι πλακώθηκαν στη Νέα Σμύρνη στο ματς του Ολυμπιακού με τον Πανιώνιο δεν το μάθαμε ποτέ. Ούτε και θα μάθουμε ποιοι ήταν οι υποκινητές των χθεσινών αθλιοτήτων που έγιναν (κοίτα σύμπτωση..) στο ίδιο γήπεδο. Οπως και τότε, έτσι και τώρα θα τα ρίξουμε στην Αστυνομία και στα ΜΑΤ που ήταν εκεί, αλλά δεν έκαναν τίποτα. Η Αστυνομία είναι τόσο βολική για να μαζεύει ευθύνες, ώστε η παρουσία της γίνεται το άλλοθι του κάθε άθλιου που μπορεί να κάνει στο γήπεδο ανενόχλητος ό,τι θέλει: να βρίζει ύμνους, να σκίζει σημαίες, να στέλνει σε όλο τον κόσμο μηνύματα ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα ρατσιστών, η οποία κατοικείται από Ελληνάρες, οι οποίοι αφού αγόρασαν με δόσεις το 4Χ4, ανακάλυψαν ότι ανήκουν σε ανώτερη φυλή και ξέχασαν ότι η γιαγιά τους δεν είχε τουαλέτα μέσα στο σπίτι και ο καμπινές της βρομούσε από χιλιόμετρα.
Τρόμος
Η άκρα δεξιά σε όλη την Ευρώπη δουλεύει μεθοδικά. «Στρατολογεί» πιτσιρικάδες, κάνει ξενόφοβα κηρύγματα, εκμεταλλεύεται την ανεργία και την αγραμματοσύνη, «ξαναγράφει» την ιστορία, χρησιμοποιεί την εξέδρα σαν κολυμβήθρα του Σιλωάμ, γεμάτη αυριανούς πιστούς. Κάνει πολύ καλά, γιατί αυτή είναι η δουλειά της: η θεσμική ανωμαλία, οι τριγμοί της Δημοκρατίας, ο τρόμος μπροστά στο μέλλον την κάνουν πάντα πιο δυνατή. Ποτέ η ακροδεξιά δεν θέριεψε εκεί που τα πράγματα πάνε καλά. Το θέμα είναι τι κάνει η ελληνική πολιτεία, η οποία προστατεύει τη Δημοκρατία μας.
Βρομιά
Την απάντηση δεν χρειάζεται να σας την πω εγώ, την ξέρετε: δεν κάνει τίποτα. Η Αστυνομία τελεί εν συγχύσει, άσε που δεν αποκλείω αρκετά από τα φιντάνια της να τραγουδούσαν κιόλας τα ακροδεξιά συνθήματα που βρόμισαν τον ουρανό της Νέας Σμύρνης. Το υπουργείο Δημόσιας Τάξης δεν έχει ούτε καν αρμόδια υπηρεσία για τα προβλήματα της βίας στα γήπεδα και σιγά μην έμπαινε στον κόπο να αναλύσει καταστάσεις τόσο σύνθετες. Το υφυπουργείο Αθλητισμού πιστεύει ότι θα φτιάξει κάποτε ο αρμόδιος υφυπουργός του (όποιος κι αν είναι..) ένα μαγικό νόμο που θα τα διορθώσει όλα. Για τον Γκαγκάτση ούτε καν μιλάω. Τι να πεις για κάποιον που δίνει στους ακροδεξιούς εισιτήρια (πρώτη θέση τις έχει τις στρατιές..) και ζητάει διαβατήρια από τους απλούς φιλάθλους, προχωρώντας σε ρατσιστικούς διαχωρισμούς, τους οποίους αν τους μάθουν στη FIFA θα μας διαγράψουν από τις διεθνείς διοργανώσεις; Ο άνθρωπος τόσο του κόβει, τέτοια κάνει.
Βαρέθηκα
Δεν λέω τίποτα για την ΕΠΟ - έχω βαρεθεί. Σε μια σοβαρή χώρα θα είχαν παραιτηθεί όλοι οι υπεύθυνοι για τη διεξαγωγή του αγώνα μετά το χθεσινό αίσχος, αλλά ποιος την έχασε την ευθιξία για να τη βρουν στην Ομοσπονδία: το πιθανότερο είναι ότι όλο το παρεάκι των συμβούλων χθες με αυτά που γίνονταν στο γήπεδο το καταδιασκέδασε.
Βιασμός
Το μόνο που με στενοχωρεί είναι ότι όλα αυτά έγιναν στη Νέα Σμύρνη, έναν από τους πιο δημοκρατικούς, φιλελεύθερους και φιλόξενους δήμους της χώρας. Στη Νέα Σμύρνη του Μπάμπη Μπεχλιβανίδη, του αείμνηστου Αχιλλέα Λαγουρού, του Γιάννη Μπανιά, του Νίκου Μπέου, του Γιώργου Κουτελάκη. Στη Νέα Σμύρνη της οποίας τα δημοκρατικά φρονήματα χθες βιάστηκαν, όπως ακριβώς κι αυτά της Ελλάδας.

Το άγχος της σιγουριάς
Περιττό να πω ότι η Εθνική μας ομάδα ξέρει τι πρέπει να κάνει για να κερδίσει το σημερινό ματς με την Αλβανία. Η ευκολία με την οποία κέρδισε στη Γεωργία (στηριζόμενη -όπως περίπου είχα προβλέψει- όχι τόσο στην πληγωμένη άμυνά της, όσο στην επιμονή της στην επίθεση) είναι καλό σημάδι για τη συνέχεια. Η ομάδα του Ρεχάγκελ είναι πιο σίγουρη απ' ό,τι ένα χρόνο πριν, ξέρει να κλείνει τον αντίπαλό της και να παίξει και πολύ από το πλάι αν χρειαστεί, μπορεί να πρεσάρει σωστά και δεν είναι απαραίτητο για να κερδίσει ένα ματς να βρει χώρους για αντεπιθέσεις. Το υποδειγματικό πρώτο ημίχρονο εναντίον των Δανών, το εξαιρετικό περσινό ματς εναντίον της Ουκρανίας, η ευκολία με την οποία αυτή η ομάδα έχει κερδίσει την Αρμενία, το Καζακστάν, τη Γεωργία -ομάδες ίδιας περίπου δυναμικότητας με την τωρινή Αλβανία (που είναι αρκετά λάιτ στην άμυνα)- με κάνει να πιστεύω ότι η Εθνική δεν έχει να φοβηθεί τίποτα περισσότερο από τον κακό εαυτό της.
Αν απλώς πρέπει να σταθούμε σε κάτι απόψε, είναι ότι χρειάζονται λογικά δύο γκολ για να μην υπάρξει κανένα απολύτως πρόβλημα με αντιπάλους τους γείτονες. Το μόνο πρόβλημα που μπορεί να αντιμετωπίσει η Εθνική είναι να συμβιβαστεί με το 1-0, πιστεύοντας ότι μπορεί να κλειδώσει το ματς και να μπλέξει σε περιπέτειες. Η ομάδα αυτή είναι αλήθεια ότι έχει κρατήσει το υπέρ της 1-0 με αντιπάλους υπερδυνάμεις (Γαλλία, Τσεχία, Ισπανία, κ.ά.), αλλά εκείνα τα ματς είχαν μια ένταση που δεν έχει το τωρινό. Το φαβορί δεν μπορεί να παίζει για το 1-0 απέναντι σε μια ομάδα υποδεέστερη, γιατί ενδέχεται να κοιμηθεί από τη σιγουριά που νιώθει στις δυνάμεις του και να πάθει καμιά ζημιά από το πουθενά: θυμηθείτε το πάθημα των Ισπανών από την Εθνική μας στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.
Αλλά αυτός είναι ένας φόβος που κατά βάθος δείχνει ότι η Εθνική ομάδα μεγάλωσε τόσο πολύ ώστε να ανησυχεί μόνο από τη σιγουριά της. Θα υπέγραφα για να ήταν πάντοτε έτσι τα πράγματα.

«Γάτα» στις «Γάτες»
Μπορεί να μην είναι ο πιο μοδάτος κόουτς της Α' Εθνικής, μπορεί να φοράει είκοσι δύο καράτια χρυσαφικά παραπάνω και να γυαλίζει τη νύχτα, μπορεί να μην ανταποκρίνεται στα υψηλά γούστα της αισθητικής του Μάκη Ψωμιάδη (που υποστήριζε ότι «ο Πορτογάλος, αγάπη μου, διάλεγε ρούχα από τα καλάθια της Ομόνοιας!»), αλλά παρακολουθεί πολύ προσεκτικά τα κοσμικά και τα σημαντικά τα τιμάει