Μακρινές κουλτούρες και λοιπά ασύμβατα (Sportday / Αλέξης Σπυρόπουλος)

Αν ο Παναθηναϊκός απολέσει τον (κεκτημένο) τίτλο, αυτό δεν θα 'ναι άδικη τιμωρία. Θα 'ναι το νόμιμο κόστος. Τέσσερις προπονητές, Σεπτέμβριο με Φεβρουάριο. Πέμπτος, έως τον Μάιο, δεν προμηνύεται. Αλλα οι τέσσερις είναι ήδη πάρα πολλοί. Σουμ, Σκάσνι, Φυλακούρης, Μαλεζάνι.
Εφόσον το πρωτάθλημα αποτελούσε για την Παιανία αυτοσκοπό (...έως ψύχωση), όπως ήταν για τον Ολυμπιακό στα χρόνια απ' το '99 κι έπειτα, πιθανότατα το πιο αποτελεσματικό για την επίτευξη του άμεσου στόχου θα ήταν να έμενε («και το καλοκαίρι, βλέπουμε») με τον Τότη. Οι εβδομάδες θα κυλούσαν μέσα στην καλή χαρά, οι παίκτες θα ήταν ευτυχισμένοι, με τέτοια διάθεση η απόδοση θ' άγγιζε το μάξιμουμ.
Η πρόσληψη του Μαλεζάνι μαρτύρησε ότι ο Παναθηναϊκός πήγε στη λογική να πάρει «κανονικό προπονητή». Ως νορμάλ τέτοιος, ο Ιταλός θέλει να μάθει (κι αυτά, καλώς ή κακώς, δεν μαθαίνονται απ' τις βιντεοκασέτες, παρά μονάχα στην πράξη της καθημερινότητας) την ομάδα, να βρει ποιος ταιριάζει με ποιον και πού, π.χ. ο Μπασινάς με τον Γκονσάλες στην ευθεία ή ο ένας μπρος, ο άλλος πίσω, να φτάσει στο ιδεατό equilibrio, την ισορροπία.
Κι όλ' αυτά να τα κάνει με τον Αντερσον και τον Μινχ στα πιτς, με τον Ολισαντέμπε... ξέρετε, με τον Σανμαρτεάν... ξέρετε, με τον Παπαδόπουλο... δεν ξέρετε (πόσο πυροκρανιωμένος είναι!), με τους διεθνείς στα κενά του πρωταθλήματος να λείπουν. Επιπλέον, να τα κάνει όλ' αυτά, υπό την πίεση του χρόνου και του κυνηγητού για την υπεράσπιση του τροπαίου. Αφήστε ότι ώσπου να μάθει ο Ιταλός την ομάδα, μπορεί η ομάδα (από το καλοκαίρι κι ύστερα) να είναι μια άλλη ομάδα, που θα θέλει δουλειά «φτου κι απ' την αρχή». Μπασινάς, Γκούμας, Κωνσταντίνου, Μινχ, Κωνσταντινίδης, Σαπάνης, Μάριτς.
Μοιάζουν ασύμβατα. Μακρινές κουλτούρες. Και δεν είναι τούτη η ασυμβατότητα πρόβλημα του (εσπευσμένα προσληφθέντος πριν ενάμιση μήνα) κόουτς. Είναι της ΠΑΕ, που σπατάλησε. Τεχνικούς και χρόνο. Εξι σερί παιγνίδια με παθητικό μηδέν, στην «Γκατζέτα» θα 'ταν έξι ωφέλιμα αποτελέσματα «επί Μαλεζάνι» και έξι λόγοι να του κάνουν... αφιέρωμα. Τα ίδια έξι ματς εδώ (όταν πρόκειται για τρία 1-0 με αντιπάλους απ' την έκτη θέση και κάτω, για το «Ελ Πάσο» που «δεν πιάνεται», και για δύο 0-0 στη Λεωφόρο με Ηρακλή και Αρη) είναι πενιχρή συγκομιδή. Είναι έξι λόγοι επικρίσεων ότι τις αλλαγές ή άργησε να τις κάνει ή βιάστηκε ή αστόχησε!
Υπήρξαν, απ' το φθινόπωρο ακόμη, άνθρωποι περί τον Παναθηναϊκό αν όχι και «μέσα» στον Παναθηναϊκό, που ως ανταγωνιστή της σεζόν αντιλαμβάνονταν (ήταν ολοφάνερο σε όποιον ήξερε να διακρίνει το πνεύμα «πίσω απ' τις γραμμές» του «καταπράσινου» Τύπου) όχι τόσο τον Ολυμπιακό για την πρωτιά όσο... την ΑΕΚ για τη δεύτερη θέση. Σήμερα, έξι μέρες πριν από το ντέρμπι και έξι αγωνιστικές πριν από το νήμα, διαισθάνεται κανείς πως είχαν δίκιο!