Κόουτς, μήπως σε δουλεύουν;

Τώρα ψάχνει ευγενικές χορηγίες από τους άλλους δύο. Οσο γενναιόδωροι κι αν φανούν ΑΕΚ και Παναθηναϊκός, είναι λίγο δύσκολο να αναστήσουν τον κοιμισμένο Θρύλο. Οσα έγιναν χθες στο Καραϊσκάκη μάς γύρισαν στις εποχές του ηρωικού ποδοσφαίρου.

Τότε που οι πλάγιοι πετούσαν την μπάλα στην περιοχή και περίμεναν από τους υψηλόσωμους σέντερ φορ να πιάσουν την κεφαλιά. Εκείνο τον καιρό, λοιπόν, οι πλάγιοι πού και πού σημάδευαν κανένα κεφάλι. Χθες στον Ολυμπιακό οι σέντρες ήταν (σχεδόν) όλες να τις κλαίνε οι ρέγγες. Αμφιβάλλω αν σε άλλο ματς του πρωταθλητή έγιναν τόσες γιόμες και μάλιστα τόσο άστοχες. Αυτός ο προβλέψιμος και χωρίς φαντασία τρόπος παιχνιδιού έπρεπε να τιμωρηθεί από την ποδοσφαιρική δικαιοσύνη. Τιμωρήθηκε, και ο Αστέρας πάει να γίνει η ομάδα που πετάει έξω από τη διεκδίκηση του τίτλου τον Ολυμπιακό. Η γιόμα ως μέθοδος ανάπτυξης παιχνιδιού δεν ήταν ασφαλώς επιλογή του Λεμονή. Ομως ο κόουτς πρέπει να μας πει ποια ήταν η δική του επιλογή και γιατί οι παίκτες την έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια. Ο προπονητής του Ολυμπιακού λιγοψύχησε στην εξέλιξη του ματς. Στην αρχή έφαγε κατάμουτρα την -πέρα από κάθε λογική ομάδας- τακτική του Λούα Λούα να παίρνει την μπάλα μέχρι να τη χάσει. Στη συνέχεια τον άφησε να συνεχίσει μ' αυτή την τακτική, μπας και τους περάσει όλους κάποια στιγμή μπαίνοντας με την μπάλα στα δίχτυα.

Στην αρχή κατάλαβε ότι με τις συνεχείς άστοχες γιόμες διευκολύνονται τα σέντερ μπακ του Αστέρα. Στη συνέχεια -φτάνοντας στην απελπισία- έβαλε τον Κωνσταντίνου, διατάσσοντας γιόμα κι ο Θεός βοηθός...

Λιγοψύχησε και αλλού ο Λεμονής. Υπερεκτίμησε το ηρωικό παιχνίδι του Τάσου Πάντου και δεν τον έβγαλε, φέρνοντας δεξιά τον Ζεβλάκοφ, που σεντράρει αξιόπιστα. Είναι τουλάχιστον είκοσι οι φορές που ο... ήρωας Τάσος σέντραρε και δεν είναι μία η φορά που σημάδεψε σωστά. Μέχρι και ο Λεονάρντο, που τεχνικά υπερτερεί, τα μούσκεψε στις σέντρες. Εχει παίξει και πολύ χειρότερα ο Ολυμπιακός στο Καραϊσκάκη. Ωστόσο, χθες ήταν να τον λυπάσαι, γιατί δεν είχε ούτε μια έμπνευση στο κάθετο παιχνίδι. Είτε με τον Μενδρινό είτε -πολύ περισσότερο- με τον Μπελούτσι, έκανε μια τρύπα στο νερό κάθε φορά που προσπαθούσε να κινηθεί κατά μέτωπον. Ετσι, έμειναν οι ημιτελείς μπούκες του Λούα Λούα, που είναι εντελώς άσχετες μ' αυτό που ονομάζουμε οργανωμένο παιχνίδι. Πώς γίνεται τώρα μια ομάδα να δουλεύει τόσους μήνες πάνω σε συγκεκριμένους τρόπους παιχνιδιού και να καταλήγει σε μπούκες ενός... αλλοπρόσαλλου ποδοσφαιριστή και σε γιόμες του 1960, μόνο ο Λεμονής μπορεί να το εξηγήσει. Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα το κάνει, διότι ούτε για τον ίδιο υπάρχει κάποια προφανής εξήγηση. Η ποδοσφαιρική αναρχία του χθεσινού Ολυμπιακού σημαίνει -ανάμεσα σε άλλα- αδυναμία του κόουτς να επιβάλει τις απόψεις του, να «διδάξει» τους παίκτες. Να τους σοβαρέψει. Μία και δύο φορές μπορείς να κρυφτείς πίσω από τις βαρετές δικαιολογίες του στυλ «οι παίκτες μου είχαν το μυαλό τους στο ματς του Τσάμπιονς Λιγκ». Οσο όμως το λες και δεν μπορείς να το διορθώσεις τόσο φανερώνεις το πρόβλημα που έχεις να επιβληθείς...

Μπορεί το... ευχέλαιο να αντιμετωπίσει το πρέσινγκ;

Ο Πεσέιρο είναι απρόβλεπτος. Δύσκολα μπορείς να πετύχεις την ενδεκάδα. Πιθανόν να το κάνει σαν τον Ρεχάγκελ. Πληροφορείται τι έχει πληροφορηθεί ο Τύπος και καταλήγει σε κάτι που δεν το... πέτυχε κανένας.

Φαντάζομαι ότι θα έχει πληροφορηθεί πως μετά τη νέα γκέλα του... Ευρωπαίου Ολυμπιακού, έτσι και «καθαρίσει» την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, ο Παναθηναϊκός μπορεί να απειληθεί μόνο από τον κακό εαυτό του. Με τα όσα μέχρι τώρα κάνει ο Πεσέιρο δημιουργεί την εντύπωση ότι δεν εμπιστεύεται απολύτως την ομάδα του. Οτι δεν τη θεωρεί καλύτερη από τους αντιπάλους της. Γι' αυτό γεμίζει τον τόπο με αμυντικά χαφ και παίρνει τις νίκες με την ψυχή στο στόμα. Από πάνω εκνευρίζεται με την κριτική και ανακαλύπτει εσωτερικούς εχθρούς. Μήπως είναι ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου και δεν το ξέρει;

Ο Κωστένογλου, που δεν νοιάζεται για την υστεροφημία του, στέλνει την ΑΕΚ στο γήπεδο φουλ επιθετικά, στη λογική του «όσα έρθουν κι όσα πάνε». Ο Πεσέιρο χωρίς τον Ιβανσιτς στη διάθεσή του μπορεί και να τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση. Ο προικισμένος Αυστριακός δεν πρεσάρει συνεχώς, ούτε μαρκάρει τόσο αξιόπιστα όσο επιθυμεί ο κόουτς. Τώρα, με τα χέρια λυμένα, θα βάλει ένα ακόμα αμυντικό χαφ (εφόσον δεν τον πληροφορήσουν για το κείμενο...) και θα ποντάρει σε δύο πράγματα. Να κάνει λάθος η ευπαθής άμυνα της ΑΕΚ εξαιτίας του πρέσινγκ και να δεχτεί γκολ. Να κρατήσει την ΑΕΚ μακριά από την περιοχή του Παναθηναϊκού και να πάρει την ισοπαλία.

Να πληρώσει τον Κωστένογλου με το ίδιο νόμισμα, παίζοντας επιθετικά, ούτε που το σκέφτεται. Τα όσα πρόσφατα δήλωσε ο Καραγκούνης είναι βούτυρο στο ψωμί του. Ακόμα και με «Χ» ο Παναθηναϊκός είναι το αδιαφιλονίκητο φαβορί. Γιατί να ρισκάρει ο κόουτς, τη στιγμή που η ίδια η διοίκηση της ΠΑΕ είναι στο ίδιο μήκος κύματος μ' αυτόν και όχι με την εξέδρα;

Οταν έρθει το πρωτάθλημα, όλοι θα το πανηγυρίσουν. Ακόμα κι αυτοί που σήμερα μουρμουρίζουν, ζητώντας μπάλα της προκοπής. Δίκιο έχει ο κόουτς. Δίκιο έχει και ο Καραγκούνης. Υπάρχουν όμως και τα ευχέλαια. Ποιος αποκλείει να υπήρξε συγκίνηση «εκεί ψηλά» από τις δεήσεις που ακούστηκαν προσφάτως στους Θρακομακεδόνες και να σπάσει η στάμνα που μεταφέρει στην Παιανία καλά αποτελέσματα με την ψυχή στο στόμα...