Η χλιδή που αποκοιμίζει (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Ο Μάσιμο Μόρατι, ο πρόεδρος της Ιντερ, που έχει πετάξει στο πηγάδι των συνεχών αποτυχιών της περισσότερα από 300 εκατομμύρια ευρώ, ψάχνει κάποιον να του δώσει την ομάδα και να φύγει. Ο Σάντρο Ματσόλα δάκρυσε μπροστά στις κάμερες βλέποντας τα όσα έγιναν στο «Σαν Σίρο». Αν το πρόβλημα της βίας, που κοντεύει να διαλύσει το ιταλικό ποδόσφαιρο, ήταν οι οπαδοί των «νερατζούρι», θα έδιωχναν την Ιντερ από το Τσάμπιονς Λιγκ και όλα θα λύνονταν. Επειδή όμως το πρόβλημα δεν είναι μόνο η Ιντερ, τώρα απλώς όλα θα γίνουν χειρότερα.

Ο αστυνομικός υπεύθυνος ασφαλείας του Μιλάνου Πάολο Σκάρπις δήλωσε χθες στις ιταλικές εφημερίδες ότι αυτό που έγινε στο «Σαν Σίρο» ήταν προσχεδιασμένο με κάθε λεπτομέρεια. «Υπήρχε ένας πυρήνας οπαδών, περίπου 350 άτομα, που δούλεψε για τη διακοπή του αγώνα με έναν τρόπο που θα ζήλευαν και οι στρατιωτικοί. Αυτοί πέρασαν τις φωτοβολίδες μέσα στο αφύλακτο γήπεδο μία ή δύο μέρες πριν και απλώς περίμεναν την αφορμή για να διακόψουν το ματς. Υπήρχαν πολλές ακόμη φωτοβολίδες που δεν έπεσαν στο γήπεδο και τις άφησαν εκεί φεύγοντας, για μελλοντική χρήση. Οι κάμερες θα μας βοηθήσουν να εντοπίσουμε περίπου 150 από αυτούς, αλλά το πρόβλημα είναι αυτό που συμβαίνει μετά. Θα τρέξουν στα δικαστήρια να τους προστατεύσουν όλοι. Κοινωνικοί λειτουργοί, δικηγόροι της ομάδας, ανθρωπιστικές οργανώσεις, ακόμα και πολιτικά κόμματα. Η καταδίκη τους δεν θα αποτρέψει τους υπολοίπους από το να κάνουν το ίδιο. Ισως, μάλιστα, να τους κάνει σε συγκεκριμένους κύκλους και πιο δημοφιλείς! Στη συνείδηση των οργανωμένων είναι οι ήρωες που διέκοψαν το ματς στο "Σαν Σίρο"! Και δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι τα όσα έκαναν είχαν βασικό στόχο την ίδια την Ιντερ και τη διοίκησή της και όχι το διαιτητή ή τους αντιπάλους. Και να αλλάζαμε τις εστίες, το ίδιο θα έκαναν».

Χαστούκια

Δεν είναι άξιο απορίας το γιατί διακόπηκε το παιχνίδι. Οι οπαδοί της Ιντερ βαρέθηκαν τα συνεχή «χαστούκια», η ομάδα είναι στάσιμη, η απογοήτευση όλων έφτασε στο απροχώρητο και η διακοπή ήταν ο πάτος του βαρελιού. Οταν κάποιος παίρνει την κατηφόρα δεν τον σταματάει τίποτα. Την περασμένη Παρασκευή σάς έγραφα ότι για ομάδες σαν την Ιντερ η μόνη λύση είναι η αυτοδυάλυση. Τώρα ελπίζω να καταλάβατε το γιατί, αλλά το πρόβλημα δυστυχώς στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι η Ιντερ, είναι όλοι.

Εχθρός

Οι Αγγλοι γνώρισαν το χουλιγκανισμό εξαιτίας της φτώχειας, που σπρώχνει συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες στην εξαθλίωση. Οι Ιταλοί έχασαν τον έλεγχο εξαιτίας της χλιδής του ποδοσφαίρου τους τη δεκαετία 1987-1997. Τότε που το Καμπιονάτο γινόταν το Χόλιγουντ του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, η βία φούντωνε με τις ευλογίες των διοικήσεων των ομάδων και του κράτους, που θεωρούσαν εχθρό όποιον τολμούσε να επισημάνει ότι κάτι στις εξέδρες δεν πάει καλά.

Πόλεμος

Οι πρόεδροι καμάρωναν για τους Μαραντόνα, τους Βαν Μπάστεν, τους Γκούλιτ, τους Φαλκάο, τους Βιάλι και τους Μαντσίνι και δεν έβλεπαν τι γίνεται μπροστά στα μάτια τους. Τα πέταλα σε κάθε γήπεδο σιγά σιγά αυτονομήθηκαν και αυτοοργανώθηκαν. Εγιναν μικρά ανεξάρτητα κράτη σε διαρκή πόλεμο. Τα μικρά γκρουπάκια των οργανωμένων οπαδών έπαψαν να υπάρχουν και στη θέση τους εμφανίστηκαν ολόκληροι οργανισμοί, με πολυάριθμα μέλη και τρομερά έσοδα. Το εμπόριο μαλακών ναρκωτικών, το «καπελάκι» στα εισιτήρια και στις εκδρομές, το merchandising των ίδιων των συνδέσμων, που πούλαγαν κασκόλ, μπλουζάκια, ακόμα και cd με τα τραγούδια τους, δημιούργησαν έσοδα και έκαναν το «movimento ultra» (δηλαδή την οργάνωση των συνδέσμων) κοινωνικό φαινόμενο με τρομακτική δυναμική. Πριν οι ομάδες καταλάβουν τι συμβαίνει, βρέθηκαν αιχμάλωτες.

Διείσδυση

Η ιταλική αστυνομία δεν προσπάθησε να «χαρτογραφήσει» τον ιταλικό χουλιγκανισμό. Δεν προσπάθησε να αποκτήσει γνώμη για το τι γινόταν στις τάξεις των οργανωμένων, πώς κινούνταν αυτοί, πού έβρισκαν χρήματα και κάλυψη. Η αστυνομία περιοριζόταν σε συλλήψεις ή ξύλο και απέφευγε τη διείσδυση και τη μελέτη. Αυτό το έκανε με μεγάλη άνεση. Αντίθετα, η άκρα δεξιά (κατ' αρχήν) και η αυτονομιστική λίγκα του Βορρά (στη συνέχεια) –πολιτικοί οργανισμοί– δηλώνουν πάντοτε πρόθυμες να ενθαρρύνουν τη νεολαία να πάρει την τάξη στα χέρια της, ώστε μετά να βρίσκει πέραση η ρητορική τους για την ανάγκη ύπαρξης ενός αστυνομικού κράτους. Κι όπου μπλέκουν ακραία στοιχεία γίνεται κόλαση.

Κρίση

Τα ιταλικά γήπεδα έχουν τα τελευταία είκοσι χρόνια περισσότερους τραυματίες από τα Κατεχόμενα της Παλαιστίνης. Οταν οι ομάδες ξύπνησαν, ήταν αργά. Τα φασιστάκια οργανώνουν πλέον κάθε εβδομάδα μικρούς εμφυλίους (στέλνοντας τους νότιους κόντρα στους βόρειους) ή ωραίες αναταραχές εκμεταλλευόμενα τις τοπικές διαφορές (στο ματς της περασμένης Κυριακής Παλέρμο - Μεσσίνα οι γειτονικές πόλεις καίγονταν τρεις μέρες!). Οσο υπήρχε η χλιδή των Μαραντόνα και των άλλων «βασιλιάδων» της μπάλας, έφταναν τα μαγικά των παικτών για να γίνεται το πρόβλημα δεύτερη είδηση: μόλις ξέσπασε η οικονομική κρίση και οι «βασιλιάδες» σταμάτησαν να έρχονται στο «Ελ Ντοράντο», στις εξέδρες έμειναν εκείνοι που συστηματικά αγωνίστηκαν για να τις κατακτήσουν.

Κλιμάκωση

Στο ματς της Ρόμα με την Ντιναμό Κιέβου οι οπαδοί των γηπεδούχων έσπασαν το κεφάλι του Φρισκ. Στο ματς της Ουντινέζε με τον Πανιώνιο οι Ιταλοί επιτέθηκαν στο διαιτητή. Στο ματς της Λάτσιο με τη Λιβόρνο οι οπαδοί της γηπεδούχου έβγαλαν ναζιστικές σημαίες και πανό υπέρ του Μουσολίνι. Στο Μπέργκαμο, στα ματς της Αταλάντα, οι ίδιοι οπαδοί βρίζουν τους δικούς τους έγχρωμους παίκτες. Πέρυσι οι οπαδοί διέκοψαν το ντέρμπι Ρόμα - Λάτσιο και φέτος έκαναν γης μαδιάμ τον προημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ αναμεσα στην Ιντερ και τη Μίλαν. Τα περιστατικά δεν είναι μεμονωμένα: είναι φανερό ότι υπάρχει μια στρατηγική κλιμάκωση. Καλά ξεμπερδέματα.

Μr Χούλης

Να σας πω δύο, τρία πράγματα που ξέρω για το νέο υποψήφιο αφεντικό του Ηρακλή, τον κ. Δημήτρη Χούλη. Είναι φίλος του Γιώργου Σπανουδάκη εδώ και είκοσι χρόνια και αυτός τον έπεισε να αποκτήσει τον Ηρακλή, καθησυχάζοντάς τον ότι τα χρέη της ΠΑΕ δεν είναι επτά εκατομμύρια ευρώ, όπως κυκλοφορεί, αλλά πολύ λιγότερα. Είναι αδερφός του ιδιοκτήτη της γνωστής εταιρείας Durostick. Η οικογένεια έχει και κάποια ψιλοσχέση με νυχτερινά μαγαζιά, αλλά ποτέ η κύρια ασχολία της δεν ήταν η νύχτα. Απλώς είναι γνωστοί bon viveur και έχουν δοκιμάσει την τύχη τους και στο χώρο της νυχτερινής διασκέδασης.

Ο κ. Χούλης δεν γνωρίζεται με τον Μυτιληναίο, δεν είναι άνθρωπός του, ούτε φίλος του και η παρουσία του στον Ηρακλή δείχνει ότι ανάμεσα στην ομάδα και στον παλιό ιδιοκτήτη της βγήκε οριστικά πλέον διαζύγιο. Στον Ακράτητο ο κ. Χούλης ήταν συνεπής στις πληρωμές του, κράτησε το μπάτζετ χαμηλά και γενικά νοικοκύρεψε την ομάδα, αφού σταμάτησαν οι τρέλες που γίνονταν τα προηγούμενα χρόνια. Δεν ήταν ιδιοκτήτης της ομάδας των Λιοσίων, είχε απλά το μάνατζμεντ. Δέχτηκε να μπει στον Ηρακλή όταν ο Σπανουδάκης τον έπεισε ότι η ομάδα μπορεί να ανταποκριθεί στη ρύθμιση των χρεών που έχει κάνει ο Ορφανός και ότι η πιθανότητα να αποκτήσει ένα δικό της γήπεδο, μικρότερο από το Καυταντζόγλειο αλλά λειτουργικότερο, είναι υπαρκτή.

Στην ΕΠΑΕ σε όλες τις μέχρι τώρα ψηφοφορίες που πήρε μέρος ψήφιζε δαγκωτό Παναθηναϊκό και ο ίδιος δεν έκρυψε ποτέ τις οπαδικές προτιμήσεις του. Δεν προκύπτει πάντως καμία σχέση με την οικογένεια Βαρδινογιάννη, ούτε κοινωνική ούτε επιχειρηματική. Η κακία που ήδη κυκλοφόρησε είναι ότι έχει δεσμευτεί ότι δεν θα πουλήσει κανέναν ποδοσφαιριστή του Ηρακλή το επόμενο καλοκαίρι, γιατί ο ΠΑΟ δεν θέλει την επόμενη μεταγραφική περίοδο κανέναν από τους μικρούς του Ηρακλή! Για τη μεθεπόμενη βλέπουμε...

Μπορεί να κάνει τον Ηρακλή μεγάλο; Εδώ οι απόψεις διίστανται. Σε πρώτη φάση θέλει να βάλει τάξη στα οικονομικά της ΠΑΕ και να βουλώσει τρύπες. Συγκλονιστικές επενδύσεις δεν έγιναν ούτε στον Ακράτητο, αλλά το μαγαζί το πήγε μια χαρά. Η διάθεση υπάρχει, για τα χρήματα θα δούμε.
(Αυτά για τα καρντάσια που διαμαρτύρονται ότι τα ξέχασα).