Αυτός ο Τούρκος «Τούρκους» θα μας κάνει!

Να το εξετάσουμε κατ' αρχάς με επαγγελματική ιδιοτέλεια. Πρόκειται για τη χαρά του δημοσιογράφου. Εκρηκτικός, ατακαδόρος, επικοινωνιακός, πολυλογάς. Ο,τι πρέπει κόντρα στην ξηρασία των λιγόλογων, κοινότυπων και φοβισμένων, που κατά τεκμήριο ευδοκιμούν στους ελληνικούς πάγκους. Ο Φατίχ Τερίμ έχει... μεσογειακό ταμπεραμέντο. Μπορεί τα χρόνια να βαραίνουν κάπως στις πλάτες του, όμως δεν έχει χάσει καθόλου τη ζωντάνια και τη μαχητικότητά του. Κλοτσάει άνετα τη διαφημιστική πινακίδα, ανοίγει διάλογο με την εξέδρα, χειρονομεί σε διαιτητές και αντιπάλους. Οσο και να τον συμβουλέψουν περί του αντιθέτου, ο κορυφαίος Τούρκος προπονητής αποκλείεται να καθίσει στα αυγά του.

Πήγε την Τουρκία στους «τέσσερις» του Μουντιάλ, παραλίγο να πάρει πρωτάθλημα στην Ιταλία με τη Φιορεντίνα κι έχει πάρει ένα τσουβάλι τίτλους στην Τουρκία. Η ικανότητά του δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Είναι από τα γνωστά ονόματα προπονητών στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Ψυχρά μιλώντας, για κάθε ελληνική ομάδα είναι επιτυχία η συνεργασία μαζί του. Η έντονη φημολογία ότι πρόκειται να βρεθεί στον πάγκο του Ολυμπιακού συνιστά ενδιαφέρουσα εξέλιξη. Ο πρωταθλητής ψάχνει για τεχνικό. Νέος και φιλόδοξος, ήταν το πρώτο που ακούσαμε. Μετά ήρθαν τα ονόματα του Μπερέτα, του Βαλβέρδε και του Καπαρός. Γνωστά ονόματα τα τελευταία χρόνια. Με δύο μειονεκτήματα. Περιορισμένες -σχετικά- ευρωπαϊκές εμπειρίες και άγνοια πρωταθλητισμού. Ειδικά η δεύτερη παράμετρος μετράει πολύ στον Ολυμπιακό που έχει... ψύχωση με τον τίτλο και αγνοεί τι πάει να πει φτιάχνουμε ομάδα από την αρχή και μετά περιμένουμε...

Στον Ολυμπιακό δεν περιμένουν, όπως αποδείχτηκε με την περίπτωση Λεμονή. Ούτε περιμένουν ούτε συγχωρούν. Ο Φατίχ Τερίμ ξέρει καλά τι πάει να πει δουλεύω σήμερα και θέλω αποτέλεσμα σήμερα. Ο ίδιος άλλωστε δεν πάει να «στρώσει» καριέρα. Να βάλει το κερασάκι στην τούρτα μιας αξιοπρόσεκτης καριέρας θέλει. Υπό αυτή την έννοια ταιριάζει γάντι στον Ολυμπιακό του «εδώ και τώρα». Επομένως, είναι η λύση του ελάχιστου δυνατού ρίσκου. Μόνο μια παρατήρηση μοιάζει ανησυχητική. Επειδή είναι χορτάτος, δεν έχει λόγους να είναι δεκτικός σε πιέσεις. Τη μία μέρα μπορεί να αγκαλιάζεται μπροστά στις κάμερες με τον Σωκράτη Κόκκαλη και την άλλη να μαζέψει τα μπογαλάκια του για Κωνσταντινούπολη. Για το δικό μας συνάφι και από εκεί κέρδος θα προκύψει. Επειδή δεν θα τον ενδιαφέρει να αφήσει την πόρτα ανοιχτή, φεύγοντας θα ανοίξει και το στόμα του...

Τέλος πάντων. Για τους λίγους, που από ένα γνωστό προπονητή ζητούν σπουδαία ευρωπαϊκή πορεία, ο Τερίμ ξέρει κι απ' αυτή. Πήρε Κύπελλο ΟΥΕΦΑ με τη Γαλατασαράι...