Δεν αντέχεται ο Μουρίνιο (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Αν ο Μουρίνιο θέλει να κάνει κάτι αληθινά χρήσιμο για την ιστορία του ποδοσφαίρου, θα πρέπει να φροντίσει να γράψει ένα βιβλίο με θέμα όσα έκανε από το περασμένο καλοκαίρι μέχρι τώρα. Θα είναι ένας πρώτης τάξεως οδηγός για το πώς να κατασκευάσει κανείς σε χρόνο ρεκόρ μια καταπληκτική ομάδα, χωρίς να την κάνει, ούτε προς το ελάχιστο, περισσότερο συμπαθητική.

Δεν τον αντέχω τον Μουρίνιο για πολλούς και διάφορους λόγους. Ο σημαντικότερος από τους οποίους είναι ότι έχει σχεδόν παντού και πάντα δίκιο. Κι όταν κάποιος έχει τόσο πολύ δίκιο, με τον καιρό σου καταργεί το δικαίωμα να τον επικρίνεις, να μουρμουράς, να θυμώνεις. Και αυτό στο ποδόσφαιρο είναι πραγματικά αφόρητο.

Πορτοφόλι
Θέλω να θυμίσω ορισμένα πράγματα, τα οποία αφορούν την περίπτωσή του. Το καλοκαίρι τον διάλεξε ο Αμπράμοβιτς, δίνοντάς του τη δυνατότητα να διαχειρισθεί, όπως γουστάρει, το πορτοφόλι του, το οποίο είναι το μεγαλύτερο του κόσμου. Ο άθλιος αυτός αλάνθαστος προπονητής, αντί να ενδιαφερθεί για το ποιους θα πάρει, ασχολήθηκε κατ' αρχήν με το ποιους πρέπει να διώξει. Ο Βερόν, ο οποίος έφτιαξε τις βαλίτσες του για το Μιλάνο για να παίξει στη Μίλαν και ο Κρέσπο που ακολούθησε τον ίδιο δρόμο για να βρεθεί στη Μίλαν, ήταν τα πρώτα αποκτήματα του Αμπράμοβιτς πριν από την άφιξη του Πορτογάλου, αλλά αυτός καθόλου δεν έδειξε να νοιάζεται για τα γούστα του προέδρου. Πήρε τη σκούπα και τους κυνήγησε, όπως έκανε και με τα άλλα τρελόπαιδα των αποδυτηρίων: ο Χασελμπάιν δεν σώθηκε, επειδή σκόραρε τα περασμένα χρόνια, στον Μούτου δεν συγχωρέθηκε η χρήση κοκαΐνης, ο Μέλκιοτ απορρίφθηκε γιατί είναι κακός και αργός αμυντικός, ο Φορσέλ δεν έμεινε κι ας έχει ωραίο όνομα και ο Μπαμπαγιάρο με τον Γκρόνκιερ δεν έκαναν για τα σχέδιά του, μολονότι από άλλες ομάδες είναι περιζήτητοι.

Λατινοαμερικάνοι
Ποιους πήρε στη θέση τους; Παίκτες από την πατρίδα του, τους οποίους γνώριζε (Καρβάλιο, Πάολο Φερέιρα, Τιάγκο), πιτσιρικάδες με μέλλον κυρίως από τη Δυτική Ευρώπη (Ντρογκμπά, Ρομπέν, Κέζμαν), εργαλεία από την Ανατολική Ευρώπη, που ξέρουν τι θα πει σκληρή δουλειά (Τσεχ, Γιάροσικ, Σμέρτιν): ούτε ένα λατινοαμερικάνο να κάνει του κεφαλιού του για την εξέδρα, μολονότι δεν ήταν λίγοι αυτοί που το καλοκαίρι έψαχναν συμβόλαια!

Ολοι εκεί
Σαν να μην έφταναν αυτού του είδους οι επιλογές, ο Μουρίνιο προσπάθησε και κατάφερε κυρίως να κερδίσει τους παλιούς παίκτες. Μαζί του έκαναν καταπληκτική χρονιά ο Τζόνσον, ο Μπριτζ, ο Κόουλ, ο Χουτ, ο Μακελελέ και κυρίως ο Γκούντιονσεν, ο Λάμπαρντ και ο Νταμιάν Νταφ -όλοι παίκτες που ήταν στην ομάδα του Νότιου Λονδίνου, χωρίς μάλιστα οι περισσότεροι να έχουν αγοραστεί από τον Αμπράμοβιτς! Αυτό το υλικό, που δεν έχει σούπερ σταρ, δούλεψε ο Πορτογάλος, φτιάχνοντας την ομάδα που εφέτος είδαμε: ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω αν πέρυσι η Τσέλσι είχε χειρότερους παίκτες!

Αλαζονεία
Μου τη σπάει ο Μουρίνιο, γιατί δεν μπορώ να φανταστώ ότι η συγκεκριμένη ομάδα θα έχει τα ίδια αποτελέσματα με κάποιον άλλον προπονητή. Δεν με ενοχλεί η πολυθρύλητη αλαζονεία του, γιατί όλοι οι αληθινά μεγάλοι τεχνικοί ήταν αλαζόνες, με τσακίζει η ικανότητά του και κυρίως το είδος της δουλειάς του: ο Μουρίνιο, αντίθετα με τους άλλους μεγάλους προπονητές της εποχής μας, δεν προσπάθησε να κάνει τίποτα το σύνθετο, δεν θέλησε να συνδέσει το όνομά του με μια μεγάλη ιδέα, δεν επιχείρησε να κάνει τίποτα το νεωτεριστικό. Ο Αντσελότι επιμένει να προσπαθεί να χωρέσει στην ενδεκάδα τρία ή τέσσερα δεκάρια (Πίρλο, Ζέεντορφ, Κακά, Ρούι Κόστα), φλερτάροντας ουκ ολίγες φορές με τις συμφορές. Ο Μπενίτεθ προσπαθούσε όλο το χρόνο να μάθει τη Λίβερπουλ να παίζει ζώνη στις στημένες φάσεις, μαζεύοντας ουκ ολίγα γκολ. Ο Ντεσάν απέτυχε να φτιάξει την πρώτη ομάδα που θα παίζει με τέσσερις επιθετικούς, η Ρεάλ προσπάθησε να μας παρουσιάσει μια ομάδα χωρίς κόφτες και η Μπάρτσα μία ενδεκάδα χωρίς κεντρικούς αμυντικούς: όλοι κάτι προσπάθησαν, εκτός από τον Μουρίνιο, ο οποίος προτιμάει την επαναλαμβανόμενη μονοτονία της νίκης από τον ελάχιστο, έστω, πειραματισμό.

Μαθητής
Ξέρετε ποιο είναι το κακό του Πορτογάλου; Είναι ένας άριστος μαθητής που δεν φιλοδοξεί ούτε στο ελάχιστο να γίνει δάσκαλος! Οι ιδέες του είναι συντηρητικές, προπονεί σαν να διαβάζει το βιβλίο όπου βρίσκονται καταγεγραμμένα όσα πέτυχαν οι προηγούμενοι. Η λογική του μοιάζει μ' αυτή της νοικοκυράς, η οποία διαβάζει τη συνταγή του Τσελεμεντέ: δύο κουταλιές λάδι και τα κρεμμύδια σοταρισμένα σε λευκό κρασί! Το πιάτο που προκύπτει είναι προβλέψιμο: μπορεί να είναι αστακός ή φασολάδα, αλλά δεν είναι τίποτα που δεν έχεις ξαναφάει.

Σπέκουλα
Θυμηθείτε τα καλά φετινά του ματς. Με την Μπαρτσελόνα το παιχνίδι το έκαναν οι Καταλανοί και τους χτυπούσε στις αντεπιθέσεις. Με την Μπάγερν Μονάχου σπεκουλάρισε στις αδυναμίες των δύο στόπερ, δίνοντας εντολή στον Λάμπαρντ να βγαίνει στον άξονα συνεχώς πάνω τους. Με την Αρσεναλ έπαιξε για το 0-0 για να κρατήσει τη χαώδη διαφορά στη βαθμολογία: όλως όπως προβλεπόταν.

Θεός
Δεν τον μπορώ τον Μουρίνιο. Δεν σκέφτεται, παπαγαλίζει. Δεν τολμά να πάρει ρίσκα, αλλά προτιμά να οργανώνει και να οργανώνεται. Δεν θέλει να τον θαυμάζουν, θέλει να τον φοβούνται. Είναι καθοριστικός και συγχρόνως απών, κάτι σαν τον Θεό που δημιούργησε κάτι σημαντικό από το τίποτα, αλλά δεν το τελειοποίησε για να τον επικαλούμαστε συνέχεια. Πιθανότατα είναι και Θεός, ένας Θεός που δεν αγαπάει κανείς.

Κουίζ δηλώσεων
Επειδή προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι για τα προβλήματα του Ολυμπιακού μιλάνε όλοι (ο Γλου, ο Τσάκος, ο Σάββας, ο Πέτρος, ο Αλέφαντος κ.ά.) πλην των άμεσα ενδιαφερομένων, δηλαδή του Κόκκαλη και του Λούβαρη, φρόντισα να μάθω τι λένε οι δυο τους στις ιδιωτικές στιγμές τους. Ο ένας λέει: «Οπως εξελίσσονται τα πράγματα, ίσως θα ήταν προτιμότερο να αλλάζαμε προπονητή μετά τον αποκλεισμό από το Τσάμπιονς Λιγκ» κι ο άλλος συμπληρώνει: «Με τον Τάκη τον Λεμονή θα είχαμε πάρει το πρωτάθλημα με δέκα βαθμούς διαφορά, γιατί τουλάχιστον αυτός θα τους έφτιαχνε την ψυχολογία». Το ποιος λέει τι δεν σας το λέω, σας αφήνω να το φανταστείτε. Αλλά η λύση του κουίζ δεν είναι πάντα αυτή που φαίνεται ευκολότερη.

Συλλογή
Το dvd που κυκλοφορεί σήμερα από τις «Αττικές Εκδόσεις» με θέμα την παρουσία των ελληνικών ομάδων στο Τσάμπιονς λιγκ, τα δέκα πρώτα χρόνια της ζωής του, είναι ένα καλό πασχαλιάτικο δώρο που μπορείτε να κάνετε στον εαυτό σας και σαν τέτοιο θέλω να το αντιμετωπίσετε. Θα θυμηθείτε χάρη σε αυτό συγκινήσεις, νίκες, ήττες, κατορθώματα και παθήματα πολλών ηρώων του Παναθηναϊκού, του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ και θα έχετε για πάντα στη βιβλιοθήκη σας τις εικόνες των αγώνων, που έδωσαν σε αυτά τα πρώτα δέκα ηρωικά χρόνια οι ελληνικές ομάδες, προσπαθώντας να σταθούν αξιοπρεπώς σε μία διοργάνωση που ξεπερνά τα κυβικά τους. Επειδή το είχα στα χέρια μου το Σαββατοκύριακο, ομολογώ ότι ξαναθυμήθηκα πολλά από αυτά που είχα ξεχάσει: την καταπληκτική εμφάνιση της ΑΕΚ στο Σάλτσμπουργκ, τις ατελείωτες επεμβάσεις του Ελευθερόπουλου στο Μόλντε, το γκολ του Μπορέλι με τη Λέγκια, τη χαμένη ευκαιρία του Λάκη με τη Γκενκ, η οποία στοίχισε στην ΑΕΚ έναν αποκλεισμό, το γκολ του Τζόρτζεβιτς με τη Ρόζενμποργκ, τις επεμβάσεις του Βάντσικ στο Οπόρτο στη νίκη του ΠΑΟ με 0-1. Εικόνες που στριφογύριζαν στο μυαλό μου, αργοσβήνοντας.

Το συγκεκριμένο dvd είναι κυρίως ένα μάθημα μνήμης, ένα απόσταγμα ποδοσφαίρου, κάτι σαν ένα μπουκάλι κρασί από την κάβα του Ροδόλφο Γκάγια, με τη διαφορά ότι δεν χρειάζεται να περιμένεις μια ειδική περίπτωση για να το ανοίξεις. Δεν το προμοτάρω, γιατί δεν έχει άλλωστε ανάγκη προβολής: είναι κάτι που όσοι αγαπούν το ποδόσφαιρο, το περίμεναν. Θέλω απλώς να επισημάνω κάτι: βγαίνει σε συγκεκριμένα αντίτυπα, δεν θα ξανατυπωθεί μελλοντικά και δεν θα δοθεί από κανέναν δωρεάν, γιατί έτσι επιβάλλει η Team, η οποία άλλωστε είχε και τη γενική επιστασία του προϊόντος. Στην Ελλάδα είναι δύσκολο να βρεις τέτοιου είδους δώρα για τον εαυτό σου, αν αγαπάς ειδικά το ποδόσφαιρο. Οι «Αττικές Εκδώσεις» με το σημερινό dvd των αγώνων των ελληνικών ομάδων στο Τσάμπιονς Λιγκ, με το «Πειρατικό», με τις κασετίνες των Ολυμπιακών Αγώνων και των ηρωικών αγώνων, που έδωσε η Εθνική στο δρόμο για το όνειρο στην Πορτογαλία το περασμένο καλοκαίρι, δημιούργησαν μία νέα αγορά. Αν προτιμάτε, έδωσαν τη δυνατότητα σε πολλούς να φτιάξουν το δικό τους αρχείο, συλλέγοντας εικόνες που θα τους βοηθήσουν κάποτε να διηγούνται πραγματικά μεγάλες ιστορίες στα παιδιά τους.