Τσέλσι. Από τη σπατάλη στο νοικοκύρεμα (Sportday / Χρίστος Χαραλαμπόπουλος)

Η είσοδος του Αμπράμοβιτς στο αγγλικό ποδόσφαιρο είχε τα αποτελέσματα της έκρηξης ενός ηφαιστείου. Και τα αποτελέσματα αυτής της έκρηξης επηρέασαν βαθύτατα όχι μόνο το αγγλικό, αλλά και το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Αυτή η έκρηξη αφορούσε τη δυνατότητά του να ξοδεύει απεριόριστα χρήματα για την ενίσχυση της ομάδας του, σε μία εποχή που η οικονομική ύφεση εξαιτίας της κατάρρευσης της αγοράς των τηλεοπτικών δικαιωμάτων είχε πλήξει βαθύτατα το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Μέσα σε δύο μόλις χρόνια, ο Ρώσος ξόδεψε γύρω στα 450 εκατομμύρια ευρώ και δεν είναι τυχαίο ότι όλα τα μεγάλα ονόματα της ποδοσφαιρικής αγοράς είχαν στραμμένα τα μάτια τους στο «Στάμφορτ Μπριτζ». Τον πρώτο του χρόνο στο μεταγραφικό παζάρι, ο Αμπράμοβιτς θύμισε τη διαπραγματευτική τακτική του Μιτεράν, που όταν τον ρώτησαν κάποτε πώς διαπραγματεύεται, απάντησε «ισοπεδώνω με ένα μυδράλιο τα πάντα γύρω μου και μετά διαπραγματεύομαι με ό,τι κινείται». Ο ερχομός στην ομάδα πρώτα του Πίτερ Κένιον και κατόπιν του Πορτογάλου προπονητή Ζοσέ Μουρίνιο, έφεραν ένα μεγαλύτερο ορθολογισμό στις μεταγραφικές δαπάνες. Ο Αμπράμοβιτς αγόρασε την Τσέλσι γιατί ήθελε μία μεγάλη αγγλική ομάδα για να μπει στο χώρο του ποδοσφαίρου. Οι μεγάλες ομάδες ήταν δύο. Η Γιουνάιτεντ και η Αρσεναλ. Δεν μπορούσε να αγοράσει καμία από τις δύο. Από την άλλη, η Λίβερπουλ, που ήταν ομάδα με ιστορία, αναγνωρισιμότητα και βαριά φανέλα, αφενός μεν δεν ήταν για πούλημα και αφετέρου ήταν πολύ μακριά από το Λονδίνο, στο οποίο μετέφερε το κέντρο των επιχειρήσεών του και το οποίο βρίσκεται στο κέντρο της οικονομικής ζωής της Μεγάλης Βρετανίας. Ετσι, η Τσέλσι ήταν η μόνη λογική επιλογή, τη στιγμή μάλιστα που ο Κεν Μπέιτς, ο προηγούμενος ιδιοκτήτης της ομάδας, έψαχνε τρόπο να ξεφορτωθεί μία ήδη χρεωμένη επιχείρηση. Ο Ρώσος δεν ήθελε απλά να κάνει ένα πέρασμα από το χώρο του ποδοσφαίρου για να ξεπλύνει κάποια χρήματα. Ήθελε να κάνει την Τσέλσι μεγάλη ομάδα, μία ομάδα-επιχείρηση που να μπορεί να ανταγωνίζεται τις υπόλοιπες μεγάλες δυνάμεις και παράλληλα να αποτελεί ένα βοηθητικό εργαλείο για την επιχειρηματική του νομιμοποίηση στην Ευρώπη. Γι αυτόν ακριβώς το λόγο, η πρώτη του σημαντική μεταγραφή δεν ήταν άλλη από αυτήν του Πίτερ Κένιον, του ανθρώπου που μεταμόρφωσε το εταιρικό πρόσωπο της Γιουνάιτεντ. Ο Κένιον, που προσελήφθη με ένα ετήσιο μισθό γύρω στο 1,5 εκατομμύριο στερλίνες, ανέλαβε την επιχειρηματική οργάνωση της Τσέλσι. Την οργάνωση του αγωνιστικού κομματιού την ανέλαβε ο Μουρίνιο, ο οποίος πληρώνεται καλύτερα από κάθε άλλον προπονητή στον κόσμο. Η πρώτη πρωτοβουλία του Κένιον αφορά τον περιορισμό –σε αντίθεση με τα δύο προηγούμενα χρόνια- του μεταγραφικού προϋπολογισμού, τον οποίο θα έχει στη διάθεσή του ο Μουρίνιο φέτος το καλοκαίρι. Η δεύτερη αφορά τις ενέργειές του στους τομείς της διαφήμισης, της χορηγίας και του μάρκετινγκ. Ξεφορτώθηκε την Umbro, που έντυνε την Τσέλσι, και έκανε συμφωνία με την Adidas, η οποία θα ήθελε να κτυπήσει στην Αγγλία τη ΝΙΚΕ, που ντύνει Αρσεναλ και Γιουνάιτεντ. Μία συμφωνία που φέρνει στα ταμεία των «μπλε» 40 εκατομμύρια ευρώ. Μετά έκλεισε την πενταετή συμφωνία με τη Samsung για τη διαφήμιση στη φανέλα, που θα αποφέρει στην Τσέλσι 75 εκατομμύρια ευρώ. Παράλληλα, είδε τις πωλήσεις ειδών με το σήμα της ομάδας να απογειώνονται κατά 300% τους τελευταίους 18 μήνες. Παράλληλα, ένα σημαντικό ποσό επενδύθηκε στην αναδιοργάνωση των ακαδημιών της Τσέλσι. Στόχος του Κένιον και του Αμπράμοβιτς είναι να μειώσουν το κόστος και να αυξήσουν τις πωλήσεις, ώστε να νικήσουν το έλλειμμα των 132 εκατομμυρίων ευρώ που παρουσίασε ο ισολογισμός της ομάδας. Το καλοκαίρι είναι κοντά και οι προθέσεις τους θα φανούν.