Αλήθεια, ποιος ρώτησε τον Ντούσαν; (Sportday / Μιχάλης Τσόχος)

Tις τελευταίες ημέρες έχει μετατραπεί σε θρίλερ η παραμονή ή όχι του Ζιοβάνι. Το κυρίαρχο ερώτημα στον Ολυμπιακό είναι αν θα μείνει ή όχι ο Βραζιλιάνος για έναν ακόμα χρόνο. Ο Λούβαρης συναντιέται με τον μάνατζέρ του, ο Κόκκαλης δεν έχει δώσει ακόμα το σύνθημα και οι πάντες κρέμονται από τα χείλη του προέδρου. Σε όλη αυτή την ιστορία ευλόγως προκύπτει το ερώτημα: τον Μπάγεβιτς τον ρώτησε κανείς; Ο προπονητής της ομάδας δεν θα έπρεπε να έχει λόγο στην ανανέωση ή όχι του συμβολαίου ενός παίκτη;

Εύκολα μπορεί να πει κάποιος ότι δεν έχει ρωτήσει κανείς την άποψή του για τον Ζιοβάνι και αυτό είναι μία πολύ σοβαρή ένδειξη, αν όχι απόδειξη, ότι δεν πρόκειται να μείνει στον Πειραιά. Κι εμείς μένουμε με την απορία. Πότε επιτέλους οι ελληνικές ομάδες θα μάθουν να λειτουργούν επαγγελματικά; Εως πότε δεν θα ρωτούν τον προπονητή για την ανανέωση του συμβολαίου ενός ποδοσφαιριστή και έως πότε θα κάνουν μεταγραφές χωρίς να τις ξέρει ο πλέον αρμόδιος, ο τεχνικός της ομάδας;

Και βέβαια δεν αποτελεί και δεν θα μπορούσε να αποτελεί δικαιολογία ότι ο Μπάγεβιτς ή ο όποιος Μπάγεβιτς δεν θα συνεχίσει του χρόνου στην ομάδα. Δηλαδή ο Ολυμπιακός δεν ρωτάει τον Μπάγεβιτς και ρωτάει τον επόμενο τεχνικό του για το αν πρέπει να μείνει ή όχι ο Ζιοβάνι; Ασφαλώς όχι. Ο Κόκκαλης θα αποφασίσει για την τύχη του Ζιοβάνι, όπως ο Κόκκαλης είχε αποφασίσει και πριν από τρία χρόνια, όταν του ανανέωσε το συμβόλαιο. Ο Κόκκαλης θα αποφασίσει αν πρέπει να αποκτηθεί ή όχι ο Ριβάλντο κ.λπ. Και μη νομίζετε ότι μόνο στον Ολυμπιακό συμβαίνει αυτό. Μπορεί λόγω Κόκκαλη ο Θρύλος τα τελευταία χρόνια να έχει τη θλιβερή πρωτοπορία, αλλά δεν είναι ο μοναδικός σύλλογος που λειτουργεί άναρχα ή που βασίζεται στις φήμες και στην ανόητη μυστικοπάθεια. Ανάλογα φαινόμενα ζήσαμε πέρυσι, για παράδειγμα, στον Παναθηναϊκό. Τότε που ο Νικοπολίδης έπαψε να παίζει βασικός επειδή η φημολογία τον ήθελε να συνεχίζει την καριέρα του στον Ολυμπιακό και ακόμα χειρότερα φέτος, όταν ο Σκάζνι (πιεζόμενος από τη διοίκηση) άφησε εκτός ενδεκάδας στο Καραϊσκάκη τον Παπαδόπουλο, επειδή ήταν φίλος του Αντώνη Νικοπολίδη.

Οσο στην Ελλάδα ο προπονητής και οι ποδοσφαιριστές θα αμείβονται επαγγελματικά, αλλά θα έχουν αντιμετώπιση ερασιτέχνη από τις διοικήσεις, είναι δύσκολο να φτιάξουμε μια ομάδα που να σου δίνει την εντύπωση ότι λειτουργεί επαγγελματικά, ότι έχει σχέδιο, ότι έχει μια λογική. Δυστυχώς στην Ελλάδα οι προπονητές αντιμετωπίζονται ακόμα και σήμερα ως επαγγελματίες μόνο στις αμοιβές τους. Στην Ελλάδα οι προπονητές δεν έχουν δικαίωμα πρωτοβουλίας, δεν έχουν δικαίωμα επιλογής μεταγραφής και ακόμα και όταν το έχουν, είναι για τα μάτια του κόσμου και όχι για την ουσία («Ας του πάρουμε έναν παίκτη για να μην γκρινιάζει» είναι η περίφημη ατάκα προέδρων ελληνικής ομάδας ή τουλάχιστον των περισσότερων προέδρων).

Αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους που στην Ελλάδα δεν θα δούμε ποτέ Λίβερπουλ. Δηλαδή μία ομάδα που εμπιστεύεται με κλειστά μάτια τον όποιο προπονητή της. Είτε αυτός λέγεται Ρόι Εβανς, ο οποίος λίγο έλειψε να την οδηγήσει στην αφάνεια, είτε Ράφα Μπενίτεθ, ο οποίος την οδηγεί μέσα σε μία σεζόν στην κορυφή της Ευρώπης.