Το αυτογκόλ της έντασης (Αντώνης Καρπετόπουλος/ SportDay)

Ο Παναθηναϊκός δίνει αύριο με τον ΠΑΟΚ ένα από τα κρισιμότερα παιχνίδια στην προσπάθειά του να κατακτήσει το φετινό πρωτάθλημα. Το ματς δεν αντιμετωπίζεται στη Θεσσαλονίκη με καθαρά αγωνιστικά κριτήρια. Δυστυχώς, όχι με ευθύνη του Παναθηναϊκού, που είναι αυτός που «καίγεται» για τους βαθμούς, αλλά με ευθύνη του ΠΑΟΚ, που θα έπρεπε να πηγαίνει στη δοκιμασία χωρίς άγχος.

Πέρυσι ο ΠΑΟΚ έδωσε ένα παρόμοιο ματς με τον Παναθηναϊκό, επίσης καθοριστικό για την εξέλιξη του πρωταθλήματος. Πέρυσι ήταν καλύτερος από φέτος, πιο ενθουσιώδης, πιο φορμαρισμένος, πιο ουσιαστικός. Εχασε και μαζί με το ματς έχασε και τον μπούσουλα.

Γκρίνια
Φυσικά, αυτό δεν έγινε αμέσως. Θέλω να θυμίσω τη δυναμική των περιστατικών. Στο τέλος εκείνου του ματς υπήρξε έντονη γκρίνια. Μετά όλη η Ελλάδα (μαζί και οι οπαδοί του ΠΑΟΚ ή αν προτιμάτε κυρίως αυτοί) συζήτησαν αν μπορούσε στις φάσεις των γκολ να κάνει κάτι καλύτερο ο Λεωνίδας Βόκολος, ιδανικός ύποπτος, αφού είχε περάσει από τον Παναθηναϊκό. Λίγο καιρό αργότερα, όταν ο ΠΑΟΚ αποκλείστηκε από το Τσάμπιονς Λιγκ, κάποιοι ξαναθυμήθηκαν το ματς με τον ΠΑΟ και το χρέωσαν στον Αναστασιάδη. Ενα χρόνο αργότερα, όταν έμεινε μόνο η θολή ανάμνηση του αποτελέσματος και το τι πραγματικά έγινε στο γήπεδο δεν το θυμάται κανένας, αυτό που κυκλοφορεί –εντέχνως– είναι ότι το ματς «δόθηκε»! Γιατί ο Μήτσου βρέθηκε στον αγωνιστικό χώρο, γιατί ο Αναστασιάδης δεν πώρωσε τους παίκτες του, γιατί ο Ολισαντέμπε σκόραρε στο 94', γιατί ο Παναθηναϊκός νίκησε. Η πρόσφατη ανακοίνωση των οργανωμένων του ΠΑΟΚ με τίτλο «να μην επαναληφθούν τα περσινά» ήταν το κερασάκι στην τούρτα: στην Ελλάδα, που λατρεύει τους ψιθύρους και τις συνωμοσίες, η ομολογία των οργανωμένων ισοδυναμεί με απόδειξη!

Ισοπαλία
Εξακολουθώ, ένα χρόνο αργότερα, να πιστεύω ότι το μοναδικό μεμπτό του περσινού ματς είναι ότι ο ΠΑΟΚ έπαιξε εμφανώς για την ισοπαλία, πιθανότατα γιατί δεν ήθελε να κρίνει το πρωτάθλημα. Ολοι ήθελαν το τελικό «Χ», που θα οδηγούσε σε αγώνα μπαράζ: οι οπαδοί, οι διοικούντες, οι παίκτες και ο προπονητής. Οποίος μπαίνει σε αυτήν τη λογική συχνά χάνει το ματς, κυρίως γιατί αγωνιστικά δεν έχει τρόπο να αντεπεξέλθει στην πίεση που του ασκεί ο απελπισμένος αντίπαλος. Στερεί από τον εαυτό του το απαραίτητο κίνητρο της νίκης: παίζει για κάτι άλλο απέναντι σε έναν αντίπαλο που θέλει μόνο αυτό. Στο ποδόσφαιρο, μεταξύ σχεδόν ισοδύναμων αντιπάλων αυτός που έχει τις πιο ξεκάθαρες ιδέες κερδίζει. Το μόνο πραγματικά παράξενο στο περσινό ματς είναι ότι ο ΠΑΟ σκόραρε αργά. Αλλά αυτό ήταν πρόβλημα του ΠΑΟ, όχι του ΠΑΟΚ.

Δοκιμασία
Ενα χρόνο αργότερα ο ΠΑΟΚ ξαναβρίσκεται μπροστά στην ίδια δοκιμασία, κάνοντας πάλι το ίδιο λάθος: αντιμετωπίζει το ματς με την ίδια λάθος προετοιμασία. Οι ανακοινώσεις των οργανωμένων, οι συζητήσεις για το παρελθόν του Καραγεωργίου, που πέρασε κι αυτός από τον ΠΑΟ, τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων στη Θεσσαλονίκη, οι απανωτές δηλώσεις των παικτών του ΠΑΟΚ, τα πριμ που τάζονται και ξεχνιούνται, οι εξηγήσεις του προπονητή στη συνέντευξη Τύπου, όλα συνηγορούν ώστε να δημιουργηθεί ξανά η εντύπωση ότι το ματς είναι καθοριστικό, κρίσιμο, μοναδικό και ότι από αυτό κρίνονται όλα! Οπως ακριβώς πέρυσι.

Εντάσεις
Είναι εξωφρενικό, αλλά ο ΠΑΟΚ προετοιμάζεται για το ματς όπως ακριβώς και πέρυσι, μολονότι έχασε! Θα έλεγα ότι αυτό είναι ελαφρώς ύποπτο, αν δεν τύχαινε να γνωρίζω κάπως τη Θεσσαλονίκη, μια πόλη στην οποία είναι αδύνατο να μη μεταφερθούν στις ομάδες οι εντάσεις που δημιουργούνται στις τάξεις των οπαδών, εξαιτίας του ότι αυτές έχουν σταματήσει να πρωταγωνιστούν! Φαύλος κύκλος: όσο χειρότερα πάει μια ομάδα τόσο πιο ύποπτη γίνεται στα μάτια του οπαδού της. Και, αν πάει καλά, δεν καταλήγει να είναι υπεράνω υποψίας, αλλά πάντα πρέπει να αποδεικνύει ότι είναι διαφορετική από τα προηγούμενα χρόνια, όταν δεν νικούσε!

Δυναμική
Σε όλη αυτήν την κακή και ψυχοπλακωτική ιστορία οι άνθρωποι του ΠΑΟΚ έχουν μόνο μία ευθύνη: δεν κατάφεραν να παρουσιάσουν μια ομάδα που να παίζει στα συγκεκριμένα ματς έχοντας όφελος βαθμολογικό. Αν ο ΠΑΟΚ κυνηγούσε το πρωτάθλημα, το ματς θα ήταν πιο λογικό και η ατμόσφαιρά του λιγότερο υστερική. Το ακόμα χειρότερο στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ότι ο ΠΑΟΚ, δυστυχώς, δημιουργεί αμφιβολίες και για την προοπτική του. Αν ήταν ένα νοικοκυρεμένο σωματείο, με αληθινό ιδιοκτήτη (και όχι με ένα φιλόδοξο, αλλά περιστασιακό διαχειριστή), κάθε συζήτηση θα τελείωνε πριν γεννηθεί. Ενώ τώρα ο ΠΑΟΚ πληρώνει τις αμφιβολίες που κουβαλά η δυναμική της διοίκησης του Γούμενου. Αυτό δυστυχώς είναι το πρόβλημα και όχι η σύνθεση που θα παρατάξει ο Καραγεωργίου ή η απόδοση των παικτών.

Ηρεμία
Αν ο ΠΑΟΚ πάρει το ματς θα βρει λίγη ηρεμία, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Το μέλλον του δεν θα γίνει εντυπωσιακά καλύτερο, ούτε τρομερά διαφορετικό. Αν το χάσει πάλι δεν θα καταστραφεί και είναι βέβαιο ότι θα αντέξει και τις μουρμούρες και την αμφισβήτηση και την εσωστρέφεια που τον κατατρώει: όχι γιατί είναι συνηθισμένος, αλλά γιατί είναι ο ΠΑΟΚ, δηλαδή μία μεγάλη ομάδα. Αυτό και μόνο δείχνει ότι δεν χρειάζεται να αντιμετωπίσει το ματς σαν το σταυροδρόμι του μέλλοντός του: έχει μόνο μία υποχρέωση, να παίξει όσο καλύτερα μπορεί. Κανονικά το άγχος θα έπρεπε να το είχε ο ΠΑΟ. Ο ΠΑΟΚ έπρεπε να είχε μόνο πίκρα, γιατί με νίκη δεν κερδίζει τον τίτλο, τον οποίο λόγω δυναμικής, ιστορίας και φανέλας έπρεπε να διεκδικεί.

Βαρυστομαχιά
Εχοντας βαρυστομαχιάσει από το κατσίκι και το αρνί που καταβρόχθισαν τις γιορτινές ημέρες του Πάσχα, οι διαιτητές της αυριανής αγωνιστικής είναι αρκετό δύσκολο να έχουν καλή απόδοση. Θα ήθελα να τους κρίνετε με επιείκεια. Μην ξεχνάτε ότι οι μέρες παραμένουν άγιες και ότι οι βλαστήμιες απαγορεύονται.
Μπριάκος (ΠΑΟΚ - ΠΑΟ): πριν από τη διακοπή ήταν ένα βήμα από το να γίνει θεός, αφού ό,τι σφύριζε αποδεικνυόταν δίκαιο και σωστό. Λένε όσοι τον γνωρίζουν ότι φέτος απέκτησε αυτό που κατά βάση του έλειπε, δηλαδή τρομερή αυτοπεποίθηση. Πιστεύει ότι είναι πλέον ο καλύτερος στην Ελλάδα και ότι φέτος το απέδειξε. Φέτος δεν έχει παίξει ματς του ΠΑΟΚ, για τον οποίο λέγεται ότι τρέφει μια κάποια συμπάθεια.
Νταμπώσης (Πανιώνιος - Αρης): έχει παίξει σε δύο ματς τον Πανιώνιο εντός και αυτός δεν έχει βάλει γκολ! Φαινομενικά μοιάζει καλή κλήρωση για τον Αρη. Οπως και να έχει το πράγμα, με δεδομένες τις κακές σχέσεις όλων των παρευρισκομένων τα επίσημα θα έχουν μεγάλο ενδιαφέρον, μολονότι στις διοργανώσεις που γίνονται υπό την αιγίδα του Αχιλλέα Μπέου όλα είναι ήσυχα. Ενα από τα ματς της χρονιάς.
Βασιλείου (ΑΕΚ - Ιωνικός): τον περιμένει όλη η ΑΕΚ στη γωνία γιατί στο Καραϊσκάκη απέβαλε τον Σάντος. Δεν μασάει, δεν πάει να κάνει τρέλες, δεν είναι όργανο κανενός, αλλά αν αρχίσουν τα πεσίμια, δεν θα κάτσει ήσυχος να ακούει τον κόσμο να τον βρίζει. Υπερηφάνεια ναι. Προκατάληψη όχι.
Γερμανάκος (Κέρκυρα - Ολυμπιακός): δεν τον αγαπούν στο λιμάνι, αφού εκτιμούν ότι θέλει να γίνει νέος Βασσάρας, δηλαδή να κάνει καριέρα πουλώντας σκληράδα στον Ολυμπιακό, ξεσηκώνοντας τον κόσμο του. Η εκτίμηση είναι υπερβολική, αλλά δύσκολα θα αλλάξει μετά το ματς.
Τσίκινης (Χαλκηδόνα - Καλαμαριά): του έχουν πέσει πολλά περίεργα φέτος, έχει στραβώσει και παίζει 50-50 κι όποιος αντέξει. Στην προκειμένη περίπτωση αυτό είναι μάλλον καλό για την ατρόμητη Καλαμαριά.
Κάκος (ΟΦΗ - Ξάνθη): οι γηπεδούχοι περιμένουν αβάντα και οι ψαγμένοι τον χρεώνουν στους φίλα προσκείμενους στον Παναθηναϊκό. Εγώ λέω ότι για την ώρα αυτό δεν προκύπτει από πουθενά. Και ότι η Ξάνθη, που θέλει να κλείσει καλά τη χρονιά, έχει έτοιμη την ανακοίνωση.
Μαζαράκος (Ηρακλής - Καλλιθέα): του χρόνου θα είναι πρωταγωνιστής. Φέτος προσαρμόζεται. Λίγο έδρα.
Tακίδης (Αιγάλεω - Εργοτέλης): Θα πάει τις ευχές της κατηγορίας στον Θωμά. Αν και δεν προκύπτει ότι γνωρίζονται.