Η αποχώρηση του Ντουντού τον ξεχαρβάλωσε...

Το ξεχαρβάλωμα του Ολυμπιακού άρχισε με την αναγκαστική αλλαγή του Ντουντού. Μέχρις εκείνη την ώρα οι «ερυθρόλευκοι» το προσπαθούσαν χωρίς να το καταφέρνουν. Η κακή βραδιά των ακραίων Γκαλέτι και Λέτο αποδιοργάνωσε τον Ολυμπιακό, ο οποίος για ένα ημίχρονο έπαιζε με τον Μπελούτσι ένα «κλικ» πιο μπροστά από τον Ντιόγο. Δύσκολο να απαντηθεί αν επρόκειτο για έμπνευση του Βαλβέρδε ή ποδοσφαιρική ιδιοτροπία του Βραζιλιάνου, αντίστοιχη εκείνης του Ζιοβάνι παλαιότερα. Η ιδιοτροπία αυτή έβγαλε μία φάση που δεν έγινε γκολ επειδή η μπάλα βρήκε στην πλάτη του Αργεντινού και γιατί στη συνέχεια ο Μάλαρτζ αντέδρασε σωστά στο σουτ.

Για ένα ημίχρονο οι παίκτες του ΟΦΗ έριξαν τόσες κλοτσιές όσες δεν έριξαν στα τέσσερα ημίχρονα που προηγήθηκαν. Μιλάμε για δυνατά έως επικίνδυνα μαρκαρίσματα, που έπαιξαν τον ρόλο τους σε ορισμένους παίκτες του πρωταθλητή. Γι' αυτό ο Κοβάσεβιτς θα μπορούσε να φανεί χρήσιμος νωρίτερα, όπως φάνηκε ο Νικοπολίδης, ο οποίος σταμάτησε σε τετ α τετ τον δυσκολοκατάβλητο Ν'Ντόι, όταν αυτός έκανε μία μπουκιά τον ανέτοιμο Μπράβο.

Ετσι φτάσαμε στο «σφίξιμο» της γάμπας του Ντουντού. Εκεί ο Βαλβέρδε επέλεξε τον Μενδρινό, αντί να διατάξει φουλ επίθεση. Οι επιλογές κρίνονται εκ του αποτελέσματος, γι' αυτό οι δημοσιογράφοι «βγαίνουν» πολλές φορές σοφότεροι. Ο Μενδρινός έκανε μια τρύπα στο νερό και μπέρδεψε ακόμη χειρότερα τα πράγματα. Οταν ο Βαλβέρδε θυμήθηκε τον Κοβάσεβιτς, αφαίρεσε τον Λέτο. Επειτα από λίγο αντικατέστησε τον κουρασμένο και άκεφο Γκαλέτι. Ετσι ο Ολυμπιακός βρέθηκε να παίζει 4-4-2, με ακραίους χαφ τους Οσκαρ και Μπελούτσι.

Παραγγελία να το είχε κάνει ο Στράκα, τόσο καλά αποκλείεται να το πετύχαινε. Παιχνίδι από τα άκρα χωρίς ακραίους δεν γίνεται. Κάθετο παιχνίδι με Πατσατζόγλου και Μενδρινό στον άξονα πάλι δύσκολα γίνεται. Κατά συνέπεια, πάλι καλά που δημιουργήθηκαν δύο κλασικές φάσεις για γκολ. Με τη διαφορά ότι οι Κοβάσεβιτς και Τοροσίδης τις σπατάλησαν, σημαδεύοντας λάθος. Οταν φτιάχνεις δύο φάσεις για γκολ σε ολόκληρο ημίχρονο καθολικής υπεροχής, δεν μπορείς να έχεις τη σιγουριά ότι θα νικήσεις. Ούτε θα γίνεται κάθε φορά της... Ξάνθης. Το ποδόσφαιρο σκοπιμότητας, με καθυστερήσεις και ψευτοτσαμπουκάδες που έπαιξαν οι Κρητικοί, τους έδωσε ένα βαθμό. Αυτό ήθελαν, αυτό πήραν και ας μην το άξιζαν. Τέτοιο ποδόσφαιρο πρέπει να τιμωρείται.

Οχι όμως από ομάδες σαν κι αυτή που παρουσίασε ο Ολυμπιακός στο Παγκρήτιο. Χρειάζεται κάποιες στιγμές η μπάλα που παίζεται να αντιστοιχεί στην ποιότητα των παικτών που είναι στην ενδεκάδα. Να το γράψουμε αλλιώς. Οσο ήταν στην ενδεκάδα ο Λέτο και ο Γκαλέτι, ο Ολυμπιακός έπαιζε ποδόσφαιρο κατώτερο των δυνατοτήτων του. Με Μενδρινό στον άξονα και πλάγιους χαφ τον Οσκαρ και τον Μπελούτσι, η ομάδα έπαιξε ποδόσφαιρο ανάλογο των συγκεκριμένων παικτών στις συγκεκριμένες θέσεις. Κάπου εδώ αναζητείται -χωρίς να εντοπίζεται- η θετική συμβολή του Βαλβέρδε από τον πάγκο.