Συνηθισμένος να φταίει (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Δεν ξέρω αν ο Ντούσαν Μπάγεβιτς θα μείνει στον Ολυμπιακό αν πάρει νταμπλ. Με ρωτάτε συνέχεια (τα μισά e-mails που μου στέλνετε στο karpetshow@yahoo.gr γι' αυτό είναι), αλλά δεν μπορώ να σας απαντήσω. Μοιάζει πιο πιθανό το αντίθετο, δηλαδή να φύγει αν δεν το πάρει, αλλά όρκο δεν παίρνω για τίποτα. Για να είμαι ειλικρινής, μου φαίνεται ότι η παραμονή ή όχι του Μπάγεβιτς δεν εξαρτάται από τα αποτελέσματα, αλλά από το πόσα χρήματα έχει για ξόδεμα ο Σωκράτης Κόκκαλης.
Υπάρχει μια τεράστια παρεξήγηση που συνοδεύει τον Μπάγεβιτς, η οποία δεν έχει να κάνει τόσο με την ποδοσφαιρική λογική του (που είναι δεδομένη, αν και όχι απόλυτα αποδεκτή), όσο με το χαρακτήρα του. Νομίζω ότι δεκαέξι χρόνια μετά το δεύτερο ερχομό του στην Ελλάδα, ο Μπάγεβιτς, η προσωπικότητα και η ψυχοσύνθεσή του δεν κατανοούνται από τον πολύ κόσμο.

Παράγοντες

Η εικόνα που έχει ο απλός φίλαθλος για τον Ντούσαν είναι προϊόν μιας σειράς παραγόντων που δεν έχουν να κάνουν με τον ίδιο. Οταν ο Μπάγεβιτς ήρθε στην ΑΕΚ το 1989, η «Ενωση» είχε ανάγκη ένα σύμβολο ενότητας και σοβαρότητας, γύρω από το οποίο έπρεπε να αναγεννηθεί. Ηταν δέκα χρόνια χωρίς πρωτάθλημα και διοικητικά αδύναμη – και ως ομάδα όχι και τόσο ήρεμη. Κάποιοι εξαιρετικοί ρεπόρτερ της ΑΕΚ εκείνης της εποχής (όπως ο μακαρίτης ο Γιώργος Βενετούλιας και ο εξαιρετικά παρεμβατικός στα θέματα της «Ενωσης» Φαίδων Κωσταντουδάκης), τονίζοντας προσεκτικά κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του Μπάγεβιτς (τη μεθοδικότητά του, τη σοβαρότητά του, τον εγωισμό του και τη στιβαρότητά του) έφτιαξαν το μύθο του «πρίγκιπα», του άτεγκτου και σκληρού Κέρβερου, που είναι απόλυτο αφεντικό και βλέπει τους πάντες από ψηλά. Ο λαός της ΑΕΚ, που έχει κάποια χαρακτηριστικά που ταιριάζουν σε εκκλησίασμα με βαθύ θρησκευτικό φρόνημα, βρήκε τον ηγέτη του. Οι «Ενωσιτες» θέλουν πάντοτε να ακολουθούν έναν Μεσσία, είτε Μπάρλος λέγεται είτε «τίγρης» είτε Ντέμης είτε Μαύρος: ο «πρίγκιπας» λατρεύτηκε και μισήθηκε γιατί υπήρξε ένας ιδανικός προφήτης.

Διαφορετική

Μόνο που η πραγματικότητα είναι λίγο διαφορετική. Ο Μπάγεβιτς είναι άτεγκτος, αλλά δεν είναι ξεροκέφαλος. Είναι εγωιστής, αλλά δεν πιστεύει ότι υπάρχουν απόλυτες αλήθειες. Και, κυρίως, είναι και ανασφαλής και πολύ συναισθηματικός. Αυτό τουλάχιστον αποδεικνύουν κάποιες πολύ βασικές επιλογές του.

Λεπτομέρεια

Προσέξτε μια λεπτομέρεια. Η περσινή ΑΕΚ, (η «Ντριμ τιμ» του Στάθη) και ο φετινός Ολυμπιακός έχουν ένα κοινό σημείο: στηρίζονται σε ποδοσφαιριστές που πέρασαν τα 30 και τους οποίους ο Ντούσαν εμπιστεύεται πιο πολύ για συναισθηματικούς λόγους. Ο Μπάγεβιτς δεν θα έδιωχνε ποτέ από την ΑΕΚ τον Ιβιτς, τον Τσιάρτα, τον Κασάπη, τον Ζαγοράκη, τον Μπορμπόκη για να κάνει ανανέωση. Και δεν θα έδιωχνε –πιστεύω ποτέ– ούτε τον Ανατολάκη ούτε τον Γεωργάτο ούτε τον «Τζόλε» ούτε τον Γεωργιάδη ούτε τον Νικοπολίδη ούτε τον Ριβάλντο για να φέρει απλά στη θέση τους κάποιους νεότερους. Οχι μόνο γιατί τους εκτιμά ως ποδοσφαιριστές απεριόριστα, αλλά και γιατί τους βλέπει περίπου σαν παιδιά του: περισσότερο από σκληρός δυνάστης είναι ένας γκρινιάρης αλλά στοργικός πάτερ φαμίλιας και την ομάδα του τη βλέπει σαν οικογένειά του.

Αμφιβάλλω

Ακόμα και τον Ζιοβάνι αμφιβάλλω πάρα πολύ αν θα τον έδιωχνε αν περνούσε από το χέρι του. Θα τον νουθετούσε, θα του έλεγε να βάλει μυαλό, θα του ζητούσε να προσπαθήσει παραπάνω και θα τον κρατούσε, όπως έχει κάνει με τόσους και τόσους άλλους δύσκολους χαρακτήρες, λέγοντας «εγώ λέω Ζιοβάνι καλός παίκτης». Και δεν αποκλείω να τον έβαζε να παίξει και σε όλα τα κρίσιμα ματς και του χρόνου, όπως έκανε και φέτος. Γιατί και φέτος δεν υπήρξε κρίσιμο ματς του Ολυμπιακού στο οποίο ο «Ζιο» να ήταν καλά και να μην αγωνίστηκε καθόλου, άλλο αν η προσφορά του ήταν ελάχιστη.

Διωγμοί

Οταν επέστρεψε στον Ολυμπιακό το περασμένο καλοκαίρι, πίστευα ότι θα διώξει πολύ κόσμο. Δεν έδιωξε κανέναν. Ο Καρεμπέ και ο Νινιάδης, που δεν ανανέωσαν, είχαν φύγει πριν από τον ερχομό του, το ίδιο και ο Χούτος. Ακόμα και τον Κούζμπα, που δεν τον ήξερε η διοίκηση, αποφάσισε να τον κρατήσει! Περίπου το ίδιο είχε κάνει και την προηγούμενη φορά που είχε έρθει στον Ολυμπιακό: το πιο μεγάλο παραμύθι είναι ότι τότε έκανε αμέσως ανανέωση! Το καλοκαίρι του 1996 αγόρασε κάποιους μικρούς, αλλά την ομάδα τη σχεδίασε πάνω στους παλιούς που βρήκε ή έφερε: άλλοι του βγήκαν (Καραταΐδης, Καραπιάλης, Ιβιτς, Αλεξανδρής κ.λπ.), άλλοι όχι (Βαρεσάνοβιτς, Σαμπανάτζοβιτς, Γκώνιας, Σκαρτάδος κ.λπ.), αλλά η προώθηση των τότε χαρισματικών πιτσιρικάδων («Τζόλε», Γιαννακόπουλος, Νινιάδης κ.λπ.) έγινε αργά και μεθοδικά. Και μόνο τη δεύτερη χρονιά, όταν κατέκτησε το πρωτάθλημα, μπόλιασε τον Ολυμπιακό με πολύ νέο αίμα, χωρίς ωστόσο να αρνηθεί παίκτες που δεν ήθελε, όπως π.χ. τον Οφορίκουε. Δεν αποκλείω αυτό να σκόπευε να κάνει και τώρα.

Διγλωσσία

Λέω «σκόπευε», γιατί ένα μόνο πράγμα δεν ανέχεται ο Μπάγεβιτς: τη διοικητική διγλωσσία, που σημειωτέον είναι ακριβώς αυτό που λατρεύει ο Κόκκαλης! Που άλλα λέει στους οργανωμένους, άλλα στον Λούβαρη, άλλα στον Σάββα και άλλα στον ίδιο τον Ντούσαν. Συνέβη μία φορά πέρυσι το χειμώνα, όταν υποσχόταν μεταγραφές που δεν έκανε και δεν είναι απίθανο αυτό να σκοπεύει να κάνει και τώρα. Εναν, δύο κράχτες για το Καραϊσκάκη και πάμε παρακάτω. Οι προγραμματισμοί είναι για τα κορόιδα.

Αλεξίσφαιρο

Αν ο Κόκκαλης δεν θέλει να ξοδέψει τίποτα περισσότερο από ό,τι στα δύο χρόνια που προσλαμβάνει συνεχώς ελεύθερους παίκτες και τους παρουσιάζει σαν μεταγραφές, θα κάνει τα πάντα για να κρατήσει τον Μπάγεβιτς, που είναι το βολικότερο αλεξίσφαιρο που θα μπορούσε να βρει, γιατί ο Ντούσαν και παίκτες δεν διώχνει και να φταίει είναι συνηθισμένος και να δουλεύει. Αν υπάρχουν χρήματα για ξόδεμα, θα τον διώξει για να τα σκορπίσει όσο καλύτερα γουστάρει και να το ευχαριστηθεί η ψυχή του. Το νταμπλ δεν έχει καμία σχέση με την παραμονή του Ντούσαν…

Κούκλα, αλλά…

Εκτός από την προβολή του σχεδίου του Δημήτρη Μελισσανίδη για την κατασκευή του νέου γηπέδου της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια, υπάρχει και η κριτική. Πέρα από απλά τεχνικά λαθάκια, που διορθώνονται, όπως π.χ. οι είσοδοι των αθλητών και των επισήμων, που δεν μπορεί να περνάνε από το άλσος ποδαρόδρομο, επισημαίνω για το σχέδιο τα εξής:
• Ενα γήπεδο 36 χιλιάδων θέσεων είναι αμφίβολο κατά πόσο εξυπηρετεί τα σχέδια, όχι γενικά μιας ΠΑΕ, αλλά ειδικά της σημερινής διοίκησης της ΠΑΕ ΑΕΚ. Για τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό, που έχουν πίσω τους στιβαρούς επιχειρηματίες ιδιοκτήτες, ένα τέτοιο γήπεδο θα ήταν ιδανικό. Δείτε το Καραϊσκάκη, στο οποίο υπάρχουν ακριβά διάρκειας, δυσεύρετα και ελάχιστα εισιτήρια και δυνατότητα εκμετάλλευσης του κοινού μέσω της διαδικασίας εγγραφής μελών, που ουσιαστικά προσφέρει έξτρα έσοδα. Η σημερινή διοίκηση της ΠΑΕ ΑΕΚ, ωστόσο, θέλει κάτι άλλο: να πουλάει πιο φθηνά και προσιτά σε όλους διαρκείας, θέλει έξτρα έσοδα από εισιτήρια κατά τη διάρκεια της χρονιάς, θέλει ένα μεγάλο γήπεδο για όλον τον κόσμο και όχι ένα κλειστό κλαμπ για λίγους πιστούς. Και επειδή δεν νομίζω ότι θα αλλάξει πολιτική ο Ντέμης, σας θυμίζω ότι στην τελευταία τηλεοπτική εμφάνισή του είχε πει ότι αν το όραμά του δεν είναι κοινό με αυτό των υπολοίπων, χαιρετάει όλο τον κόσμο και φεύγει σαν φίλος.
• Η χρηματοδότηση του έργου παραμένει μυστήριο. Ο Μελισσανίδης δεν είναι Γρανίτσας και το σχέδιό του θα είναι –αν μη τι άλλο– καλύτερα δουλεμένο στις λεπτομέρειες. Ειδικά σε αυτού του είδους τις λεπτομέρειες και το μαρτυρά και η παρουσία του Γατζούλα στην παρουσίασή του. Αλλά οι λεπτομέρειες χρηματοδότησης του έργου, πέρα από τη δέσμευση του «τίγρη» ότι θα βάλει είκοσι εκατομμύρια ευρώ, παραμένουν άγνωστες.
• Δεν υπάρχει στο σχέδιο κλειστό γήπεδο, παρά μόνο προπονητήριο για το μπάσκετ, το βόλεϊ κ.λπ. Η ιδέα της κοινής έδρας για όλα τα σπορ εγκαταλείπεται.
• Η πρόβλεψη ότι θα εξυπηρετούνται 1.500 αυτοκίνητα σε τόσο μικρά πάρκινγκ είναι αρκετά αισιόδοξη. Ας μην ξεχνάμε ότι 1.500 θέσεις πάρκινγκ για ένα εμπορικό κέντρο είναι αρκετές, για ένα γήπεδο όμως, στο οποίο δεν υπάρχει κοντά γραμμή μετρό, είναι λίγες.
Πέρα πάντως από αυτά, θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι το γήπεδο όπως παρουσιάστηκε είναι κούκλα.