H κούρσα που τελείωσε μόλις τώρα αρχίζει για όλους (Sportday / Χρ.Χαραλαμπόπουλος)

Το πρωτάθλημα που τελείωσε μόλις αρχίζει. Παράδοξο ίσως, αλλά έτσι είναι. Ολοι, νικητές και ηττημένοι, πρέπει ήδη να έχουν ετοιμασθεί για το πρωτάθλημα που ακολουθεί. Μια ετοιμασία που έχει την έννοια του προκαθορισμού των αγωνιστικών στόχων, το σχεδιασμό για την ενίσχυση του έμψυχου υλικού και την επιλογή των προσώπων που θα υλοποιήσουν αυτούς τους στόχους. Μόνο που στην Ελλάδα, ο σχεδιασμός γίνεται την τελευταία στιγμή και πολλές φορές στο πόδι, ενώ βασίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στην τύχη. Οι πανηγυρισμοί των νικητών είναι δικαιολογημένοι. Πανηγυρισμοί που έχουν μια διαφορετική γεύση από τις προηγούμενες επιτυχημένες χρονιές, αφού οι φετινές διακρίσεις των «κόκκινων» σημειώθηκαν μέσα από μια αναμφισβήτητα δύσκολη διαδρομή, με εμπόδια που προέρχονταν από το εξωτερικό περιβάλλον –τιμωρίες γηπέδου- όσο και από το εσωτερικό –διαμάχη οργανωμένων οπαδών με προπονητή. Σε όλα αυτά, θα πρέπει να προστεθεί το γεγονός ότι η διοίκηση του Ολυμπιακού δεν είναι αυτή που ήταν πριν μία πενταετία ή και περισσότερο, όταν είχε και τον απόλυτο έλεγχο του χώρου. Αυτό το πρωτάθλημα ήταν το πιο «μάγκικο» από όσα κατέκτησε τα τελευταία χρόνια ο Ολυμπιακός και αυτό θα πρέπει να του αναγνωριστεί. Οι αιτιάσεις για την απόδοση του διαιτητικού τρίο στο παιχνίδι του Καυταντζογλείου, που κάποιοι θεωρούν ότι λειτούργησε υπέρ του Ολυμπιακού, είναι μικρόψυχες και μίζερες. Ενα ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί από τους διοικούντες τον πρωταθλητή είναι το τι πρόκειται να γίνει από εδώ και πέρα. Θα προχωρήσουν σε ανανέωση του ποδοσφαιρικού υλικού, ώστε να διατηρήσουν την ευκαιρία να πρωταγωνιστούν στην Ελλάδα και να επιδιώξουν την ευρωπαϊκή διάκριση; Κάποιες φορές στο πρόσφατο παρελθόν, η κατάκτηση του πρωταθλήματος λειτούργησε ως άλλοθι της διοικητικής απραξίας. Αν συμβεί το ίδιο και τώρα, αν δηλαδή οι «κόκκινοι» αρκεστούν σε μία ψευδοενίσχυση που δεν θα έχει ως ορίζοντα την ευρωπαϊκή διάκριση, τότε κάποιος κοροϊδεύει πολλούς. Η δική μου αίσθηση είναι ότι στον Ολυμπιακό δεν έχουν ξεκαθαρίσει ακόμη το μοντέλο, βάσει του οποίου θέλουν να προχωρήσει η ομάδα. Την ώρα που στο μάρκετινγκ γίνονται πρωτοποριακές για τα ελληνικά δεδομένα κινήσεις, η οργάνωση και η λειτουργία του ποδοσφαιρικού τμήματος αρκετές φορές παραπαίει, με αποτέλεσμα να ψαλιδίζονται οι δυνατότητες της ομάδας και να περιορίζονται στη σιγουριά της εγχώριας λίμνης του ελληνικού πρωταθλήματος. Ο μεγάλος χαμένος του φετινού πρωταθλήματος είναι ο ΠΑΟ, στον οποίο τα πράγματα λειτουργούν αντίστροφα. Οι διοικούντες του φαίνεται να έχουν επιλέξει το μοντέλο οργάνωσης, αλλά παρουσιάζουν μια δυστοκία στην επιλογή των προσώπων, παράλληλα με την απουσία χαρακτήρα από τους ποδοσφαιριστές της ομάδας. Μιας ομάδας που μπορεί να βρίσκεται σε καλύτερο επίπεδο συλλογικής λειτουργίας από την «ερυθρόλευκη», αλλά στερείται ποδοσφαιριστών με προσωπικότητα που μπορεί να μιλήσει στα δύσκολα. Καλές είναι οι μεταγραφές των χρήσιμων ποδοσφαιριστών γιατί φτιάχνουν μια δεμένη ομάδα, αλλά δεν φτιάχνουν –κατ’ ανάγκη μια πρωταθλήτρια. Αν αυτό δεν το έχουν καταλάβει ακόμη στον ΠΑΟ, θα είναι άξιοι της τύχης τους. Ενδεχομένως, κάποιος να αναρωτηθεί γιατί δεν υπολογίζω την ΑΕΚ στους χαμένους, αφού κάποια στιγμή οι «κιτρινόμαυροι» έφθασαν να διεκδικούν ακόμη και τον τίτλο. Νομίζω ότι είναι προφανές. Ο τίτλος δεν συγκαταλεγόταν ανάμεσα στους στόχους του «Δικεφάλου» στις αρχές του πρωταθλήματος, οπότε η μη κατάκτησή του δεν μπορεί να θεωρηθεί αποτυχία. Αλλα ήταν τα στοιχήματα που είχε βάλει η ΑΕΚ και η διοίκησή της στην αρχή της χρονιάς και πιστεύω ότι τα κέρδισε όλα. Και αυτό το κέρδος της αποτελεί τη βάση για να σκαρφαλώσει ακόμη ψηλότερα και να φτάσει ακόμη μακρύτερα στο μέλλον.