«Απαράδεκτο», παραπονιέται ο αναγνώστης που μου έστειλε e-mail χθες πρωί πρωί. «Ούτε εκατό λέξεις δεν γράφετε για τον Αρη. Για την ομάδα με το περισσότερο και πιο μπασκετικό κοινό. Να ξέρετε ότι είμαστε αναστατωμένοι εμείς, οι φανατικοί φίλοι του. Μας έφεραν προπονητή τον Ζούρο, ο οποίος ήταν βοηθός στον Ολυμπιακό! Γιατί δεν κάνετε κριτική στις επιλογές της διοίκησης Δαμιανίδη-Ιωαννίδη;».
Να κάνουμε λοιπόν...
Το χειμώνα, σύσσωμο το «κίτρινο» στρατόπεδο της Θεσσαλονίκης είχε έρωτα με τον Τσαρλς Μπάρτον. Η καλή πορεία της ομάδας στην κανονική περίοδο τύφλωσε τους οπαδούς της και δεν τους άφησε να δουν ότι ήταν μια «λάιτ» παρέα από λεγεωνάριους, καμωμένη για τα εύκολα, αποψιλωμένη από το ελληνικό της στοιχείο (αυτό που κάνει τη διαφορά όταν σφίγγουν οι πισινοί) και υπερβολικά μαλακή για τα δύσκολα των πλέι οφ. Παρ' όλο που μπήκε στα προημιτελικά με πλεονέκτημα έδρας, σκουντούφλησε κι έπεσε στο πρώτο εμπόδιο. Οπως ακριβώς και πέρυσι. Αχρηστος, λοιπόν, ο Μπάρτον. Ελα όμως που η διοίκηση πρόλαβε να δεσμευτεί με κλειστό συμβόλαιο έως το καλοκαίρι του 2007. Τώρα ψάχνει τρόπο για να γλιτώσει την αποζημίωση. Καλά ξεμπερδέματα.
Οταν ανακοινώθηκε το διαζύγιο με τον Μπάρτον, υπήρξε κατακλυσμός από e-mail. Τον Πεδουλάκη να πάρουμε! Οχι, τον Γιαννάκη, που έχει δοξάσει τη φανέλα! Οχι, όχι, τον Κακιούση, που είναι και Σαλονικιός! Ωσπου, ανακοινώθηκε Ζούρος. Και άνοιξε ο ασκός του Αιόλου. Μα... τον ασίσταντ του Ολυμπιακού; Εμείς είμαστε αρειανάρα, κοτζάμ αυτοκράτορας, δεν είμαστε παίξε-γέλασε. Δεν καταδεχόμαστε τα αζήτητα του Ολυμπιακού. Αίσχος. Αιδώς. Να κάνουμε επανάσταση.
Μόνο που ο Ηλίας Ζούρος είναι ένας από τους καλύτερους Ελληνες προπονητές.
Θυμηθείτε την περίοδο 2000-01, όταν εργάστηκε ως «ρούκι» πρώτος προπονητής στον Ολυμπιακό, διάδοχος του Ιωαννίδη. Με ομάδα μετρίως μέτρια (Ρίβερς, Βούκτσεβιτς, Παπανικολάου, Ντε Μιγκέλ, Ράτζα, Τόμιτς οι βασικοί) και χωρίς αβαντάζ έδρας έφτασε έως τα τελικά, όπου νίκησε δύο φορές τον Παναθηναϊκό των Μποντιρόγκα-Ρέμπρατσα και παραδόθηκε μόλις στο τελευταίο πεντάλεπτο του 5ου αγώνα. Το καλοκαίρι που ακολούθησε, προχώρησε σε μετεγγραφές, οι οποίες θα μπορούσαν να γίνουν θεμέλιο αναγέννησης της ομάδας, αλλά έκανε ένα θεμελιώδες λάθος. Προχώρησε σε σύγκρουση με τον Τόμιτς, δηλαδή με τη «Θύρα 7», δηλαδή (όπως αποδεικνύεται) με τον ίδιο τον Κόκκαλη.
Πριν περάσει εξάμηνο, ο Ζούρος είχε απολυθεί και άφηνε πίσω του τη λαίλαπα Σούμποτιτς-Τόμιτς, αυτή που έσπρωξε τον Ολυμπιακό στον γκρεμό. Η ομάδα, καλοχτισμένη και καλολαδωμένη (με Παπαλουκά, Φορντ, Φόρεστ, Νικαγκμπάτσε κ.ά.), έφτασε ξανά στους τελικούς, όπου ηττήθηκε με 3-2 από τη σπουδαία ΑΕΚ του Σάκοτα. Αμέσως μετά, άρχισε η κατρακύλα...
Για μήνες ολόκληρους, χρόνια ίσως, ο Γιάννης Ιωαννίδης δεν ήθελε ούτε να ακούει το όνομα «Ζούρος». Θεωρούσε ότι ο Ηλίας τον είχε προδώσει. Ή ίσως ότι του έσκαβε το λάκκο. Το ότι ο ίδιος ο «ξανθός» προξένεψε τον Ζούρο στον Αρη θα έπρεπε να κλονίσει τους αμφισβητίες. Εκτός αν θεωρούν πλέον τον Ιωαννίδη εγκάθετο του αθηναϊκού παρακράτους και πιστεύουν ότι θέλει να καταστρέψει την αγαπημένη τους ομάδα! Οπότε, η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά.
Η προ τετραετίας απόπειρα του Ζούρου να «φάει» τον, παντοδύναμο τότε, Τόμιτς απέδειξε ότι ο νεαρός προπονητής είναι τολμηρός, δεν φοβάται τις κόντρες, έχει «αυγά». Επίσης είναι εργατικός, έχει γνώσεις, πλέον, και εμπειρία. Στη Θεσσαλονίκη, όμως, θα χρειαστεί και γερό στομάχι. Πάνω απ' όλα.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
