Η Παπαρίζου και ο Τσιάρτας (Sportday / Δημήτρης Ευαγγελάτος)

Τι έλεγαν οι διεθνείς κατά την επιστροφή τους από την Κωνσταντινούπολη, όπου οι Τούρκοι ξεπροβόδισαν την ελληνική αποστολή υπό τους ήχους του «My number one»

Η κατάσταση θα μπορούσε να ήταν καλύτερη για την Εθνική ομάδα στο «Ινονού». Οπως είπε και ο Ρεχάγκελ στη συνέντευξη Τύπου λίγο πριν από τα μεσάνυχτα του Σαββάτου, «αν ήμασταν πιο έξυπνοι, θα μπορούσαμε να νικήσουμε».
Καλή όμως είναι κι έτσι, ύστερα από την ανταπόδοση του 0-0 του Καραϊσκάκη. Και σαφώς πιο καλή απ' ό,τι για την άμεση ανταγωνίστρια της Ελλάδας για μια θέση πρόκρισης. Η εθνική Τουρκίας θα μεταβεί στο Καζακστάν χωρίς τον νευρικό Μπαστούρκ, ενδεχομένως χωρίς τον (επίσης νευρικό) Εμρέ και με τον προπονητή τους Ερσουν Γιανάλ να δέχεται κριτική και να βρίσκεται υπ' ατμόν. Εν αντιθέσει με τον «δικό μας» Γερμανό, που χειροκροτήθηκε θερμά από το κοινό όταν πέρασε την έξοδο της αίθουσας αφίξεων στο «Ελευθέριος Βενιζέλος» τα ξημερώματα της Κυριακής. Ειχε προηγηθεί ένα ταξίδι που διήρκεσε λιγότερο από μία ώρα και ήταν μάλλον ευχάριστο.

Ολίγη... Παπαρίζου

Ευχάριστο όχι επειδή οι Τούρκοι συνέχισαν ν' ανταποδίδουν την καλή φιλοξενία που απόλαυσαν πριν από εννέα μήνες στην Αθήνα και ξεπροβόδισαν την ελληνική αποστολή υπό τους ήχους του «My number one». Ηταν ευχάριστο χάρη στο αποτέλεσμα που έφερε η Εθνική από την Κωνσταντινούπολη, το οποίο διατηρεί την απόσταση, βολής μεν, ασφαλείας δε, από την προβληματική Τουρκία.

Οι διεθνείς μας είχαν καλή διάθεση κατά την επιστροφή τους στα πάτρια εδάφη, γιατί ξέρουν ότι η ισοπαλία στην Πόλη τους έδωσε το δικαίωμα να διατηρούν αυξημένες ελπίδες για πρόκριση στο Μουντιάλ του 2006. Ξέρουν επίσης και κάτι άλλο: πως έφεραν απ' την Τουρκία στην Ελλάδα ένα βαθμό, ο οποίος ενδεχομένως να μην τους αναλογούσε με βάση την εικόνα του αγώνα και παρά την κλασική ευκαιρία της Εθνικής μας (το δοκάρι του Γιαννακόπουλου στο 54'). Δεν ήταν λίγοι οι ποδοσφαιριστές που έλεγαν ότι η ομάδα «δεν τράβηξε».

«Δεν πήγαμε καλά. Ισως φοβηθήκαμε το ματς στην Τουρκία περισσότερο απ' ό,τι έπρεπε», έλεγε ενδεικτικά διεθνής κατά την επιστροφή από την Κωνσταντινούπολη. Αυτή η άποψη απηχεί, σε αρκετά μεγάλο ποσοστό, τη γεύση που άφησε ο όγδοος αγώνας του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος στην προκριματική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ωστόσο, η αίσθηση που κυριαρχούσε ήταν θετική. Κάποιος ανυποψίαστος συνεπιβάτης των ποδοσφαιριστών στην πτήση της επιστροφής θα μπορούσε να υποθέσει ότι είχαν νικήσει. Αλλωστε, και ο πιλότος έδωσε συγχαρητήρια!

Αποτίμηση την Τετάρτη

Αυτό το «φοβηθήκαμε περισσότερο απ' ό,τι έπρεπε» ταιριάζει με τη δήλωση του ομοσπονδιακού τεχνικού «αν ήμασταν πιο έξυπνοι, θα μπορούσαμε να νικήσουμε». Ταιριάζει όμως και με τη στερεότυπη δημοσιογραφική έκφραση «ανάμικτα συναισθήματα»: θα μπορούσαμε να νικήσουμε, αλλά θα μπορούσαμε κάλλιστα και να χάσουμε. Καλός ο ένας βαθμός, αλλά καλύτεροι οι τρεις. Οπως έλεγε ένας παίκτης πάντως, η τελική αποτίμηση του βαθμού που πήρε η Εθνική στην Πόλη θα γίνει μεθαύριο, ύστερα από τον αγώνα με την επικεφαλής του 2ου προκριματικού γκρουπ της ευρωπαϊκής ζώνης Ουκρανία. Αν «σπάσει» το αήττητο της ομάδας του Μπλαχίν, τότε ο βαθμός στο «Ινονού» θα ισοδυναμεί με νίκη. Αν προκύψει μοιρασιά με τους Ουκρανούς, το αντίστοιχο αποτέλεσμα της Κωνσταντινούπολης θα είναι «θετικό». Αν έλθει καμιά αναποδιά, ας μην το συζητάμε καλύτερα...

Αυτό που ήθελαν

Στην ουσία πάντως, το 0-0 στην Τουρκία συγκαταλέγεται μεταξύ των αποτελεσμάτων που και οι διεθνείς και ο Ρεχάγκελ επιθυμούσαν να φέρουν από την Τουρκία. «Θα είναι ένα θετικό αποτέλεσμα, γιατί θα διατηρήσουμε τη διαφορά των δύο βαθμών. Αν το σκεφτούμε και μαθηματικά, όλα γίνονται, ακόμα και για την πρώτη θέση», είχε πει ο Ρεχάγκελ στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε την περασμένη Τετάρτη, όταν ρωτήθηκε αν θεωρεί θετικό αποτέλεσμα την ισοπαλία. Ρεαλιστικά και αντικειμενικά, όσο πλησιάζουμε προς τις τελευταίες αγωνιστικές της προκριματικής φάσης και παραμένει αναλλοίωτη η διαφορά από την Τουρκία, η Ελλάδα μπορεί να ελπίζει ότι δεν θα ’χει πρόβλημα να καταλάβει τη δεύτερη θέση και μπορεί να καραδοκεί, σε περίπτωση που οι Ουκρανοί θυμηθούν τη συνήθειά τους και παρουσιάσουν τις γνωστές τους τάσεις αυτοκτονίας.

Μεγαλύτερη βοήθεια

Στο παιχνίδι του «Ινονού», για να επιστρέψουμε στην πραγματικότητα, συνέβη κάτι παρεμφερές, που είχε γίνει και στις 26 του περασμένου Μαρτίου στο «Λοκομοτίβι» της Τιφλίδας. Σ' εκείνο το παιχνίδι, ο Οτο Ρεχάγκελ είχε πρωτοτυπήσει και δεν αντικατέστησε ούτε έναν παίκτη από τους αρχικά επιλεγέντες για την ενδεκάδα. Προχθές στην Πόλη, άλλαξε μόνο έναν. Εβγαλε τον Γιαννακόπουλο στο 67' κι έβαλε τον Λάκη. Με δεδομένο ότι το παιχνίδι δεν είχε αντίστοιχη εξέλιξη με αυτό στη Γεωργία, όπου η Εθνική νίκησε με 3-1, και με δεδομένο ότι στο τερέν του «Ινονού» υπήρχαν μεγάλα κενά (ειδικά στη δεξιά πτέρυγα ανάπτυξης των Τούρκων), η απόφαση του Ρεχάγκελ να μη χρησιμοποιήσει άλλον εφεδρικό είναι μάλλον ανεξήγητη. Εκείνος μονάχα ξέρει γιατί ακολούθησε την ίδια τακτική.

Η αίσθηση που κυριαρχεί στις τάξεις της ελληνικής αποστολής ήταν «πνιγμένη», αλλά υπήρχε. Και η αίσθηση αυτή ήταν ότι θα μπορούσαν ν' αλλάξουν κάποια πράγματα στο γήπεδο για να περιοριστεί, με κάποιες διορθωτικές κινήσεις, η δράση των Τούρκων παικτών, οι οποίοι είχαν καταλάβει τα δύο άκρα ανάπτυξης των αντιπάλων. Επίσης υπήρχε η αίσθηση ότι πέρασαν ανεκμετάλλευτα τα λίγα -έστω- λεπτά της αριθμητικής υπεροχής των Ελληνων, ύστερα από την αποβολή του Γιλντιράι Μπαστούρκ. Και στη διάρκεια του ματς και μετά τη λήξη του, πολλοί έλεγαν ότι επιθυμούσαν την παρουσία του Τσιάρτα στο γήπεδο για να εκτελέσει εκείνος το τελευταίο φάουλ που κέρδισε η Εθνική στο «Ινονού» σε σχετικά ευνοϊκή θέση.