Το αβυσσαλέο χάντικαπ της ΑΕΚ (Sportday / Ν.Παπαδογιάννης)

Η ΑΕΚ βουτάει στα βαθιά νερά των τελικών με πολλαπλό χάντικαπ έναντι του Παναθηναϊκού. Το χάντικαπ της ποιοτικής κατωτερότητας, το χάντικαπ του μειονεκτήματος έδρας, το χάντικαπ της απειρίας, το χάντικαπ των περιορισμένων εναλλακτικών λύσεων. Για να καλύψει αυτό το (στα μάτια πολλών αβυσσαλέο) χάντικαπ, ήλπιζε σε ένα χαμόγελο της τύχης. Περίμενε ένα καλό μαντάτο από την απέναντι όχθη. Φερ' ειπείν, τον τραυματισμό κάποιου από τους βασικούς παίκτες του Παναθηναϊκού. Αν ο πρωταθλητής ξεκινούσε στη μάχη των τελικών χωρίς τον Λάκοβιτς ή τον Μπατίστ ή τον Διαμαντίδη, η απόσταση ανάμεσα στους δύο φιναλίστ θα μειωνόταν αισθητά. Αλλά η τυφλή θεά έκλεισε πονηρά το μάτι όχι στο αουτσάιντερ, αλλά στο φαβορί. Ο Παναθηναϊκός θα μπει πλήρης στη σειρά των τελικών. Η ΑΕΚ θα την ξεκινήσει (και πιθανότητα θα την ολοκληρώσει) χωρίς τον πολύτιμο Τόμπι Μπέιλι.

Είναι τεράστιο το κενό του Αμερικανού. Οι αριθμοί λένε την αλήθεια, αλλά όχι όλη: 12,7 πόντοι (για τα πλέι οφ μιλάμε), 6,6 ριμπάουντ, 1 κλέψιμο, αλλά και δυόμισι τρίποντα κατά μέσο όρο σε κάθε αγώνα, με 44% ευστοχία. Πρώτος σκόρερ και πρώτος ριμπάουντερ της ομάδας. Αλλά δεν είναι μόνο τα στατιστικά. Ο Μπέιλι είναι μετρ των μεγάλων αγώνων και το απέδειξε στις δύο σημαντικότερες φετινές νίκες της ΑΕΚ, αυτές που την έφεραν στους τελικούς: 15 πόντοι και 6 ριμπάουντ στο Αλεξάνδρειο, 19 πόντοι και το νικητήριο καλάθι στο Μαρούσι. Ο Τόμπι κάποτε πέτυχε 26 πόντους ως «φρέσμαν» (πρωτοετής δηλαδή) σε τελικό ΝCAA με το UCLA. Το ρεκόρ αυτό παραμένει μέχρι σήμερα ακατάρριπτο.

Στην όχι ιδιαίτερα αθλητική ή γρήγορη φετινή ΑΕΚ, ο Μπέιλι είναι το «δυναμό». Ο παίκτης που δίνει στην ομάδα ενέργεια, εκρηκτικότητα, παιχνίδι «above the rim» (δηλαδή πάνω από τη στεφάνη), αλλά και το κάτι παραπάνω που βάζει την εξέδρα στο παιχνίδι. Το απρόβλεπτο. Θα της λείψουν τρομερά όλα αυτά της ΑΕΚ. Υποψιάζομαι ότι το ιατρικό της τιμ θα κάνει τα αδύνατα δυνατά για να παραδώσει τον Τόμπι ετοιμοπόλεμο στο δεύτερο παιχνίδι, όμως η μέση είναι ύπουλο πράγμα. Ακόμα κι αν παίξει, ο Μπέιλι θα είναι πολύ κάτω από το 100% του καλού του εαυτού.

Θα μπορέσει να κερδίσει τουλάχιστον το δεύτερο τελικό χωρίς τον παίκτη-κλειδί της η ΑΕΚ; Μου φαίνεται δύσκολο, όσο κι αν την ενισχύσουν οι (έως τώρα απόντες) φανατικοί οπαδοί της. Εάν είχε τον Πελεκάνο γερό και δυνατό, θα μιλούσα για έναν ικανό αντικαταστάτη του Μπέιλι. Αλλά ο Μιχαλάκης δεν είναι στα καλά του μετά τους πρόσφατους τραυματισμούς. Ούτε πηδάει έως το ταβάνι, ούτε αισθάνεται σίγουρος για τον εαυτό του, ούτε μοιάζει με ηλεκτροφόρο σύρμα μες στο γήπεδο. Για να αντισταθεί απόψε στον Παναθηναϊκό η ΑΕΚ θα χρειαστεί και Πελεκάνο και Αντιτς και Τσιάρα και Νικολαΐδη και Κους. Πάνω απ' όλα, θα χρειαστεί καλό Χατζή, καλό Νίτσεβιτς, καλό Λόλις, καλό Ζήση. Τουλάχιστον είναι ξεκούραστη. Αλλά ο Κατσικάρης θα την προτιμούσε πλήρη και... κουρασμένη.

Και ο Παναθηναϊκός; Η αρμάδα του Ομπράντοβιτς έχει όλα τα πλεονεκτήματα και όλα τα προγνωστικά με το μέρος της. Μοναδικό της ντεσαβαντάζ, η αβεβαιότητα που ενδεχομένως δημιουργήθηκε από τις δύο ήττες της στη Νέα Σμύρνη. Αν δεν γίνει το 1-0 απόψε στο ΟΑΚΑ, θα μιλάμε για βόμβα μεγατόνων. Ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη θα είναι αν φτάσει πρώτη η ΑΕΚ στο μαγικό αριθμό «3». Είναι τόσο ισχυρός ο ΠΑΟ, ώστε κάθε ανάλυση μιας σειράς αναμετρήσεών του με άλλη ελληνική ομάδα βγαίνει άνιση και... μονόπαντη. Αντί να μελετάμε τα «συν» και τα «πλην» του καθενός από τους δύο μονομάχους, ξεκινάμε με τη λογική «πώς μπορεί να νικηθεί ο Παναθηναϊκός». Τιμή του και καμάρι του, να μοιάζει δυο πήχες πιο ψηλός από τους υπόλοιπους. Το έχει κερδίσει με το σπαθί του.