Η «πράσινη» Λερναία Υδρα (Sportday / Ν.Παπαδογιάννης)

Πώς να γράψω τώρα ότι έχουν μέλλον οι τελικοί; Θα με πάρετε με τις ντομάτες και θα 'χετε και δίκιο. Είναι σε τέτοιο βαθμό καταλυτική η ανωτερότητα του Παναθηναϊκού έναντι της ΑΕΚ, ώστε κάθε αισιόδοξη για την «Ενωση» πρόβλεψη να αγγίζει τα όρια της ουτοπίας. Αντε και πήρε κουτσά-στραβά το δεύτερο παιχνίδι στο Γαλάτσι. Πώς θα κερδίσει άλλα δύο; Αντε και νίκησε και δεύτερη φορά στο γήπεδό της. Πώς θα περάσει και από το ΟΑΚΑ; Βουνό. Εβερεστ. Μοναδική ελπίδα της ΑΕΚ είναι να την αντιμετωπίσει ο πρωταθλητής όπως αντιμετώπισε τον Πανιώνιο. Σαν μυρμηγκάκι από το οποίο δεν υπάρχει περίπτωση να απειληθεί. Τότε, ναι, κινδυνεύει με απώλειες. Και πάλι, όμως, τη διαφορά δεν την κάνει η ΑΕΚ, αλλά ο κακός εαυτός του Παναθηναϊκού. Ο ΠΑΟ της Νέας Σμύρνης.

Θυμηθείτε το χθεσινό, πρώτο τελικό. Και σκεφτείτε τι μαντεψιά θα κάνατε αν σας έδινε κάποιος τα παρακάτω δεδομένα:
• Ο Παναθηναϊκός πέτυχε μόνο 4 πόντους στον αιφνιδιασμό.
• Ο Παναθηναϊκός έβαλε μόλις δύο δίποντα στο πρώτο ημίχρονο (μηδέν στην α' περίοδο).
• Η ΑΕΚ πήρε 13 πόντους από τον αντι-Μπέιλι Μιχάλη Πελεκάνο και 16 από τους Τσιάρα, Αντιτς, Κους.
• Ο Παναθηναϊκός έμεινε στους 78 πόντους.
• Ο ρυθμός του αγώνα ήταν αυτός ακριβώς που βόλευε την ΑΕΚ.
«Προφανώς, νίκησε η ΑΕΚ», θα λέγατε. Αμ, δε. Διότι στην απέναντι άκρη την περίμενε στρογγυλοκαθισμένη και πεινασμένη η... Λερναία Υδρα. Αίφνης, χθες μάθαμε ότι ο Λάκοβιτς παίζει σκυλίσια προσωπική άμυνα και είναι ικανός να κρατήσει τον Ζήση στο μηδέν (για την ακρίβεια στο 1). Οτι ο Παπανικολάου έχει ακόμα την ενέργεια που τον διέκρινε τον παλιό, καλό καιρό και μπορεί να γίνει παίκτης-κλειδί σε τέτοιο ντέρμπι. Οτι δεν χρειάζεται ο Κουτλουάι για να γείρει η πλάστιγγα υπέρ του Παναθηναϊκού. Οτι υπάρχει η πολυτέλεια να κρατηθεί ο Διαμαντίδης στον πάγκο από την ανάπαυλα του ημιχρόνου έως το 35'. Οτι ο ΠΑΟ έχει έφεση στο επιθετικό ριμπάουντ (6 πήρε μόνο ο Μπατίστ). Οτι, άμα λάχει, έχουν αποκτήσει τα κατάλληλα αντανακλαστικά και οι διαιτητές για να στηρίξουν όσο χρειάζεται τον ισχυρό. Αλλά αυτό το τελευταίο το γνωρίζαμε εξαρχής.

Εάν η ΑΕΚ είχε τον Μπέιλι ετοιμοπόλεμο, εάν μπορούσε να πάρει το μάξιμουμ από τον αποκαμωμένο Λόλις, εάν είχε 2-3 έμπειρους, «σίγουρους» παίκτες στον πάγκο της, εάν είχε το πλεονέκτημα της έδρας, διάβολε, θα βλέπαμε, ίσως, τελικούς αντάξιους των προσδοκιών και του ονόματος των δύο ομάδων. Με τα τωρινά δεδομένα, δεν βλέπω μέλλον. Πιο εύκολα ποντάρει κανείς πια στο 3-0, παρά στο 3-2.

Αλλωστε, αυτό φάνηκε και στη συμπεριφορά των οπαδών του Παναθηναϊκού. Δεν νιώθουν ότι η ομάδα τους παίζει τελικούς, δεν αισθάνονται απειλή ούτε ζόρι. Χθες ανηφόρισαν στο ΟΑΚΑ μόνο 6 χιλιάδες από δαύτους. Περισσότερο για να τραγουδήσουν και για να χορέψουν, παρά για να ενισχύσουν. Εάν η ΑΕΚ καταφέρει να ισοφαρίσει, τότε οι εξέδρες θα γεμίσουν πλήθος και πάθος. Αλλιώς, θα μαζευτούν την Τετάρτη τα γυναικόπαιδα, για τη φιέστα του 26ου τίτλου. Μέγα πλήθος, χωρίς μέγα πάθος. Αυτό θα το κρατήσουν οι πιστοί του «τριφυλλιού» για το ποδόσφαιρο.