Απαρνήθηκε τα «εγκόσμια» του ελληνικού ποδοσφαίρου;

Μα πώς είναι δυνατόν; Του προσφέρεται επιπλέον δόξα. Εγγυημένα λεφτά, πολλά λεφτά. Κι εκείνος τα απαρνείται όλα για να πάει στα μέρη του, στα χωριά του. Ο Παρασκευάς Αντζας ρίχνει μια γερή μούντζα σε ό,τι αντιπροσωπεύουμε όλοι μαζί. Παράγοντες, προπονητές, οπαδοί, Τύπος. Τα μαζεύει και μας λέει για δεύτερη φορά «αντίο».

Το πρώτο «αντίο» συνοδεύτηκε από την πλευρά μας με πολλά υπονοούμενα, ορισμένα από τα οποία άγγιξαν τα όρια της χυδαιότητας.

Τώρα, στα τριάντα τρία του, ο Αντζας λέει να τα μαζεύει και να μας αδειάζει τη γωνιά οριστικά.

Η αλήθεια είναι ότι δεν ανταποκρίθηκε στον μέσο όρο του Ελληνα ποδοσφαιριστή.

• Αρνήθηκε τη διαμεσολάβηση των ΜΜΕ ώστε να φτιάξει την εικόνα του.

• Δεν πούλησε ολυμπιακοφροσύνη.

• Αγνόησε την... ανάγκη των δημόσιων σχέσεων με την εξέδρα.

• Πορεύτηκε μοναχικός και σχετικά απρόσιτος.

• Δεν παραδέχτηκε ότι το παν στη ζωή είναι η δόξα και τα λεφτά.

• Κράτησε για τον εαυτό του μυστικά όταν όλοι τον πολιορκούσαν για να τα μάθουν.

• Καταπολέμησε τη χυδαιότητα των ψιθύρων με μόνο όπλο τη σιωπή του.

• Περιφρούρησε όσο μπορούσε την προσωπική και οικογενειακή ζωή του.

Αυτός ο Αντζας φέρεται τώρα αποφασισμένος να απομακρυνθεί οριστικά από τον χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Απ' ό,τι φαίνεται, το κάνει χωρίς να μας πληροφορήσει για το πώς και το γιατί. Παίρνει μαζί του τα μυστικά.

Για όσους θέλουν να κρατούν μάτια κι αυτιά ανοιχτά, ο Αντζας στέλνει μηνύματα.

Λέει σε όλους εμάς ότι υπάρχουν πιο σημαντικά πράγματα από το ποδόσφαιρο. Οτι υπάρχει η ιδιωτική «σφαίρα», που μπορεί να μείνει αδιαπέραστη εφόσον κάποιος το θελήσει. Οτι οι ρυθμοί και ο τρόπος ζωής της μεγαλούπολης δεν είναι αναγκαίο να συναρπάζουν κάποιον, ακόμα κι αν πέρασε τα δημιουργικά χρόνια του λουσμένος στα φώτα της δημοσιότητας.

Ο Παρασκευάς επιλέγει να φύγει χωρίς θόρυβο, χωρίς να του το ζητήσει κανείς, χωρίς να τον εγκαταλείπουν οι φυσικές δυνάμεις του. Φεύγει από επιλογή. Το παράδειγμά του πάει κόντρα στο στερεότυπο του φτασμένου Ελληνα ποδοσφαιριστή. Το κείμενο δεν φιλοδοξεί να κάνει επισκόπηση της ποδοσφαιρικής αξία του αποχωρούντος. Θέλει απλώς να δείξει ότι ο Αντζας δεν ενδιαφέρθηκε να γίνει μέρος αυτού που λέμε «θαυμαστός κόσμος του ελληνικού ποδοσφαίρου». Πέρασε, αλλά δεν κόλλησε. Οι περισσότεροι θα τον θυμούνται ως έναν εξαιρετικό αμυντικό. Λίγοι θα αξιολογούν ότι στον προσωπικό του κώδικα αξιών υπάρχουν εγγραφές πέρα κι έξω από την μπάλα.