Χρώμα ρόδινο και χρώμα μολυβένιο

Μία εβδομάδα μετά την ήττα από τον Παναθηναϊκό στον ημιτελικό της Ευρωλίγκας σύσσωμος ο Ολυμπιακός αισθάνεται -ακόμα- μια παράξενη αμηχανία. Τα συναισθήματα είναι πολλά, καυτά και συγκρουόμενα.

Ικανοποίηση για την εμφάνιση στο μεγάλο παιχνίδι και για την προσαρμοστικότητα με την οποία ξεπεράστηκαν σημαντικά προβλήματα (τραυματισμός Βασιλόπουλου, ασθένεια Μπουρούση, αρνητική απόδοση Πάργκο). Απογοήτευση για την ήττα και φόβος για τυχόν ψυχολογικά συμπλέγματα απέναντι στον εστεμμένο «αιώνιο αντίπαλο». Ανυπομονησία για τους τελικούς, αλλά και ανησυχία ένεκα της σχετικής λειψανδρίας. Γκρίνια για τη χαμένη ευκαιρία, αλλά και ευαρέσκεια για την ηχηρή επιστροφή της ομάδας στην ευρωπαϊκή κορυφογραμμή. Αμηχανία για το «φεύγω» του Παναγιώτη Αγγελόπουλου, αλλά και συσπείρωση εν όψει των τελικών της Α1.

Αυτοί, εν τέλει, πρόκειται να γείρουν τη ζυγαριά προς τη μία ή την άλλη πλευρά στο φινάλε της περιόδου και να τη χρωματίσουν σεζόν με χρώμα ρόδινο ή μολυβί. Εάν ο Ολυμπιακός τελειώσει τη σεζόν πρωταθλητής, θα είναι «η ομάδα που ξανάφερε τίτλο στο λιμάνι έπειτα από 12 χρόνια, έφτασε ένα σουτ μακριά από τον τελικό της Ευρωλίγκας και ετοιμάζεται να χτίσει μια δική της αυτοκρατορία». Εάν ηττηθεί από τον Παναθηναϊκό στους τελικούς, θα είναι «η ομάδα που τελείωσε τη χρονιά με άδεια χέρια παρά τον ιλιγγιώδη της προϋπολογισμό και τις φανταχτερές μεταγραφές, αυτή που ηττήθηκε από τον Παναθηναϊκό σε τρία μέτωπα, αυτή που δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί ούτε το πλεονέκτημα έδρας στην Α1».

Το χάσμα ανάμεσα στα δύο σενάρια είναι αβυσσαλέο, μολονότι μπορεί να απαρτίζεται από 3-4 σουτ: τα τρίποντα του Διαμαντίδη στον τελικό του Κυπέλλου, το αποτυχημένο ραβερσέ του Μπουρούση στον ημιτελικό του Βερολίνου, κάποιο άστοχο σουτ «ερυθρόλευκου» στο φινάλε του ελληνικού πρωταθλήματος. Στο ρημάδι το μπάσκετ οι λεπτομέρειες και τα «εάν» γράφουν την ιστορία. Αρκεί να σκεφτείτε πόσο διαφορετικά θα είχε κυλήσει το Σαββατοκύριακο αν, λ.χ., είχε ευστοχήσει ο Μπουρούσης (ή ο Γκριρ) λίγο πριν από τα μεσάνυχτα της Παρασκευής.

Φανταστείτε επίσης τι θα γράφαμε τώρα εάν έβρισκε στόχο η «βόμβα» του Σισκάουσκας με την εκπνοή του τελικού. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς από «μίδας του ευρωπαϊκού μπάσκετ» θα γινόταν αίφνης ο «λούζερ» προπονητής που έχασε διαφορά 23 πόντων σε 15 λεπτά...

Ο Ολυμπιακός έχει μπροστά του ένα απρόβλεπτο, κρυμμένο σε σύννεφα δίμηνο. Οι κινήσεις της μεθεπόμενης ημέρας θα κριθούν σε σημαντικό βαθμό από το αποτέλεσμα των πλέι οφ της Α1. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης μπορεί να μείνει με τιμές μεσσία ή να απολυθεί. Του Τζος Τσίλντρες το μέλλον είναι άδηλο, αφού ο πακτωλός που ξοδεύτηκε για χάρη του ουδέποτε εξαργυρώθηκε. Του Γιάννη Μπουρούση το συμβόλαιο τελειώνει, ενώ ο Γιώργος Πρίντεζης «φλερτάρει» με το ΝΒΑ. Ο Τζανίρο Πάργκο ήδη έλαβε την άγουσα ως αποτυχημένος, μολονότι προοριζόταν ως πιθανός μελλοντικός αντικαταστάτης του Γκριρ. Με τον Σοφοκλή, τρέχα γύρευε. Και πάει λέγοντας.

Η ευφορία της κατάκτησης ενός τίτλου, εάν και εφόσον, μπορεί να μετατρέψει ορισμένους αποδιοπομπαίους σε ήρωες και να τους κρατήσει στο λιμάνι με καινούργια, γενναιόδωρα συμβόλαια. Αλλιώς, η πόρτα της εξόδου θα μείνει ανοιχτή όλο το καλοκαίρι. Τη διαφορά μπορεί να την κάνει ένα σουτ...