Ο τζόγος της ανάπτυξης και το αντίστροφο (Sportday / Χρ.Χαραλαμπόπουλος)

Oταν ένα κόμμα έχει όραμα για τη διακυβέρνηση του τόπου, δεν το φανερώνει ποτέ όταν διεκδικεί την εξουσία, αλλά όταν κερδίσει τις εκλογές και αρχίσει να ασκεί τη διακυβέρνηση. Η Ν.Δ., αν κρίνουμε από τη μέχρι τώρα κυβερνητική πρακτική, θα μπορούσε άνετα να μετονομαστεί σε ΣΕΚΡΑΠ, τα αρχικά του οποίου σημαίνουν Σύνδεσμος Εκμετάλλευσης Κρατικής Περιουσίας.

Οι νέες ιδέες για τη διακυβέρνηση, όπως ισχυρίζονταν προεκλογικά ότι είχαν οι κυβερνώντες, αποδεικνύονται απάτη. Παρά τις προηγούμενες και έντονες διαψεύσεις των κυβερνητικών παραγόντων, πληροφορηθήκαμε ότι από το νέο πρωτάθλημα θα αρχίσει η σταδιακή εισαγωγή παιχνιδιών των ελληνικών ομάδων ποδοσφαίρου στο Στοίχημα. Αυτή η απόφαση της κυβέρνησης επισήμως αιτιολογείται ως προσπάθεια να παταχθεί το παράνομο στοίχημα.
Ανεπισήμως γίνεται για να μαζέψει η κυβέρνηση χρήματα ποντάροντας στην αύξηση του τζίρου, μιας και το στοιχηματικό πεδίο διευρύνεται κατά πολύ και εκτός από αθλητικά θα περιλαμβάνει και άλλα γεγονότα, όπως για παράδειγμα το πότε θα μας επισκεφτούν αρειανοί ή πότε πρόκειται να μας χέσει ο δυσκοίλιος ελέφαντας του τσίρκου που επισκέπτεται τη χώρα μας. Για τη χρησιμότητα της συγκεκριμένης ενέργειας, της εισαγωγής ελληνικών παιχνιδιών στο Στοίχημα, θα μπορούσαμε να συζητήσουμε αρκετά. Επί τεχνικής και οικονομικής βάσης. Ομως αυτή η απόφαση έχει ένα παρελθόν ιδιαίτερα γαργαλιστικό.

Οταν η σημερινή κυβέρνηση ήταν αντιπολίτευση και είχε κάνει σημαία της την πάταξη της διαπλοκής –μόνο και μόνο για να τσιμπήσουν τα κορόιδα οι ψηφοφόροι και να πιστέψουν πως έχουν να κάνουν με αδιάφθορους- υποστήριζε ότι η εισαγωγή των ελληνικών ομάδων στο Στοίχημα, την οποία μελετούσε η προηγούμενη κυβέρνηση, συνιστούσε μέγα σκάνδαλο και απόδειξη διαφθοράς. Το σκάνδαλο ήταν αυταπόδεικτο από τη στιγμή που η εταιρεία του προέδρου του Ολυμπιακού μαζί με τον ΟΠΑΠ είχαν την ευθύνη διεξαγωγής του παιχνιδιού –δηλαδή καραμπινάτο ασυμβίβαστο. Τώρα, ως φαίνεται, το ασυμβίβαστο καθαγιάστηκε από τους πατριάρχες του πρώην αγώνα κατά της διαπλοκής. Μπορεί άνετα το κόμμα της Ν.Δ., που κυβερνά τη χώρα, να κάνει θυρεό του τη φράση «είμαστε κατά της διαφθοράς, εκτός αν έχουμε ευκαιρίες να πάρουμε μέρος».

Δεν θα αναφερθώ στα τεχνικά ζητήματα, που έχουν να κάνουν με τη δυνατότητα του ΟΠΑΠ να διενεργεί από μόνος του το παιχνίδι, μια δυνατότητα που φαίνεται ότι θα έχει ανακτήσει πλήρως μετά το 2007. Δεν μπορώ να μη σταθώ όμως στην τύχη του ίδιου του ΟΠΑΠ. Του οργανισμού που είχε τα μεγαλύτερα κέρδη στο ελληνικό Χρηματιστήριο και τον οποίο η κυβέρνηση οδηγεί στην ιδιωτικοποίηση, εκποιώντας τις μετοχές του οργανισμού που έχει στη διάθεσή της.
Οταν μας έλεγαν ότι η Ν.Δ. τάσσεται υπέρ της μείωσης του κράτους, οι περισσότεροι καταλαβαίναμε του «ελλειμματικού, του ζημιογόνου κράτους», πράγμα που δείχνει λογικό.

Το «κερδοφόρο» κράτος, όμως, για ποιο λόγο είναι ανάγκη να το παραχωρήσουμε στους ιδιώτες; Το ζήτημα της χρηματοδότησης από τον ΟΠΑΠ ομάδων ή δράσεων κοινωνικού χαρακτήρα από τη στιγμή που ο οργανισμός γίνεται ιδιωτική επιχείρηση έχει λυθεί με απόφαση του ευρωπαϊκού δικαστηρίου, την οποία πολλοί κάνουν γαργάρα.
Σε ό,τι αφορά στις ομάδες, θα χρηματοδοτήσουν την ανάπτυξή τους (εντάξει, γράφουμε και καμιά μπαλαφάρα για να γεμίσει η σελίδα) πάλι με «κρατικό» χρήμα, αφού οι ίδιες είναι ανίκανες να σχεδιάσουν και να οργανώσουν συγκροτημένες αναπτυξιακές πολιτικές, ενώ παράλληλα κάνουν τα στραβά μάτια στο μικρό μέγεθος της ελληνικής ποδοσφαιρικής αγοράς, που δεν μπορεί να συντηρήσει τόσες ομάδες.

Βέβαια, εμείς οι Ελληνες είμαστε πρωτοπόροι σε πολλά πράγματα. Ετσι, έχουμε βρει τον τρόπο να χρηματοδοτήσουμε την ανάπτυξη μέσω του τζόγου. Ποια ανάπτυξη, όμως, σε μια χώρα που δεν παράγει τίποτα και καταναλώνει ασύστολα και δανειζόμενη με τρομακτικούς ρυθμούς, υποθηκεύοντας το μέλλον της;