Ολα έγιναν με τους κανόνες των διαπραγματεύσεων. Η Ρεάλ έχει ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με τη Λιόν για τον Μπενζεμά. Με τη γαλλική ομάδα διαπραγματεύεται για τον ίδιο ποδοσφαιριστή και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Η Ρεάλ ανακοινώνει, με επίσημη ανακοίνωση, ότι δεν ενδιαφέρεται και υπάρχουν δημοσιεύματα ιστοσελίδων που αναπαράγονται, σύμφωνα με τα οποία η Ρεάλ δεν έχει εγκαταλείψει την περίπτωση του Βίγια.
Για τον οποίο ο ίδιος ο πρόεδρος της Βαλένθια είχε ανακοινώσει ότι δεν πωλείται, αλλά από χθες έχει ξεκινήσει συζητήσεις με την Μπαρτσελόνα για την παραχώρησή του. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν έχει αρνηθεί το ενδιαφέρον της για τον Μπενζεμά, όπως δεν το είχε αρνηθεί και για τον Βαλέντσια, όταν το όνομά του εμφανίστηκε σε εφημερίδες και ιστοσελίδες, 15 ημέρες προτού τον αποκτήσει.
Τελικά, χθες, η Ρεάλ ανακοινώνει την απόκτηση του Μπενζεμά αντί 35 εκατομμυρίων ευρώ. Τόσα δηλαδή ανακοινώθηκαν και ίσως κάποια στιγμή αργότερα να μάθουμε ακόμα περισσότερα οικονομικά στοιχεία για τη μεταγραφή, τα οποία μπορεί να είναι και διαφορετικά απ' όσα γνωρίζουμε σήμερα. Δεν είναι ένα παιχνίδι «καλών» και «κακών». Είναι ένα παιχνίδι με βάση τους κανόνες της αγοράς.
Το οποίο, φυσικά, δεν έχει καμία ηθική, αλλά μια κεντρική επιδίωξη. Το κέρδος. Το ποδόσφαιρο εδώ και χρόνια βρίσκεται στην αγκαλιά της αγοράς, η οποία το αλλάζει. Σταδιακά. Μερικές φορές είναι χαμένος κόπος να προσπαθεί κάποιος να αναζητήσει λογική στα ποσά που ξοδεύονται. Ακόμα και το κυνικό επιχείρημα «άμα τα φέρνουν, εσένα τι σε νοιάζει;» σε πολλές περιπτώσεις ακροβατεί.
Αν υποθέσουμε ότι είμαι φίλος της Ρεάλ ή και μέλος, με νοιάζει που η ομάδα μου έχει 565 εκατομμύρια χρέη και δανείζεται κι άλλα για να κάνει μεταγραφές. Με νοιάζει που τα χρέη τα φορτώνεται η ομάδα και όχι οι διαχειριστές της. Με νοιάζει που ο κόσμος, με την άκριτη αναφορά –και αναπαραγωγή, συχνά με θαυμασμό- των εκτός λογικής ποσών από τον Τύπο εθίζεται σ' ένα αρρωστημένο σύμπαν.
Που δεν έχει να κάνει σε τίποτε με το παιχνίδι, αλλά με ένα περιβάλλον από το οποίο θα μπορεί να σιτίζεται ένας ολόκληρος κόσμος αναγνωστών, θεατών, ακροατών αλλά και Media, ο οποίος ονομάζεται show business ή life style «δημοσιογραφία». Οταν ο Μπέκαμ μετακόμισε στη Μαδρίτη, οι κυκλοφορίες των life style περιοδικών αυξήθηκαν έως και 40%.
Τι είδους λογική να αναζητήσει κάποιος στα ποσά τα οποία η Ρεάλ δαπάνησε για Φαν Νιστελρόι και Γιαν Χούντελααρ. «Δεν της βγήκαν» είναι η εύκολη και προφανής απάντηση. Ή, μια καλύτερη, «οι μεταγραφές είναι ρίσκο». Πράγμα που δεν φαίνεται να αποτελούν τα εκατομμύρια που ξοδεύονται και τα χρέη που συσσωρεύονται. Πολλά πράγματα στον χώρο του σύγχρονου ποδοσφαίρου δείχνουν ανεξήγητα ή έχουν εύκολες απαντήσεις, οι οποίες δεν είναι κατ' ανάγκη σωστές.
«Ολοι πάνε στη Ρεάλ γιατί παίρνουν περισσότερα», είναι η εύκολη απάντηση στο ερώτημα «μα, και ο Ριμπερί να θέλει να πάει στη Ρεάλ;». Η αλήθεια είναι κάπως πιο σύνθετη. Στην Ισπανία οι ξένοι ποδοσφαιριστές έχουν πολύ χαμηλότερη φορολογία εισοδήματος. Πριν από μία εξαετία περίπου η ισπανική κυβέρνηση, σε μια προσπάθεια να προσελκύσει ξένους και ικανούς μάνατζερ ή καλά καταρτισμένα στελέχη από το εξωτερικό, ψήφισε νόμο με τον οποίο οι –υψηλές- αποδοχές τους, αντί να υπόκεινται στον φορολογικό συντελεστή του 40%, εντάχθηκαν στον συντελεστή της κατηγορίας του 25%.
Σε αυτόν τον συντελεστή υπάγονται και οι αμοιβές των ξένων ποδοσφαιριστών, οι οποίοι είναι απολύτως φυσικό να προτιμούν –σ' αυτό το επίπεδο- μια ισπανική ομάδα από μια αγγλική, μια και ο φορολογικός συντελεστής στην Αγγλία είναι 50% για τα υψηλά εισοδήματα –με τροποποίηση που έγινε 1-1 ½ μήνα πριν λόγω της οικονομικής κρίσης. Κάτι ανάλογο επιχειρήθηκε πριν από 10 μέρες περίπου στο ισπανικό κοινοβούλιο, να επαναφερθεί δηλαδή ο συντελεστής του 40%, αλλά η σχετική τροπολογία απορρίφθηκε.
Το ποδόσφαιρο «καθαρίζει»
Τα ποσά που τζιράρονται στο ποδόσφαιρο είναι περισσότερα από κάθε άλλη εποχή. Υπάρχουν εκτιμήσεις οι οποίες υποστηρίζουν ότι ο τζίρος που γίνεται στις 6 μεγάλες ευρωπαϊκές ποδοσφαιρικές αγορές, συν τα ποσά του Τσάμπιονς Λιγκ, ξεπερνά τα 10 δισ. ευρώ, εκτίμηση που μου φαίνεται μετριοπαθής, αν σκεφθεί κάποιος ότι μόνον οι αγγλικές και ισπανικές ομάδες της μεγάλης κατηγορίας έχουν όλες μαζί 6,7 δισ. χρέη.
Ποσό που μπορεί να είναι και μεγαλύτερο με δεδομένη τη σχετικότητα των ελέγχων των οικονομικών στοιχείων των ομάδων στην Ισπανία. Γενικά, η ρευστότητα και η αδιαφάνεια που υπάρχει σε ό,τι αφορά τον οικονομικό έλεγχο στο ποδόσφαιρο καθιστά το παιχνίδι ένα χώρο πολύ βολικό για τη νομιμοποίηση χρημάτων που προέρχονται από παράνομες δραστηριότητες.
Δεν ξέρω πόσοι θυμούνται το σκάνδαλο που ξέσπασε με την οικονομική κατάρρευση της ιταλικής επιχειρηματικής αυτοκρατορίας της οικογένειας Τάνζι, το οποίο περιελάμβανε ανάμεσα σε άλλα και την τρίτη μεγαλύτερη βιομηχανία γαλακτοκομικών του κόσμου, την Parmalat.
Στις επιχειρήσεις της οικογένειας Τάνζι περίοπτη θέση κατείχαν η ποδοσφαιρική ομάδα της Πάρμα στην Ιταλία και της Κορίνθιανς στη Βραζιλία. Η αποκάλυψη του οικονομικού σκανδάλου που οδήγησε στην κατάρρευση αυτής της αυτοκρατορίας έδειξε τον τρόπο με τον οποίο οι δύο ποδοσφαιρικές ομάδες χρησιμοποιούνταν ως αγωγός ξεπλύματος χρήματος.
Η ευρεία εισβολή πολλών Ρώσων μεγιστάνων στην ποδοσφαιρική αγορά, μεγιστάνων των οποίων δεν μπορούσε να ελεγχθεί η προέλευση των κεφαλαίων τους, φόβισε την ΟΥΕΦΑ, η οποία προσπάθησε με το σχέδιο αδειοδότησης να βάλει κάποιους περιορισμούς και να καθιερώσει κάποιους ελέγχους στα οικονομικά των ομάδων.
Το σχέδιο αδειοδότησης που φαίνεται ότι θα ισχύσει φέτος για πρώτη φορά σε όλες τις ενώσεις-μέλη της ΟΥΕΦΑ, δεν είναι όμως αρκετό, από τη στιγμή που αποδέχεται μια οικονομική πραγματικότητα με τόσο υψηλά χρέη.
Είδηση πρώτης σελίδας
Μερικές φορές αναρωτιέμαι γιατί ο αθλητικός Τύπος αναδεικνύει αυτό ή το άλλο θέμα. Ας πούμε, πολλές φορές στα πρωτοσέλιδα, τους εμπορικούς «κράχτες» των εφημερίδων, γράφονται με ευμεγέθη νούμερα και σχεδόν διθυραμβικό τόνο τα εκατομμύρια που ξοδεύτηκαν για μία μεταγραφή ή οι απολαβές κάποιου ποδοσφαιριστή.
Σε καμία αθλητική εφημερίδα, όμως, ειδικά στην Ελλάδα, δεν παίχθηκε η είδηση ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας που πραγματοποίησε ένας διεθνής οργανισμός που εδρεύει στο Παρίσι και ονομάζεται Financial Action Task Force, το ποδόσφαιρο είναι προνομιακός χώρος διαφθοράς και ξεπλύματος χρημάτων τα οποία προέρχονται από παράνομες δραστηριότητες.
Η αγορά ομάδων, οι μεταγραφές, το στοίχημα και η δραστηριότητα των μάνατζερ δεν ελέγχονται επαρκώς, με αποτέλεσμα να αφήνουν πολλές «τρύπες». Η έκθεση που παρουσιάστηκε έχει αναφορά και σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, αλλά εκείνο που με προβληματίζει είναι το αν την έκθεση θα τη ζητήσουν για να τη μελετήσουν η ΟΥΕΦΑ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και διάφορα άλλα θεσμικά όργανα, όπως υπουργεία ή ομοσπονδίες.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
