Αθλητισμός, διαφθορά, διαφάνεια και κυβερνητική πολιτική (Sportday / Αλ.Σπυρόπουλος)

ΑΣ υποθέσουμε ότι αυτή η κυβέρνηση όσα έλεγε προεκλογικά για την πάταξη της διαφθοράς και της διαπλοκής τα εννοούσε. Ας υποθέσουμε επίσης ότι οι προεκλογικές της δεσμεύσεις για διαφάνεια ίσχυαν για όλους τους τομείς της οικονομικής δραστηριότητας. Ας υποθέσουμε ακόμη ότι ο τομέας του αθλητισμού και ιδιαίτερα του ποδοσφαίρου, εξαιτίας της έλλειψης –για χρόνια- ενός ολοκληρωμένου και συνεκτικού νομοθετικού πλαισίου που θα ρυθμίζει λειτουργίες και συμπεριφορές, ενθάρρυνε την αδιαφάνεια και την παρανομία. Για λίγο ακόμη, ας συνεχίσουμε αυτό το παιχνίδι των υποθέσεων. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι όλες οι υποθέσεις που διατυπώθηκαν λίγο πιο πάνω ισχύουν. Δεν θα ήταν λογικό, λοιπόν, η κυβέρνηση να ρίξει ιδιαίτερο βάρος στην καταπολέμηση της διαφθοράς στο χώρο του αθλητισμού; Φαντάζομαι πως συμφωνείτε.

ΑξΙζει να αναρωτηθοΥμε, λοιπόν, τι έχει κάνει όλο αυτό τον καιρό η Ν.Δ. από τις 7 Μαρτίου του 2004 που βρίσκεται στην κυβέρνηση. Υιοθέτησε μήπως μία διαφορετική πρακτική από εκείνη που χρησιμοποιούσε η προηγούμενη κυβέρνηση στον τομέα των επιχορηγήσεων προς τις ομοσπονδίες και τις ομάδες; Κατήργησε τους υπάρχοντες ειδικούς λογαριασμούς του υπουργείου Πολιτισμού από όπου μπορεί να μοιράζει χρήματα όπου γουστάρει, χωρίς έλεγχο; Πόσες περιπτώσεις κακοδιαχείρισης διαπίστωσε σε ομάδες και ομοσπονδίες και πόσες από αυτές έστειλε στον εισαγγελέα; Μπήκε ποτέ στον κόπο να διατάξει έναν οικονομικό έλεγχο στα βιβλία της ΕΠΑΕ ή μήπως τέτοια ανάγκη δεν συντρέχει, από τη στιγμή που ηγείται της Ενωσης ένας πρώην βουλευτής της Ν.Δ.;

Εχει ζητΗσει τον κατάλογο των ενισχύσεων και των επιχορηγήσεων του ΟΠΑΠ προς ομάδες, αθλητές, συλλόγους ή ομοσπονδίες και κυρίως τα κριτήρια με τα οποία γίνονται οι επιλογές όσων απολαμβάνουν τέτοιες ενισχύσεις; Για την επιλεκτική επιχορήγηση ή ενίσχυση φορέων, διοργανώσεων ή ατόμων δεν ισχύει η «δικαιολογία» της μαύρης τρύπας στον προϋπολογισμό, που παρέλαβε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ η σημερινή κυβέρνηση; Φοβούμαι πως η μέχρι τώρα πολιτική της κυβέρνησης στο χώρο του αθλητισμού δεν έχει καμία σχέση με τη διαφάνεια. Το αν αυτό προϋποθέτει σχέσεις με τη διαφθορά, είναι δουλειά του εισαγγελέα κατά περίπτωση, αλλά όταν κάποιος αποφεύγει τη διαφάνεια, πρέπει να έχει λόγους για να το κάνει. Αν υπάρχουν τέτοιοι λόγοι, που φαντάζομαι θα είναι σοβαροί, θα είχε ενδιαφέρον να τους ακούσουμε.

ΟμωΣ, η αθΕτηση των υποσχέσεων της κυβέρνησης για την καταπολέμηση της διαφθοράς και την υπεράσπιση της διαφάνειας στο χώρο του αθλητισμού, δημιουργεί ένα κλίμα ηθικής χαλαρότητας που λειτουργεί σαν καθησυχαστικό σινιάλο, για όλους εκείνους που «λυμαίνονται» τον ελληνικό αθλητισμό, προς όφελός τους. Κάποιοι ίσως σκεφθούν ότι το ψάρι βρομάει από το κεφάλι, παροιμία που είναι σωστή σε ό,τι αφορά το ψάρι, αλλά εδώ μιλάμε για άλλο πράγμα. Αντιπαλότητες, φιλίες, εγωισμοί, μικροπολιτικά συμφέροντα, πολιτική αντεκδίκηση, ραθυμία, έλλειψη σχεδίου και οργάνωσης, πελατειακές σχέσεις, αυτό είναι το πλέγμα των χαρακτηριστικών της κυβερνητικής πολιτικής στον τομέα του αθλητισμού, που αξίζει μόνο για τις foto opportunities που προσφέρει.

ΑκΟμη και αυτΗ η περίφημη υποψηφιότητα για τη διοργάνωση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου, έχει αντιμετωπιστεί με μια προχειρότητα και μια έλλειψη επαγγελματισμού, άνευ προηγουμένου. Ας πούμε, δεν έχει κανείς μας δει μία μελέτη για το κόστος και τα πιθανά οφέλη μιας τέτοιας διοργάνωσης, για την οποία θα ξοδευτούν χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό. Ετσι, χωρίς σχεδιασμό πήγαμε και στους Ολυμπιακούς, αν θυμάστε και τώρα πληρώνουμε την «εθνική υπερηφάνεια» που ζήσαμε. Κάποιοι άλλοι όμως δεν πληρώνουν. Αντίθετα κέρδισαν και μάλιστα πολλά. Το πιθανό επιχείρημα που μπορεί να αθωώσει την κυβερνητική πολιτική, ένα επιχείρημα που λέει ότι «τα ίδια έκαναν και οι άλλοι» διαιωνίζει μια αντιδημοκρατική νοοτροπία για τη δημόσια διοίκηση, η οποία κάνει τους αγάδες να φαίνονται προοδευτικοί.