«Πράσινα» επικοινωνιακά αυτογκόλ... (Sportday / Δ.Ελευθεράτος)

Υπό φυσιολογικές συνθήκες η χθεσινή ημέρα θα είχε χαρακτηριστεί από μία επικοινωνιακή «μίνι- αντεπίθεση» του Παναθηναϊκού. Το ξημέρωμα βρήκε τον Κονσεϊσάο στην Αθήνα, την ώρα που ο «αιώνιος αντίπαλος» αποκτούσε τον Γιάγια Τουρέ. Αμφότεροι αμυντικά χαφ. Μεγάλο όνομα, «φτασμένο», ο πρώτος. Πολλά υποσχόμενος, ταλαντούχος νεαρός ο δεύτερος. Κανονικά οι φίλοι των «πρασίνων» θα έπρεπε να «αντεπιτίθενται» εξοπλισμένοι με τα προσφιλή επικοινωνιακά όπλα των... ερυθρολεύκων: «Ορίστε, εμείς φέρνουμε το όνομα, εσείς περιμένετε μήπως και σας βγει καλός ο πιτσιρικάς...»
Κι όμως, όποιος έπιασε καλά το σφυγμό της χθεσινής ημέρας, παρακολουθώντας συζητήσεις και σχόλια στα ΜΜΕ, διαπίστωσε πως τα πάντα εξακολουθούσαν να περιστρέφονται γύρω από το όνομα «Μιχάλης Κωνσταντίνου». Ως ένα βαθμό, αυτό οφειλόταν στο σταδιακό ξεθύμασμα της υπόθεσης Κονσεϊσάο: ήταν ήδη γνωστό ότι θα γινόταν η μεταγραφή. Η ενδιάμεση εμπλοκή με τη Γαλατά προσέδωσε στο τελικό αίσιο τέλος του σίριαλ αρκετά «ουφ» ανακούφισης, αλλά όχι «γιούπι» νέας έξαψης.

Λογικο. Ομως -πώς να το κάνουμε- δεν είναι μόνο αυτό το στοιχείο που δυσχεραίνει ή καθυστερεί την επικοινωνιακή ανάταση των «πρασίνων». Είναι κυρίως το ειδικό βάρος που έχει το... αντίβαρο, το θέμα «Μιχαλάκη», στο νου αλλά και το θυμικό, τόσο των «γαύρων» όσο και των «βάζελων».

Ασφαλως τα πάντα θα κριθούν από Σεπτέμβριο, αλλά η επικοινωνιακή διελκυστίνδα διατηρεί την αυτοτελή της σημασία ακόμη και ντάλα καλοκαίρι. Αν μη τι άλλο, τα διαρκείας τώρα πωλούνται! Υπό αυτή την έννοια, η πρόσφατη δήλωση του Αργύρη Μήτσου για τον Κωνσταντίνου δεν μπορεί ασφαλώς να θεωρηθεί καλή ιδέα. Για πολλούς λόγους. Εν πρώτοις, είναι ανώφελο να ανακαλύπτεις «ηθική υποχρέωση» ενός ελεύθερου επαγγελματία ποδοσφαιριστή να συνεχίσει την καριέρα του στο εξωτερικό. Καταλήγει επιπλέον κι επιζήμιο, διότι εκλαμβάνεται ως ένδειξη αμηχανίας.

Τα πράγματα επιδεινώνονται όταν διατυπώνεις και προβλέψεις πως ο «Μιχαλάκης» δεν θα καταλήξει στον Ολυμπιακό, εξυμνώντας ταυτοχρόνως την ποδοσφαιρική του αξία. Με μία κίνηση τρία... αυτογκόλ. Πρώτο: Γιατί ένας πρόεδρος ΠΑΕ να ρισκάρει τέτοιου είδους προβλέψεις, ακόμη κι όταν διαφαίνεται πως κατά 90% δεν θα επαληθευτούν; Δεύτερο: Αν ο Κωνσταντίνου είναι τόσο σπουδαίος ποδοσφαιριστής, γιατί ο ΠΑΟ δεν έκανε τα πάντα, ώστε να τον κρατήσει; Για να μην του στερήσει το «ευρωπαϊκό όνειρο» ή επειδή το κρυφό(;) όνειρο των διοικούντων ήταν και παραμένει να «ξηλωθεί» η «ομάδα της Ριζούπολης»; Τρίτο: Ασφυκτιά στα ελληνικά όρια η εμβέλεια ενός παίκτη, ο οποίος κατά πάσα βεβαιότητα καταλήγει στον Ολυμπιακό; Μάλλον οι «ερυθρόλευκοι» χρωστούν ένα ευχαριστήριο τηλεγράφημα στον Αργύρη Μήτσου για την ανέλπιστη επικοινωνιακή αβάντα που τους έκανε!