Εκπληξη θα ήταν η παραμονή του Κωνσταντίνου (Sportday / Αντ.Καρπετόπουλος)

Είχα σκοπό να γράψω τι αλλάζει στον Ολυμπιακό με την προσθήκη του Μιχάλη Κωνσταντίνου. Θα το κάνω αύριο, μολονότι η επικαιρότητα επέβαλε αυτό να γίνει σήμερα. Ωστόσο 150 και παραπάνω e-mail που πήρα καλοκαιριάτικα από οπαδούς του ΠΑΟ στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο (karpetshow@yahoo.gr) επιβάλλουν μία απάντηση και μία τελευταία αναφορά στο χωρισμό του Κύπριου με το «τριφύλλι». Κυρίως γιατί η ιστορία είναι διδακτική. Θέλω πάντως να πιστεύω ότι ο ΠΑΟ θα κάνει μία μεγάλη μεταγραφή επιθετικού. Για να ησυχάσει ο κόσμος του.

Αρχικά δεν ήμουν από εκείνους που πίστευαν ότι ο Μιχάλης Κωνσταντίνου θα έπαιρνε μία τόσο σκληρή απόφαση. Για να είμαι ειλικρινής, δεν πίστευα ότι ο Κύπριος είχε τόσα πολλά παράπονα από τον Παναθηναϊκό, ώστε να φτάσει στο σημείο να πάει στον «αιώνιο» αντίπαλό του. Γιατί μια τέτοια απόφαση, αν δεν έχεις παράπονα, δεν την παίρνεις.

Υποστηρικτές

Ο Κωνσταντίνου είχε στον ΠΑΟ δύο μεγάλους υποστηρικτές. Ο πρώτος ήταν ο μακαρίτης Γιάννης Κυράστας, ο μοναδικός προπονητής που τον πίστεψε. Ο δεύτερος ήταν ο Αγγελος Φιλιππίδης, ο άνθρωπος που πίεσε την οικογένεια Βαρδινογιάννη να τον αποκτήσει. Με τη φυγή αυτών των δύο ο Κωνσταντίνου έμεινε σχεδόν μόνος, καταδικασμένος να προσπαθεί να αποδείξει κάθε Κυριακή την αξία του σε όλους εκείνους που στην εξέδρα των επισήμων τον αντιμετώπιζαν με δυσπιστία.

Εξετάσεις

Κανένας ποδοσφαιριστής στην Ελλάδα δεν έδωσε τόσες πολλές εξετάσεις. Στην αρχή τον συνέκριναν με τον Βαζέχα, ζητώντας από αυτόν τα γκολ του Πολωνού. Στη συνέχεια τον εμπιστεύτηκαν σε προπονητές, οι οποίοι δεν τον γούσταραν, παίρνοντας μάλιστα και το μέρος τους, όταν προέκυπτε πρόβλημα! Το αστειάκι του Μαρκαριάν ότι θα πρέπει να του βάλουν παπούτσι στο γόνατο, γιατί βρίσκει τη μπάλα πιο πολύ με το γόνατο παρά με το πόδι, δείχνει το είδος της αντιμετώπισης. Αν επιτρέπεις σε έναν προπονητή να ειρωνεύεται τον πιο ακριβό σου παίκτη, δείχνεις πόσες αμφιβολίες έχεις γι' αυτόν.

Πάγκος

Αμφιβολίες και ερωτηματικά. Αυτά συνόδευσαν τον Κωνσταντίνου στον ΠΑΟ από την πρώτη στιγμή που υπέγραψε. Αμφιβολίες για το αν αξίζει όσο πληρώθηκε, αμφιβολίες για το αν είναι η καλύτερη δυνατή λύση, αμφιβολίες για το αν κάνει τη διαφορά, αμφιβολίες ακόμα και για την παναθηναϊκοφροσύνη του. Μην ξεχνάτε ότι όταν ο ΠΑΟ πήγε στη Ριζούπολη πριν από τρία χρόνια να παίξει τον τελικό του πρωταθλήματος, τον Κύπριο τον άφησαν στον πάγκο κι ας έχει βάλει στον Ολυμπιακό περισσότερα γκολ από οποιονδήποτε άλλον ποδοσφαιριστή.

Κολακείες

Θυμάστε κάποιον παράγοντα του ΠΑΟ (ή προπονητή έστω) να πλέκει το εγκώμιο του Κωνσταντίνου; Να του λέει δημόσια «μπράβο»; Να τονίζει το πόσο σπουδαίος είναι; Δεν θυμάμαι κανέναν. Οπως ποτέ δεν έχω ακούσει κάποιον να εγκωμιάζει τον Μπασινά, τον Καραγκούνη, τον Λυμπερόπουλο, τον Σεϊταρίδη, τον Νικοπολίδη κι ένα σωρό άλλους. Στον ΠΑΟ φοβούνται να πουν καλά λόγια για Ελληνα ποδοσφαιριστή και ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τον λόγο. Η ατάκα του Μήτσου για τον Γκονζάλες, ο οποίος είναι όσο δύο Ριβάλντο, δείχνει πως μια χαρά κολακείες μπορούν να κάνουν, όταν θέλουν.

Κρίση

Είναι αυτός λόγος για να φύγει ένας παίκτης και να πάει στον Ολυμπιακό; Φυσικά όχι. Ομως όταν δεν δένεσαι με το περιβάλλον στο οποίο δουλεύεις, όταν ασφυκτιάς από την πίεση, όταν δεν ακούς έναν καλό λόγο, όταν σου βάζουν και λίγο χέρι για την προσωπική ζωή σου, όταν σου θυμίζουν κάθε φορά πόσα στοίχισες, ε, τότε τη στιγμή της κρίσης ό,τι έχει προηγηθεί γίνεται καθοριστικό. Κρίση άλλωστε σημαίνει στιγμή και διαδικασία απόφασης.

Βουβά

Πολύ σωστά, στα e-mail που οι οπαδοί του ΠΑΟ στέλνουν, υπογραμμίζουν ότι όποια κι αν είναι η στάση της διοίκησης, ο Κύπριος θα έπρεπε να μετρήσει πόσο τον αγαπούσε ο κόσμος. Η απάντηση θα μπορούσε να είναι ότι οι παίκτες είναι επαγγελματίες και άλλα μπλα μπλα. Δεν θέλω να τη δώσω. Θέλω απλά να επισημάνω ότι ο κόσμος αγαπούσε τον παίκτη βουβά. Σαν να έχει ενοχές για την αγάπη του.

Συναγερμός

Toν Μάρτιο η «SportDay» έκανε γνωστό ότι ο Κωνσταντίνου θα φύγει, δημοσιεύοντας τις δηλώσεις του Ζάετς, ο οποίος ήξερε ότι ο Τζίγκερ δεν θα του κάνει πρόταση παραμονής. Ο Ολυμπιακός θα έμπαινε στο κόλπο της απόκτησης, γιατί τον κυνήγησε και τέσσερα χρόνια πριν. Μεγαλύτερο καμπανάκι συναγερμού δεν υπήρχε. Δεν το άκουσε κανένας! Στη Λεωφόρο δεν βγήκε ούτε ένα πανό, το οποίο να ζητούσε από τη διοίκηση την παραμονή του παίκτη. Στην εξέδρα δεν ακούστηκε ούτε ένα σύνθημα, στα ραδιόφωνα, τα οποία η διοίκηση του ΠΑΟ αφουγκράζεται, ελάχιστοι απαιτούσαν την παραμονή του. Για την παραμονή του Λυμπερόπουλου πριν από κάτι χρόνια είχε γίνει χαμός. Τώρα τσιμουδιά! Γιατί, ρε παιδιά; Γιατί στον ΠΑΟ πρέπει πάντοτε να γκρινιάζετε και να απαιτείτε εκ των υστέρων;

Δέσμευση

Εχω ξαναγράψει ότι η όλη αντιμετώπιση του θέματος διοικητικά δεν μοιάζει λογική. Αν κάποιον δεν τον θες, εξηγείς τον λόγο. Λες π.χ. ότι δεν τον πιστεύω τον παίκτη γιατί τη χρονιά, στο τέλος της οποίας η ομάδα έκανε νταμπλ, έβαλε όλα κι όλα 5 γκολ. Βρίσκεις τον αντικαταστάτη του κι αν θες να χωρίσετε ως φίλοι, του ζητάς την ηθική δέσμευση ότι δεν θα πάει στον Ολυμπιακό, ώστε να μην γκρινιάζει ο κόσμος σου, ο οποίος τον εκτιμά. Το να κατηγορείς τον Κωνσταντίνου γιατί δεν αποφάσισε συναισθηματικά την ώρα της κρίσης, θα είχε βάση αν στο διάστημα της παραμονής του στον ΠΑΟ είχες επιχειρήσει να τον προσεγγίσεις συναισθηματικά. Αν π.χ. τον έκανες αρχηγό, αν έκανες μια δήλωση ότι αυτός ο παίκτης θα γίνει η σημαία του ΠΑΟ, αν έβαζες χέρι στον κάθε προπονητάκο, όταν τον ειρωνευόταν, αυτή την απαίτηση θα την καταλάβαινα. Αλλά η μοναδική απαίτηση που είχε ο ΠΑΟ από τον Κωνσταντίνου ήταν να δικαιολογήσει τα χρήματα που πληρώθηκε. Συγγνώμη, αλλά έτσι έναν παίκτη δεν τον κάνεις δικό σου. Τον έχεις απλά υπάλληλο.

Εκπληξη

Παρακολουθώντας όλη την ιστορία, εν κατακλείδι, η μοναδική αληθινή έκπληξη θα ήταν να έμενε ο Μιχάλης στον ΠΑΟ...