Το ποτήρι είναι μισοάδειο (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Από τον κ. Απόστολο Φρυδά (merchandising manager της Puma) έλαβα χθες ένα ενδιαφέρον fax σχετικά με τις τιμές που κοστίζουν οι φανέλες των ευρωπαϊκών ομάδων. Επειδή έχει ενδιαφέρον, θα το δημοσιεύσω αύριο, γιατί ήρθε στα χέρια μου κάπως αργά. Μαζί, βέβαια, με την απαραίτητη απάντησή μου.

Αν ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός σταματήσουν εδώ και δεν κάνουν άλλες μεταγραφές, νομίζω ότι το φετινό καλοκαίρι και οι δύο ασχολήθηκαν περισσότερο με τις εντυπώσεις παρά με την ουσία του πράγματος. Μολονότι και οι δύο ξόδεψαν κάποια χρήματα, οι ομάδες τους σίγουρα δεν είναι πλήρεις.

Λάθος
Το κλασικό λάθος που γίνεται καλοκαιριάτικα είναι ότι κοιτάζουν όλοι τη μεταγραφική ενίσχυση μιας ομάδας βασιζόμενοι σε περσινές εντυπώσεις. Λέει π.χ. ο Ολυμπιακός: «Ποιο ήταν το πρόβλημα πέρυσι; Δεν είχα ένα βαρύ φορ να τελειώνει τις φάσεις καλύτερα από τον Οκκά. Πήρα τον Κωνσταντίνου και το έλυσα. Τι άλλα προβλήματα είχα; Κάποια στιγμή ξέμεινα από παίκτες στη μεσαία γραμμή γιατί δεν αντικατέστησα τον Καρεμπέ και γιατί τραυματίστηκαν ο Καφές και ο Γεωργιάδης, κουράστηκε ο Στολτίδης και δεν είχε και έναν ισάξιο αναπληρωματικό. Πολύ σωστά. Γι' αυτό πήρα τον Τουρέ και τον Κυριάκο, για να έχω επιπλέον λύσεις. Κι επειδή και στην άμυνα, έπειτα από το ντεφορμάρισμα του Σούρερ, κάτι μου έλειπε, απέκτησα τον Καψή. Κι αφού είναι τραυματίας ο Βενετίδης, πήρα τον Μπουλούτ. Επομένως, είμαι μια χαρά».

Επιπόλαιος
Ο συλλογισμός είναι επιπόλαιος, γιατί στηρίζεται σε μια εκτίμηση που αφορά στις δυσκολίες που αντιμετώπισε η ομάδα στη διαδρομή της περσινής χρονιάς, αναφέρεται δηλαδή σε μια ομάδα που πλέον δεν υπάρχει. Ο φετινός Ολυμπιακός θα πρέπει, με βάση τις διακηρύξεις, να έχει άλλη νοοτροπία και άλλο σχήμα. Οπως έγραφα και τις προάλλες, η μεταγραφική ενίσχυσή του για την ώρα μού μοιάζει ότι βασίζεται κυρίως στην κουβέντα του Λούβαρη, του Σάββα και του Κόκκαλη κατά τη διάρκεια των αγώνων που παρακολουθούν παρέα! Βλέποντας ένα δύσκολο ματς, ως καλοί οπαδοί, κάνουν λογικές παρατηρήσεις: λένε π.χ. ότι «αν είχαμε τον Καψή, θα ήμασταν καλύτεροι πίσω» και «αν είχαμε τον Κωνσταντίνου, θα σκοράραμε ευκολότερα». Αλλά άλλο είναι μια διαπίστωση, έστω και ορθή, άλλο η υλοποίηση ενός σχεδίου.

Δεξιά
Ο Σόλιντ φωνάζει διαρκώς ότι έχει ένα σχέδιο. Θέλει να παίξει 4-3-3, δεν κοιτάζει να κάνει μπαλώματα στον περσινό Ολυμπιακό, θέλει να τον φτιάξει από την αρχή. Για να γίνει αυτό χρειάζεται κι άλλους παίκτες ή για την ακρίβεια άλλους παίκτες. Το να του δώσεις 40, αν αυτοί δεν είναι οι κατάλληλοι δεν λέει τίποτα. Αν ο Κόκκαλης πιστεύει στο σχέδιο του τεχνικού, πρέπει να του πάρει δύο παίκτες ακόμα: ένα φορ και έναν παίκτη που να παίζει δεξιά. Οχι για να τον κολακέψει αλλά για να τον διευκολύνει. Σκεφτείτε το πιο απλό: όπως είναι αυτή τη στιγμή ο Ολυμπιακός, αν παίζουν στην ενδεκάδα του ο Κωνσταντίνου, ο Οκκάς, ο Καστίγιο και ο Ριβάλντο (κάτι όχι απίθανο, αφού μιλάμε για 4-3-3) στον πάγκο δεν υπάρχει αξιόπιστος επιθετικός ούτε για δείγμα για να μπει να βοηθήσει. Στα δεξιά δε, αν δεν βγουν τα πειράματα που υποχρεωτικά θα γίνουν με τον Οκκά και τον Καστίγιο (και ίσως τον «Ρίμπο»), παίκτης επιπέδου Γεωργιάδη δεν υπάρχει στο ρόστερ!

Στόπερ
Ανάλογα λάθη εκτίμησης γίνονται και στον ΠΑΟ. Ο Μαλεζάνι διαβάζω ότι θα μεταλλάξει το περσινό 3-4-3 (το σχήμα που σε όλες τις ομάδες δίδαξε) σε κάτι που μοιάζει με 4-2-3-1. Η αλλαγή γίνεται υποχρεωτικά, μιας και ο ΠΑΟ σε σχέση με πέρυσι έχει δύο κεντρικούς αμυντικούς λιγότερους (τον Χένρικσεν και τον Κυργιάκο) και έναν κόφτη παραπάνω, δηλαδή τον Μπίσκαν. Ομως θυμίζω ότι πέρυσι -ειδικά στην πρώτη φάση της περιόδου- ο ΠΑΟ χρειάστηκε συνολικά πέντε κεντρικούς αμυντικούς για να βγάλει τις υποχρεώσεις του (Γκούμας, Μόρις, Κυργιάκος, Χένρικσεν και Κώτσιος), μολονότι και πάλι δεν αγωνιζόταν με τρία στόπερ. Ο Μαλεζάνι δεν έχει παίξει Τσάμπιονς Λιγκ και δεν υπολογίζει τη φθορά των κεντρικών αμυντικών από τραυματισμούς και κάρτες. Η διοίκηση, που τη γνωρίζει, ας του πάρει τουλάχιστον ένα στόπερ ακόμα.

Επίθεση
Είναι απαραίτητο -όχι μόνο γιατί έφυγε ο Κωνσταντίνου -να ενισχυθεί ο ΠΑΟ και στην επίθεση. Παίζοντας με δύο κόφτες επιπέδου, ο Παναθηναϊκός θα γίνει φρικτά προβλέψιμος αν όλες οι μπάλες περνούν από τα πόδια του Εκι. Ο Μαλεζάνι, επειδή είναι έξυπνος άνθρωπος, αποκλείεται να απλοποιήσει τόσο το παιχνίδι του ΠΑΟ: είναι πιθανότερο να ζητάει κίνηση από τους επιθετικούς και να απαιτεί να είναι αυτοί που θα κουβαλάνε την μπάλα όταν ο Αργεντινός θα μπλοκάρεται από τις κλειστές άμυνες, τις οποίες κατά βάση συναντάει στο ελληνικό πρωτάθλημα. Από τους επιθετικούς που έχει σήμερα ο ΠΑΟ αυτή τη δουλειά μπορούν να την κάνουν ο Παπαδόπουλος και ο Ολισαντέμπε. Ας πούμε και ο Βόουτερ. Φτάνουν; Εχοντας δεδομένα το πλούσιο ιατρικό δελτίο του Πολωνού από τη Νιγηρία και τη μέτρια περσινή παρουσία του Ολλανδού, λέω όχι. Πόσο μάλλον όταν στο ρόστερ του ΠΑΟ δεν έχουν προστεθεί ακραίοι: ο καλός Σέριτς ήρθε στη θέση του Μινχ, τα υπόλοιπα εκεί στο πλάι είναι ίδια και απλώς οι λύσεις με τη φυγή του Σκάτσελ, του Σαπάνη, του Επαλέ και του Ρουμπάκη έγιναν αριθμητικά λιγότερες. Δεν λέω ότι πρέπει να ξαναγυρίσουν αυτοί οι τέσσερις, προς Θεού! Αλλά κάποιος δεν πρέπει να έρθει στη θέση τους;

Ομοιότητα
Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός θα έχουν αγωνιστικά και φέτος πολλές διαφορές. Για την ώρα έχουν μια σημαντική ομοιότητα: βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο. Καταλαβαίνω ότι είναι καλοκαίρι και έτσι πρέπει να γίνει, όμως όταν καλοκαιριάτικα σπέρνεις μεγάλες προσδοκίες χειμωνιάτικα εισπράττεις απογοητεύσεις…