Ο Σισέ, ο Αμπρέου και άλλες ιστορίες

Εχω γράψει κάποια στιγμή παλιά ότι το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο του ποδοσφαίρου είναι η Λάτσιο, όχι γιατί είναι μια καλή ή ιστορική ομάδα, αλλά γιατί όποιος μελετήσει το παρελθόν της θα βρει του κόσμου τις απίστευτες ιστορίες, τις οποίες μπορεί να χρησιμοποιήσει ως ωραία παραδείγματα.

Η Λάτσιο έχει υπάρξει φτωχή και πολύ πλούσια, έχει κάνει πρωταθλητισμό και έχει γνωρίσει υποβιβασμούς για όποιον λόγο βάλει ο νους σου, έχει πάρει ευρωπαϊκά τρόπαια κι έχει παίξει μπαράζ για να γλιτώσει τον υποβιβασμό στη Γ' Εθνική! Τον τελευταίο καιρό, παρακολουθώντας τα προβλήματα προσαρμογής παικτών όπως ο Σισέ και ο Αμπρέου, θυμήθηκα μια ιστορία με πρωταγωνιστή τον Καρλ Χάιντς Ρίντλε.

Kαλοκαίρι του 1991, πολύ πριν στη Λάτσιο μπει ο Σέρτζιο Κρανιότι, η ομάδα της Ρώμης έκανε την τότε ακριβότερη μεταγραφή της ιστορίας της αποκτώντας με σχεδόν 10 δισεκατομμύρια λιρέτες (περίπου 5 εκατ. ευρώ) τον Γερμανό στράικερ Καρλ Χάιντς Ρίντλε.

Ο Ρίντλε ήταν ένας μεγάλος μαχητής και κυρίως ένας εξαιρετικός κεφαλοσφαιριστής: έφτασε στη Ρώμη με 50 γκολ στις αποσκευές του, τα περισσότερα εκ των οποίων με κεφαλιές. Η Λάτσιο είχε τότε τον ντριμπλέρ Ρούμπεν Σόζα και τον εκκολαπτόμενο ακραίο επιθετικό Πάολο ντι Κάνιο: οι δυο τους ένα χρόνο πριν είχαν πετύχει καμία 35αριά γκολ παρεούλα... Η επίθεσή της έμοιαζε καταπληκτική.

Ρεκόρ

Προπονητής της ομάδας ήταν ο Ντίνο Τζοφ. Η ομάδα δεν ξεκίνησε καλά, κάνοντας ένα μοναδικό ρεκόρ διαδοχικών ισοπαλιών: στο τέλος της χρονιάς είχε κάνει 17 ισοπαλίες σε 30 ματς –αληθινό ρεκόρ! Το πιο μεγάλο πρόβλημα του Τζοφ ήταν η αξιοποίηση του Ρίντλε. Ο Σόουζα και ο Ντι Κάνιο την μπάλα την ήθελαν κάτω και για τον Γερμανό δεν γινόταν ούτε μια σέντρα της προκοπής.

Ο Τζοφ τσακώθηκε και με τους δύο, τους άφησε εκτός ενδεκάδας, έδινε εντολές στους παίκτες του διαρκώς να σεντράρουν. Επειδή αυτό είχε γίνει απολύτως προβλέψιμο και πολύ γνωστό σε όλους, δεν υπήρξε καμία απολύτως πρόοδος. Η Λάτσιο δεν βγήκε στο Κύπελλο UEFA, μολονότι τότε έβγαιναν σε αυτό οι μισές ομάδες του Καμπιονάτο. Στο τέλος της χρονιάς, μάλιστα, τη νύφη την πλήρωσαν οι απείθαρχοι Ντι Κάνιο και Σόουζα, που έφυγαν για άλλες πολιτείες. Κι έμεινε ο Ρίντλε.

Κόσμος

Μόνο που πάλι δεν σκόραρε όσο ο κόσμος περίμενε. Η αλήθεια είναι ότι ο Γερμανός σημείωνε μερικά γκολ που σε έκαναν να τον χειροκροτάς τουλάχιστον για τη γενναιοψυχία του, όμως πάντοτε το παιχνίδι της ομάδας με αυτόν στην ενδεκάδα γινόταν αργό και προβλέψιμο.

Στο μεταξύ είχε μπει ο Κρανιότι και τα χρήματα δεν έλειπαν. Ο Γερμανός είχε πίσω του μια μεσαία γραμμή αποτελούμενη από παίκτες όπως ο Γκασκόιν, ο Ντολ, ο Ααρον Βίντερ, ο ταχύτατος Ντιέγκο Φουζέρ και ο πολύ καλός Τζιοβάνι Στρόπα, όμως όταν αυτοί υποχρεώνονταν να σεντράρουν για το κεφάλι του το παιχνίδι γινόταν εξαιρετικά στείρο.

Ο Τζοφ, που δεν δίδασκε και κάποιου τύπου σχηματικό ποδόσφαιρο, τον άφησε στην άκρη ποντάροντας στην έκρηξη και την ταχύτητα ενός πιτσιρίκου που είχε έρθει από τη μικρομεσαία Φότζια. Με όλους αυτούς τους εξαιρετικούς χαφ πίσω του και χωρίς τον Ρίντλε δίπλα του, ο πιτσιρίκος βγήκε πρώτος σκόρερ στο Καμπιονάτο. Τον έλεγαν Μπέπε Σινιόρι.

Στρωτά

Σκεφτόμουν την ιστορία του Ρίντλε βλέποντας τον Σισέ και τον Αμπρέου την τελευταία αγωνιστική. Ο Γάλλος λύθηκε και έβαλε δύο γκολ, τη στιγμή που με την είσοδο του Νίνη ο ΠΑΟ παίζει γρήγορα και στρωτά. Δεν βλεπόταν στο πρώτο ημίχρονο, παρά την όρεξη και τη γενναιοψυχία, μολονότι όλος ο ΠΑΟ έμοιαζε για ένα ακόμα ματς να παίζει γι’ αυτόν.

Το ότι τον σημάδευαν από κάθε σημείο του γηπέδου δεν έμοιαζε να τον διευκολύνει και ιδιαίτερα: όταν έβαλαν την μπάλα κάτω και προσπάθησαν, όχι να παίξουν για τον Σισέ, αλλά να παίξουν για να σκοράρουν, πέτυχαν τρία γκολ και ο Γάλλος -απλώς συμμετέχοντας στην επίθεση και όχι μονοπωλώντας την- σημείωσε τα δυο!

Φιλότιμος

Δύο μέρες πριν, έβλεπα τον Αρη να κολλάει στην ισοπαλία με αντίπαλο τον Πανθρακικό. Την περασμένη αγωνιστική κρίθηκε επιπόλαια ότι ο φιλότιμος Αμπρέου ήταν αυτός που έδωσε τη νίκη στο ματς με την Ξάνθη: τυπικά έτσι έγινε, ουσιαστικά όμως η νίκη ήρθε γιατί ο Αρης παίζοντας ένα ημίχρονο με παίκτη παραπάνω είχε στρατοπεδεύσει γύρω από την περιοχή του Γκσπούρνινγκ και είχε βάλει την μπάλα καμιά τριανταριά φορές στην περιοχή της Ξάνθης μόνο στο τελευταίο δεκάλεπτο.

Σε ένα τέτοιου τύπου ματς, κάποιος θα βρεθεί να στείλει την μπάλα στα δίχτυα. Οταν όμως πας στην Κομοτηνή και σεντράρεις για το κεφάλι του Ουρουγουανού απ’ όπου να 'ναι, τότε αντί να παίζεις για να βάλεις γκολ παίζεις για να βάλει γκολ ο Αμπρέου, κι αν δεν το βάλει χάνεις τους πόντους.

Ο Αρης με χαφ τεχνίτες, όπως ο Κάλβο, ο Φλάβιο, ο Χαβίτο, ο Γκρασιάν, ο Φερνάντες, ο Ναφτί, ακόμα και ο καλός Γκαρσία Πίτου, με ακραίους που παίρνουν πρωτοβουλίες, όπως ο Αράνο και ο Νέτο, είναι κρίμα κι άδικο να σηκώνει την μπάλα ψηλά. Θα αρκούσαν ένα ενισχυμένο κέντρο και ο Κάμπορα μπροστά για να πετάει φλόγες.

Λάθος

Ο Σισέ προφανώς είχε μετρήσει λάθος, όχι τόσο τις απαιτήσεις του Παναθηναϊκού, όσο κυρίως τις δυσκολίες του ελληνικού πρωταθλήματος. Οποιος δεν έχει παίξει στην Ελλάδα νομίζει ότι το ελληνικό πρωτάθλημα είναι εύκολο. Δεν είναι. Είναι ένα πρωτάθλημα χαμηλού επιπέδου, αλλά μεγάλης δυσκολίας.

Εδώ στα ματς δεν υπάρχουν οι χώροι που υπάρχουν στην Αγγλία, ούτε η μεθοδικότητα που χαρακτηρίζει τους Γάλλους. Ολοι παίζουν κλειστά, όλοι ξέρουν να αμύνονται, όλοι εστιάζουν στο πώς θα περιορίσουν τον καλύτερο των αντιπάλων. Ο Αμπρέου, από την άλλη, με το μπόι του σίγουρα θα ήταν χρήσιμος, αλλά είτε σε μια ομάδα με προσχεδιασμένες φάσεις είτε ανοίγοντας διαδρόμους για τους υπόλοιπους: το να τον χρησιμοποιούν σαν σκιάχτρο και να τον σημαδεύουν δεν έχει λογική.

Ανάγκη

Καταλαβαίνω την ανάγκη να βγει μια μεταγραφή. Αλλά δεν είναι η μεγαλύτερη. Η πιο μεγάλη ανάγκη είναι να παίζει μια ομάδα σωστά με βάση το υλικό που έχει…

Γερουλάνος

Δεν ξέρω αν ο Κώστας Παταβούκας θα γίνει τελικά γ.γ.Α., οφείλω να πω ότι ο άνθρωπος μου είναι συμπαθέστατος. Ωστόσο, αυτό που θέλω πραγματικά είναι να περάσουν διάφορα θέματα –τάχα μου του Αθλητισμού– σε κάποια πολύ σοβαρότερα υπουργεία.

Η καταπολέμηση του ντόπινγκ, π.χ., ή η αντιμετώπιση του προβλήματος της βίας στα γήπεδα δεν έχουν καμιά σχέση με τον αθλητισμό: είναι καθαρά προβλήματα η λύση των οποίων θα 'πρεπε να ενδιαφέρει τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, όπως λέγεται πια το Δημοσίας Τάξεως.

Ομοίως τα ζητήματα των ΠΑΕ που έχουν να κάνουν με χρέη στο κράτος, π.χ., πρέπει να αφορούν το Υπουργείο Οικονομικών: το ότι για χρέη εταιρειών έγινε ρύθμιση από το Υφυπουργείο Αθλητισμού, με απαίτηση μάλιστα συγκεκριμένων ΠΑΕ, είναι τουλάχιστον κωμικό.

Το Υφυπουργείο Αθλητισμού είχε καταλήξει να λειτουργεί μόνο για νταραβέρι και για να συντηρούνται διάφοροι παρατρεχάμενοι του εκάστοτε κομματικού μηχανισμού σε άχρηστες επιτροπές που ένας Θεός ξέρει πόσο στοίχιζαν στο κράτος.

Από ό,τι καταλαβαίνω, σημαντικό ρόλο θα παίζει πλέον για χρηματοδοτήσεις ομοσπονδιών, Ολυμπιακές προετοιμασίες και προβλήματα που λέγονται «Ολυμπιακά Ακίνητα» ο νέος υπουργός Πολιτισμού, δηλαδή ο Πάνος Γερουλάνος. Ανθρωπος και φίλος του Γιώργου Παπανδρέου, σπουδαγμένος στην Αγγλία και στις ΗΠΑ, πατέρας δύο παιδιών, ο νέος υπουργός Πολιτισμού δεν είναι άσχετος με τον χώρο του αθλητισμού, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχει φάει τα νιάτα του στις εξέδρες.

Αν θα μπορούσα να του δώσω μια συμβουλή, είναι κάθε φορά που θα του προκύπτει ένα πρόβλημα που έχει να κάνει με τα αθλητικά μας, να σκέφτεται ποια θα ήταν η πιθανή του λύση αν το αντιμετώπιζαν στην Αγγλία ή στην Αμερική ή όπου αλλού στον πολιτισμένο κόσμο.

Γιατί οι προκάτοχοί του σκέφτονταν διαρκώς τα παραστρατημένα παιδάκια των συνδέσμων και τα προβλήματά τους στην Ελλάδα και φτάσαμε στο σημείο στη Θεσσαλονίκη να παίρνουν τα τάχα μου παιδάκια σιδερογροθιές και λοστάρια και να βαράνε τον κόσμο…

Εφορευτική Επιτροπή

Πολλοί φίλοι του Πανιωνίου απόρησαν τη Δευτέρα γιατί έλειπε από το γήπεδο της Νέας Σμύρνης ο πρόεδρος της ομάδας, Κωνσταντίνος Τσακίρης. Νόμιζα πως ο λόγος έχει να κάνει με το άγχος που είχε ο πρόεδρος εξαιτίας των πρόσφατων μέτριων αποτελεσμάτων.

Οπως, όμως, έμαθα, ο πραγματικός λόγος ήταν ότι ο Τσακίρης ήταν κατάκοπος επειδή την προηγούμενη μέρα είχε διατελέσει μέλος Εφορευτικής Επιτροπής σε εκλογικό τμήμα στο Φάληρο! Στην ερώτησή μου μάλιστα γιατί δεν φρόντισε να το αποφύγει, μου είπαν ότι είναι σοβαρός άνθρωπος και δεν κάνει τέτοια πράγματα!