Ο Νίκος που θα γινόταν Νικ (Sportday / Ν.Παπαδογιάννης)

Hταν καλοκαίρι του 1995, όταν η ΚΑΕ ΑΕΚ μας φώναξε στο κλειστό του ΟΑΚΑ για να μας παρουσιάσει καμαρωτή τα νέα της αποκτήματα, αυτά που μας έκαναν να οραματιστούμε τη γέννηση μιας καινούργιας και φιλόδοξης ομάδας: Μιχάλης Κακιούζης, Νίκος Χατζής, Παναγιώτης Μπαρλάς. Τρία στελέχη της Εθνικής Εφήβων, η οποία εκείνες τις μέρες έκανε τη φίλαθλη Ελλάδα να χοροπηδάει ενθουσιασμένη. Ο Κακιούζης και ο Μπαρλάς ξεκινούσαν στη βασική πεντάδα της «χρυσής» ομάδας με τα γαλανόλευκα. Ο Χατζής ήταν ο έκτος παίκτης της. Θυμάμαι ότι η απόδοσή του με είχε ενθουσιάσει περισσότερο από κάθε άλλου 19χρονου Ελληνα, μιας και στο πρόσωπό του έβλεπα έναν καθαρόαιμο σκόρερ, από αυτούς που σπανίζουν στο ελληνικό μπάσκετ. Εναν παίκτη που προφανώς μεγάλωσε με πρότυπο τον Νίκο Γκάλη και που θα μπορούσε να πάρει τη σκυτάλη ως βασικό «δυάρι» της Εθνικής Ανδρών.

Μετά την αποχώρηση του Γκάλη, η μεγάλη Εθνική έψαχνε απεγνωσμένα έναν παίκτη με μεγάλες ικανότητες στο σκοράρισμα. Κάποιον που να τραβάει το κάρο από τη λάσπη. Πίστευα ότι ο Χατζής θα μεγάλωνε... πολύ. Οτι θα γινόταν ένας μικρός Γκάλης. Μάλιστα, θυμάμαι ότι είχα βάλει και στοίχημα με έναν συνάδελφο. «Πριν τελειώσει η πρώτη του σεζόν στην ΑΕΚ, αυτός θα βάλει 30άρα στο πρωτάθλημα», πόνταρα. «Κι ας προέρχεται από τη Γ' Εθνική». Το έχασα το στοίχημα, αλλά στις λεπτομέρειες. Απ' όσο θυμάμαι, ο αμούστακος ακόμα Νικολάκης τελείωσε ένα παιχνίδι με 28 πόντους.
Ο Χατζής φόρεσε και τίμησε τα κίτρινα επί δέκα χρόνια. Περισσότερα από τον Κακιούζη, πολύ περισσότερα από τον ξεχασμένο Μπαρλά, περισσότερα από κάθε άλλον παίκτη της ΑΕΚ τις τελευταίες δεκαετίες. Ηταν ο πρώτος μπασκετμπολίστας που σήκωσε ψηλά τρόπαιο πρωταθλητή Ελλάδας με την κιτρινόμαυρη φανέλα, ύστερα από 31 χρόνια ανυδρίας. Κατέκτησε ακόμα Κύπελλο Σαπόρτα στη Λωζάννη, πανηγύρισε δύο Κύπελλα Ελλάδας απέναντι στον Παναθηναϊκό, έπαιξε επιπλέον σε τελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1998 στη Βαρκελώνη.

Ετσι, έφτασε να αποκαλείται «σημαία» της ομάδας από τους οπαδούς της και όχι μόνο. Νομίζω ότι στην Ελλάδα της μισαλλοδοξίας, ο προσηνής, καλλιεργημένος, ευγενικός και λιγομίλητος Χατζής είναι από τους λίγους που θα εισπράξει θερμό χειροκρότημα, όταν επιστρέψει ως αντίπαλος στο παλιό του σπίτι. Αλλωστε, οι φίλοι της ΑΕΚ γνωρίζουν ότι ο επί χρόνια αρχηγός της διώχτηκε. Εφυγε από την ομάδα ενάντια στη θέλησή του. Eπεσε θύμα του αδυσώπητου ξεκαθαρίσματος, στο οποίο αποφάσισε να προχωρήσει ο πατήρ Φιλίππου. Ο ίδιος που έβαλε την υπογραφή του πέρυσι στο συμβόλαιο του Χατζή, για να μη ξεχνιόμαστε...

Στα 29 του, ο Νίκος Χατζής έχει πολλά να δώσει στον Ολυμπιακό. Τι κρίμα όμως, δεν έγινε ποτέ Γκάλης. Και δεν βοήθησε καθόλου την Εθνική Ανδρών, μιας και ουδέποτε πήρε μέρος σε μεγάλη διοργάνωση. Παρά τις αρχικές προβλέψεις, η πρόοδός του υπήρξε συγκρατημένη, σχεδόν αμελητέα τα τελευταία χρόνια. Η ΑΕΚ περίμενε πολλά από τον καπετάνιο της πέρυσι, αλλά πήρε λίγα, ειδικά στους μεγάλους αγώνες, αυτούς που αποτελούσαν σπεσιαλιτέ του. Αναντικατάστατος για την ΑΕΚ της επόμενης περιόδου είναι όχι ο Χατζής, αλλά ο Ζήσης. Ηταν λοιπόν καιρός να αλλάξει περιβάλλον ο Νικόλας από την Καλαμάτα. Υποψιάζομαι ότι θα του βγει σε καλό, τόσο ψυχολογικά όσο και αγωνιστικά. Η ΑΕΚ; Ας ψάξει προκοπή στους... Χατζάτζ, που θα φέρουν και κόσμο στο γήπεδο...