Oι προτιμήσεις του κ. Τροντ Σόλιντ (Sportday / Μ.Τσόχος)

Τι έγινε στην προετοιμασία του Ολυμπιακού, ποια τα παράπονα των παικτών και ποιες οι λανθασμένες ενέργειες του προπονητή και της διοίκησης απέναντι στους παίκτες

Η φετινή προετοιμασία της ομάδας του Ολυμπιακού ήταν πολύ διαφορετική από αυτήν που έχουν ζήσει όλοι οι ποδοσφαιριστές της ομάδας τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι μόνο το ότι ο Τροντ Σόλιντ είναι ένας νέος τεχνικός που εφάρμοσε τελείως διαφορετικά πράγματα από τους προγενέστερους κόουτς, αλλά και το ότι ο Νορβηγός δεν ήξερε πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις.

Ενα επιπλέον «πρόβλημα» ήταν ότι η αποστολή του Ολυμπιακού που ταξίδεψε στην Αυστρία ήταν η πολυπληθέστερη των τελευταίων ετών. Αυτό είχε αποτέλεσμα για πρώτη φορά η προετοιμασία να μην έχει μόνο το χαρακτήρα «από τη δουλειά του καθενός θα προκύψει ποιοι θα έχουν προβάδισμα για την ενδεκάδα», αλλά και «ποιοι θα μείνουν στην ομάδα».

Προετοιμασία υπό τη μορφή εξετάσεων

Αυτός ακριβώς ήταν και ο λόγος που αρκετοί από τους παίκτες της ομάδας δεν αντιμετώπισαν το 20ήμερο παραμονής της ομάδας στην Αυστρία μόνο ως δουλειά που θα αποφέρει καρπούς στο μέλλον, όπως όλες τις προηγούμενες χρονιές, αλλά και ως ευκαιρία να αποδείξουν στο νέο προπονητή ότι αξίζουν το σεβασμό του, την προσοχή του και κυρίως την εκτίμησή του ώστε να παραμείνουν στον σύλλογο. Αυτή ακριβώς η λογική έκανε αρκετούς από τους παίκτες -και δη νέους- να αγχωθούν και μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις υπερβολικά. Ο Σόλιντ δεν είχε και πολλές εικόνες από τον Ολυμπιακό και την ελληνική πραγματικότητα. Οπως έλεγαν κάποιοι παίκτες, δεν ήξερε τις ισορροπίες στα αποδυτήρια της ομάδας, δεν κατάλαβε και δεν του εξήγησε κανείς ότι Ολυμπιακός δεν είναι μόνο Ριβάλντο και Τζόρτζεβιτς και εκεί άρχισαν τα πρώτα προβλήματα. Ο Σόλιντ από την άλλη πλευρά έκρινε και αποφάσιζε μόνο με βάση τα όσα έβλεπε στις προπονήσεις και τίποτε άλλο. Σωστό από την πλευρά του, αλλά για κάποιους παίκτες διαφορετικό, αφού για πρώτη φορά αισθάνονταν ότι παρά τους όποιους τίτλους, διακρίσεις και επιτυχίες κουβαλούσαν στην πλάτη, έπρεπε να δείξουν στον Νορβηγό τα αυτονόητα.
Ο Νορβηγός, από τη δική του πλευρά, δεν μιλούσε συχνά (σχεδόν ποτέ) με τους ποδοσφαιριστές, οι οποίοι το μόνο που μάθαιναν ως δηλώσεις του ήταν ότι χρειάζεται νέους παίκτες. Το κλίμα στις προπονήσεις ήταν πάντα εξαιρετικό και παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα, ουδείς παίκτης δημιούργησε πρόβλημα. Το κλίμα όμως γινόταν βαρύ το βράδυ. Οταν οι παίκτες μαζεύονταν στο σαλόνι του ξενοδοχείου ή στα δωμάτια και άρχιζαν οι συζητήσεις για τα θέματα που τους απασχολούσαν, το κλίμα γινόταν αυτομάτως αρνητικό και αρκετούς τους έπαιρνε από κάτω. «Λες να κόψει εμένα; Α μπα», «Λες να πάρει άλλους δύο επιθετικούς, όπως λέει;», «Καλά ήρθε ο Μπουλούτ και θέλει και άλλον παίκτη στα αριστερά;» ήταν μερικές μόνο από τις απορίες των ποδοσφαιριστών, που όπως εύκολα μπορείτε να καταλάβετε, όλοι μας θα τις είχαμε, αν ήμασταν στη θέση τους.

Επιπλέον, ο Σόλιντ έδειχνε με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο ότι όποιον παίκτη από αυτούς που ήθελε τον έπαιρνε η διοίκηση, θα έπαιζε απευθείας στην ενδεκάδα. Το παράδειγμα του Γιάγια Τουρέ ήταν απολύτως χαρακτηριστικό. Ο Αφρικανός δεν κουνιέται από τη βασική ενδεκάδα. Για την ακρίβεια, δεν γίνεται καν αλλαγή. Συνεπώς οι παίκτες διαβάζοντας ότι ο προπονητής ήθελε άλλους τρεις παίκτες ενδεκάδας, άρχισαν να νιώθουν την απόλυτη ανασφάλεια.

Ο ρόλος της διοίκησης

Εδώ όμως προκύπτουν ένα σωρό ζητήματα. Πρώτο και σημαντικότερο από όλα, η διοίκηση. Η επιλογή της να βάλει τον Αντώνη Δρακόπουλο δίπλα στον Τροντ Σόλιντ αποδεικνύεται ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ λανθασμένη. Επιπλέον, η επιλογή της να κάνει μεταγραφές, τις οποίες ο προπονητής δεν ήθελε, δημιούργησε επιπλέον προβλήματα. Ο Σόλιντ από την αρχή μίλησε για πέντε μεταγραφές. Εναν αναπληρωματικό γκολκίπερ (Λέμενς), ένα αριστερό μπακ (Ντραγκουτίνοβιτς), ένα αμυντικό χαφ (Τουρέ) και δύο επιθετικούς (Μπενζά, Ιβερσεν). Ο Ολυμπιακός κατάφερε να κάνει επτά (!), έχοντας πάρει μόνο δύο από αυτούς που είχε ζητήσει ο προπονητής. Παππάς, Κυριάκος, Μπουλούτ ήταν για τον κόουτς τρεις εντελώς άχρηστες μεταγραφές, τις οποίες κάλλιστα θα μπορούσε να κόψει και φυσικά να μειωθεί σημαντικά ο αριθμός των παικτών που θα πήγαιναν στην Αυστρία. Το ότι η διοίκηση είχε κάνει ήδη επτά μεταγραφές και ο προπονητής συνέχισε να ζητεί και άλλες προκάλεσε μεγάλη σύγχυση και αναστάτωση, γεγονός που αποτέλεσε το μεγαλύτερο πρόβλημα και τη βασική αφορμή για γκρίνια σε βάρος του προπονητή. Η διοίκηση όφειλε και έπρεπε να έχει προστατέψει και τον προπονητή από αυτή την κατάσταση, αλλά δυστυχώς δεν το έκανε.