Καμία σχέση

Επειδή από τα μηνύματα στο ραδιόφωνο καταλαβαίνω ότι γίνεται προσπάθεια να συνδυαστούν τα επεισόδια στην αερογέφυρα της Συγγρού και στο Καραϊσκάκη πριν από το ντέρμπι με όσα συνέβησαν έξω από το ΟΑΚΑ, το μόνο που τα συνδέει είναι ότι και τα δύο είναι «επεισόδια».

Στο ντέρμπι και στην αερογέφυρα έχουμε σύγκρουση αστυνομικών με οπαδούς του Ολυμπιακού που περιμένουν να περάσει το πούλμαν του Παναθηναϊκού για να του πετάξουν πέτρες. Μέσα στο γήπεδο, εκτός από τους συνηθισμένους πυρσούς έχουμε τους πυροβολισμούς με αεροβόλο στον Τζόρβα και το μαχαίρι που παρέδωσε ο Γιούρκας στον τέταρτο διαιτητή.

Στο ματς του ΟΑΚΑ τα επεισόδια δεν αφορούν τη φιλοξενούμενη ομάδα (που οπαδοί της πιθανόν μετείχαν), αλλά ομάδες νεαρών που συγκρούστηκαν με τους αστυνομικούς. Η διαφορά δηλαδή είναι ο στόχος. Στην πρώτη περίπτωση οι αντίπαλοι και στη δεύτερη η αστυνομία.

Το απωθητικό, όμως, και στη μία και στην άλλη περίπτωση είναι ο απώτερος στόχος, που είναι τα λεφτουδάκια και τα βαθμουλάκια. Ο Παναθηναϊκός, η ομάδα των πέντε εισαγγελέων και δέκα αστυνομικών διευθυντών, ούτε για μια στιγμή δεν ασχολήθηκε σοβαρά με το να βρει από τα tapes ποιος πυροβολούσε τον Τζόρβα.

Ακόμα και το θύμα, το πρώτο που θυμήθηκε να πει μετά το ματς ήταν ότι το αεροβόλο είχε μπει κατόπιν εντολής. Ο Ολυμπιακός, από την πλευρά του, αεροπλάνο να είχε πέσει στο ΟΑΚΑ ήταν έτοιμος να το συνδέσει με τρομοκρατική επίθεση της ενιαίας Αλ Κάιντα και του βάζελου BIN LADEN 13.

Το πρόβλημα και με τις δύο μεγάλες ομάδες είναι οι μικρές ηθικές αντιστάσεις. Κυριλέ όσο δεν υπάρχει τίποτα να μοιράσουν, αλλά αδίστακτες ακόμα και για το Super Cup. Γεγονός που δεν χαλάει τους οπαδούς τους αλλά διώχνει τον απλό κόσμο που πάει στο γήπεδο. Από αυτούς που την Κυριακή πήραν τα παιδιά τους και φύγανε για να μη σκάσουν από τα χημικά, λίγοι θα γυρίσουν ακόμα κι αν έχουν διαρκείας.

Με εξαίρεση την ΑΕΚ στην περίοδο Νικολαΐδη, τα γήπεδα υπάρχουν σε δύο μορφές. Για την Ευρώπη, που ο κόσμος πηγαίνει να δει ποδόσφαιρο, και για το ελληνικό πρωτάθλημα, που πηγαίνει και αντί να βλέπει μπορεί και να τον βλέπουν στα νέα της τηλεόρασης. Η λύση θα είναι Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός να πάψουν να ασχολούνται με το τι κάνουν οι αντίπαλοι κάφροι και ο καθένας να ασχοληθεί με τους δικούς του.



Το θέμα του αγγελιαφόρου ειπώθηκε καλύτερα από οπουδήποτε αλλού στον στίχο του Διονύση Σαββόπουλου στο «Αγγελος, εξάγγελος». «Αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει, καλύτερα να μη μας πει κανένα». Ακόμα και η έκφραση «αγγελιαφόρος κακών ειδήσεων» δείχνει πόσο οι άνθρωποι μπορούν να μπλέξουν τα media with the message. Να κάνουν τον αγγελιαφόρο υπεύθυνο της είδησης.

Στην ΑΕΚ, που η αρχή του αγγελιαφόρου ισχύει περισσότερο από παντού, η κατάσταση είναι αντίστοιχη με το «νερό του Καματερού». Από τη μία έχεις τις εφημερίδες, που προαναγγέλουν τον ερχομό του Bob Kozonis, του τρισεκατομμυριούχου που ύστερα από 54 χρόνια στην ξενιτιά αποφάσισε να βάλει τα εκατομμύρια των ονείρων στην ΑΕΚ –και όσο απίθανο κι αν είναι αυτό, ο κόσμος θέλει να το πιστέψει–, και από την άλλη τα στοιχεία.

Τα οποία δείχνουν έναν μικροεργολάβο του Σικάγου που έχει βάλει υποθήκη τις δύο εταιρείες και το σπίτι του, που δεν μπορεί να δώσει ούτε ένα στοιχείο –εκτός απ' όσα είπαν ο Καραμπάτσης και η μαμά του Γιάννη– ότι έχει χρήματα στο όνομά του και φωνάζει «δώστε μου μια εγγυητική επιταγή τραπέζης τώρα».

Με τους ανθρώπους του να γνωρίζουν ότι ο μέσος οπαδός δύσκολα μπορεί να ξεχωρίσει την εγγυητική επιταγή από την εγγύηση, με την πρώτη να είναι χρήμα και τη δεύτερη στις περισσότερες των περιπτώσεων χαρτί, ας μην πω για πού. Εκεί παίχτηκε από την αρχή το παιχνίδι με τον Bob Kozonis. Στην άγνοια του μέσου ανθρώπου για τους οικονομικούς όρους και την επιθυμία του να υπάρξει μια άμεση λύση.

Γνωρίζοντας, λοιπόν, ότι ο άνθρωπος που λέει «δεν υπάρχει νερό που να θεραπεύει τον καρκίνο» δεν μπορεί να περιμένει να κάνει τον κόσμο χαρούμενο, δεν επιχαίρω για το ότι το ρεπορτάζ για τον semi batir εργολάβο του Ιλινόις βγαίνει σωστό. Δεν το έλεγα εγώ.

Τα χαρτιά για τον Kozonis το έλεγαν. Επίσης, δεν κατηγορώ και πολύ τους συνεργάτες του. Κάθε άνθρωπος έχει ένα όνειρο στη ζωή του και αν αυτό είναι να γίνει ιδιοκτήτης ομάδας και δεν τον παίρνει να το κάνει με τα λεφτά του, αλλά με τα λεφτά των άλλων μέσω εγγυητικής, αν είναι να γίνει πάει στον διάολο. Επίσης και ο Τύπος στο μεγαλύτερο μέρος του είναι καταληπτό τι έκανε.

Την εποχή του «νερού του Καματερού» τα «Νέα», που το υποστήριζαν, έκοβαν τα φύλλα και η «Ελευθεροτυπία», που έγραφε ότι δεν υπήρχε, έτρωγε χώμα. Οπότε με το χέρι στην καρδιά τι πρωτοσέλιδο θα προτιμούσατε για να πάρετε τα φύλλα; «Βάζει 100 εκατομμύρια και παίρνει την ΑΕΚ» ή «Show me the money»; Ανθρώπινα πράγματα είναι αυτά και με ένα «απογοητεύτηκε από την αμφισβήτηση και πήρε των ομματιών του» το θέμα από την αψιλία πάει στην ευθιξία και κύριος ήρθε, κύριος έφυγε ο Kozonis από την ΑΕΚ.

Το θέμα, λοιπόν, δεν είναι ο Kozonis, που με τους δικούς του το πάλεψε, δεν του βγήκε και μακάρι να βάλει τίποτα στην μπάντα να μην τραβιέται στην ηλικία που είναι ο άνθρωπος. Το θέμα είναι αυτοί που θεσμικά έδωσαν στον Bob Kozonis υπόσταση. Ο Νίκος Νοτιάς και ο Νίκος Θανόπουλος.

Κατ' αρχάς το «δεν ήξερε ο Νοτιάς τι έκανε ο Θανόπουλος στην Ελλάδα» είναι φθηνή δικαιολογία. Ο Νοτιάς δεν φημίζεται για το bright mind του, αλλά θα έπρεπε να ξέρει τουλάχιστον τα λεγόμενα και τις ανακοινώσεις του υπαλλήλου του, όπως με τον τίτλο του προέδρου ήταν ο Νίκος Θανόπουλος. Ο οποίος υπάλληλός του όχι μόνο έβγαζε ανακοινώσεις για την οικονομική επιφάνεια του Kozonis, αλλά και στη συνέντευξη Τύπου που είχε δώσει έλεγε ότι «σιγά μη σας δείξει και τα λεφτά του».

Ο Θανόπουλος ζητούσε από τους δημοσιογράφους να βασιστούν στις διαβεβαιώσεις του ότι ο Kozonis έχει λεφτά και το αφεντικό του αργότερα ζήτησε διαβεβαιώσεις που δεν είδε. Αλλά πού να βρεις τον Θανόπουλο για να τον ρωτήσεις; Οπως ο βασιλεύς Κωνσταντίνος, που η οικογένεια Θανόπουλου με το παντοπωλείο της προμήθευε τρόφιμα την αυλή του, κρυβόταν από χωρίου εις χωρίον, ο Θανόπουλος έχει εξαφανιστεί από προσώπου Γης και έχει γίνει ο πρώτος αόρατος πρόεδρος.

Τελευταία φορά που επισημάνθηκε η παρουσία του ήταν στην ψηφοφορία για τον πρόεδρο της Σούπερ Λίγκας, όταν ψήφισε υπέρ της εκλογής του Νίκου Πατέρα, προσθέτοντας ότι έχει υποχρέωση, σαν η ψήφος της ΑΕΚ να είναι ανθοδέσμη γενεθλίων.

Εδώ να μην ξεχάσω να εξάρω το ψυχικό σθένος όλων των παραγόντων της ΑΕΚ, από τον Ντέμη και κάτω, που μπροστά στον φόβο ότι θα κατηγορηθούν πως σαμποτάρουν τη συμφωνία με τον Bob άπαντες φώναζαν «να την πάρει ο Kozonis τώρα». Τα «μόνη ξανά δεν θα σ' αφήσω» ήταν μόνο για να κάνουν προπόνηση στο τραγούδι.



Για τους Κοζώνηδες και τις φωνές τους να πω κάτι απλό. Εγγυητική επιστολή των 15 εκατομμυρίων δεν ζητάνε από τους μετόχους για να πάρουν τις μετοχές; Οι ίδιοι μπορούν να εμφανίσουν εγγυητική των 15 εκατ.; Μπορούν των 5; Με τόσα λεφτά που λέει ότι έχει μια εγγυητική, έστω και δανεική για μια μέρα, δεν μπορεί να βρει ο Bob;