Αυτό το παλιόπαιδο ο Ντέμης (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Διαβάζοντας τις επιθέσεις που έκαναν στον Νικολαΐδη οι άρχοντες της ΕΠΑΕ, διαπιστώνω ότι επειδή ο Νικολαΐδης και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν έναν νόμο του κράτους έπρεπε να ζητήσουν να αυτομαστιγωθούν στην πλατεία Συντάγματος. Επρεπε επίσης ο Ντέμης και οι συν αυτώ να τρέχουν πίσω από τον Λυκουρέζο και να του κάνουν αέρα τώρα που έπιασαν οι ζέστες. Και κυρίως έπρεπε να αφήσουν το παραγοντικό παιχνίδι στα χέρια όλων αυτών που ασχολούνται συστηματικά με το ελληνικό ποδόσφαιρο και το έφτασαν στο λαμπρό σημείο που βρίσκεται σήμερα, δηλαδή να δηλώνει το 75% των φιλάθλων στις περισσότερες δημοσκοπήσεις ότι το επίπεδο του πρωταθλήματος είναι από χαμηλό έως απαράδεκτο.

Καλό

Υπάρχει ένα καλό στην πρωτοβουλία για τη δημιουργία της Σούπερ Λίγκας. Για πρώτη φορά χωρίστηκαν οι ΠΑΕ και οι πρόεδροί τους σε όσους θέλουν κάτι να αλλάξει και σε όσους δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα. Συνακολούθως μπορεί να χωριστούμε και όλοι εμείς. Οποιος θέλει κάτι να αλλάξει είναι με τον Νικολαΐδη. Οποιος δεν θέλει είναι με τον Βίκτωρα, τον Κούγια και τον Λυκουρέζο. Τον Κόκκαλη και τον Τζίγκερ επίτηδες δεν τους βάζω στο λογαριασμό: έχω την υποψία ότι έτσι κι αλλιώς θα ήταν σε διαφορετικά στρατόπεδα απλώς για να μην τύχει να συναντηθούν.

Το νέο

Θα πει κάποιος ότι το νέο δεν είναι απαραίτητα και αξιωματικά καλύτερο από το παλιό: το έχει γράψει και ο Τσαρούχης σε ένα καταπληκτικό δοκίμιο με τίτλο «Οι νέοι είναι κατάρα». Πολύ σωστά. Μόνο που σε όλη αυτή την καλοκαιριάτικη παραγοντική φασαρία η διαφορά είναι η εξής: ο Ντέμης καταθέτει προτάσεις, εξηγεί την ανάγκη ενός νέου πλαισίου και στις συναντήσεις με τους άλλους προέδρους έχει τουλάχιστον το σθένος να πάρει πάνω του την ευθύνη της υλοποίησης του σχεδίου. Οι άλλοι, ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω τι θέλουν. Γιατί πέρα από το να διατηρηθούν τα πράγματα ως έχουν και να εισπράξει η ΕΠΑΕ τα χρήματα μιας αυριανής πιθανής χορηγίας του ΟΠΑΠ, εγώ κάτι άλλο δεν έχω καταλάβει και είμαι πρόθυμος να μου το εξηγήσουν. Το είπα και στον φίλο μου τον Θανάση τον Παπαγιάννη, με τον οποίο σε πολλά συμφωνώ: καταλαβαίνω τις αντιρρήσεις, αλλά δεν βλέπω προτάσεις. Εκτός κι αν στην ΕΠΑΕ έχουν βγάλει από τα σκουπίδια το ΣΒΑΠ, με το οποίο το 2002 θα τα διόρθωναν όλα, μέχρι που γύρισε ο Κόκκαλης από τις ΗΠΑ και το έκανε χαρτί υγείας…

Λογικό

Είναι άλλωστε απολύτως λογικό η ΕΠΑΕ –δηλαδή ο Λυκουρέζος και ο Βίκτωρας– να μη θέλει αλλαγές. Ο Λυκουρέζος έγινε πρόεδρος μιας λίγκας της οποίας τη διάρθρωση αμφιβάλλω αν γνώριζε. Κατάλαβε ότι χρειάζονται αλλαγές, αλλά δεν μας έχει πει ποιες. Ο Βίκτωρας είναι ο καλύτερος στην Ελλάδα στο παραγοντικό παιχνίδι.

Ο Μάνος Μαυροκουκουλάκης, ο οποίος τον φώναζε «κύριο καθηγητή», φωτογράφιζε άψογα την περίπτωσή του. Αν δεν υπήρχε η ΕΠΑΕ, θα την έφτιαχνε ο Βίκτωρας: τόσο καλά την ξέρει.

Αποψη

Ο Βίκτωρας έχει κάθε δίκιο να εκνευρίζεται. Στην ΕΠΑΕ επικρατούσε η PAX LYKOYREZIANA του ελληνικού ποδοσφαίρου, ο Βίκτωρας είχε σταματήσει να καβγαδίζει –ακόμα και με τον Κούγια!– και ενώ ετοιμαζόταν να καλέσει σε μονομαχία στον πράσινο βάλτο τον Βασίλη Γκαγκάτση, εμφανίστηκε ο Ντέμης με τις προτάσεις του. Είναι να μην τα παίρνεις στο κρανίο; Υστερα από πολλά χρόνια απουσίας παραγόντων, στο ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο ήρθε κάποιος που ασχολείται είκοσι τέσσερις ώρες με αυτό, έχει άποψη, έχει συνεργάτες, έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία, είναι συμπαθής στους περισσότερους και τα έχει καταφέρει αρκετά καλά στην ομάδα που διοικεί. Μέχρι τώρα οι μόνοι που ασχολούνταν όλη μέρα με το ποδόσφαιρο από το πρωί έως το βράδυ, έχοντας γνώση, γνώμη για όλα και σοβαρή θεσμική παρεμβατικότητα, ήταν ο Βίκτωρας και ο Θωμάς.

Ο Ντέμης –δεν ξέρω αν το καταλάβατε– είναι η εναλλακτική πρόταση απέναντι σε αυτούς τους δύο. Δεν μπορούν να τον προσεγγίσουν (ενώ με τον Κόκκαλη κυρίως και τον Τζίγκερ λιγότερο μια χαρά τα κατάφεραν…), έχουν άλλου είδους οράματα, καταλαβαίνουν το ποδόσφαιρο αλλιώς, δεν μιλάνε την ίδια γλώσσα. Το θέμα δεν είναι ποιος έχει δίκιο ή άδικο: η αληθινή είδηση είναι ότι απέναντι στην παντοκρατορία της άποψης των δύο αδελφών βρέθηκε μια άλλη πρόταση.

Σφραγίδα

Γι' αυτό και κατανοώ τον εκνευρισμό του Βίκτωρα και λέω ότι ο Ντέμης είναι παλιόπαιδο. Επί χρόνια μία από τις κυρίαρχες απόψεις στο ελληνικό ποδόσφαιρο ήταν ότι οι Μητροπουλαίοι είναι οι ωραιότεροι μάγκες. Διμοιρίες παραγόντων τους είχαν είδωλα, τους ύμνησαν, προσπάθησαν να τους αντιγράψουν. Και να μην τους γουστάρεις, δεν μπορείς να μην παραδεχτείς ότι παραγοντικά τα τελευταία χρόνια έχουν βάλει τη σφραγίδα τους. Ξαφνικά, καλοκαιριάτικα έρχεται ο Ντέμης να αλλάξει το σκηνικό. Είναι να μην τα παίρνεις στο κρανίο;

Παλιόπαιδο

Και το χειρότερο: το παλιόπαιδο δεν θέλει να γίνει ούτε καν Θωμάς ή έστω νέος Βίκτωρας. Και τους χαρίζει και τον θαυμασμό όλων των παραγόντων που τους λάτρεψαν. Αλλα είναι που κοιτάζει, την επιστροφή του κόσμου στα γήπεδα, την υγιέστατη οικονομική ανάπτυξη της ομάδας του, την ποιότητα του πρωταθλήματος, την ανταγωνιστικότητα, τους κανόνες. Ούτε για εκλογές ενδιαφέρεται ούτε για παρασκήνια, το παλιόπαιδο…

Ψωμί

Για αυτό κι εγώ είμαι με τους άλλους. Οχι και να μας στερήσει το ψωμί καλοκαιριάτικα ο Ντέμης…

Εκλάμψεις

Τον ψιλοφοβάμαι απόψε τον ΠΑΟ με τη Βίσλα και δεν το κρύβω. Οι Πολωνοί είναι έτοιμοι, σκοράρουν πολύ, τρέχουν περισσότερο και δεν έχουν άγχος. Ο ΠΑΟ ακόμα δεν είναι ούτε στο 40%, πάει καλά –κυρίως ανασταλτικά– αλλά στο φιλικό με τη Σαραγόσα π.χ. έφτασε απλώς να βγει ο Γκούμας για να χτυπήσουν καμπανάκια συναγερμού στα μετόπισθεν. Στην επίθεση ακόμα οι αυτοματισμοί δεν λειτουργούν (αλλά φαίνονται κι αυτό είναι αληθινά καλό σημάδι…), ενώ στη μεσαία γραμμή για την ώρα υπάρχει πολύς Μπίσκαν και λιγότερος Κονσεϊσάο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται: ανασταλτικά το πράγμα λειτουργεί, δημιουργικά για την ώρα βλέπουμε μόνο εκλάμψεις.

Φτάνουν οι εκλάμψεις για να αντιμετωπίσει την πιο αδύναμη, αλλά και πιο έτοιμη Βίσλα; Ναι, αν πίσω η ομάδα του ΠΑΟ αντέχει και δημιουργεί σιγουριά. Οχι, αν χρειαστεί να κυνηγήσει το σκορ ή να κάνει παιχνίδι.

Ο ΠΑΟ είναι σε καλό δρόμο και σε λίγο θα είναι σε θέση να παίξει και ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, δηλαδή να επιβάλει στον αντίπαλο το σχέδιό του. Μην περιμένετε επιθέσεις από όλες τις μεριές, μπασίματα των χαφ στην περιοχή, πλάγια μπακ που κατεβαίνουν από τα μετόπισθεν και άλλα τέτοια: ο Μαλεζάνι έχει στο μυαλό του μια ομάδα που δεν κουράζεται στο γήπεδο, που καταβάλλει τον αντίπαλό της εκμεταλλευόμενη το όποιο ορατό πρόβλημά του, που σπεκουλάρει στις αδυναμίες του άλλου με τις δικές της αρετές. Η επιλογή του υλικού (από τον βαρύ κόφτη Μπίσκαν μέχρι τον φορ περιοχής, χρήσιμο ακόμα και για λίγα ματς, Τόργκελε) έγινε με γνώμονα ένα πράγμα: να έχει ο προπονητής λύσεις απέναντι σε κάθε δυσκολία που θα παρουσιαστεί. Το κακό είναι ότι η ανετοιμότητα (λόγω χρόνου) είναι ένα πρόβλημα που δεν λύνεται, ακόμα κι αν έχεις πολλούς παίκτες…

Η επιλογή της απομάκρυνσης του Σανμαρτεάν είναι ένα ρίσκο που δείχνει τη νοοτροπία του προπονητή. Ο Ρουμάνος στα δύο ματς με τη Βίσλα, απόντος του Γκονζάλες, θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμος. Αλλά ο Ιταλός, αντίθετα με αυτό που περίμενα, δεν δούλεψε μια ομάδα που θα είναι έτοιμη στον προκριματικό: δουλεύει με σκοπό να προετοιμάσει την ομάδα που θα βγάλει ολόκληρη τη σεζόν. Ο προπονητής δείχνει με αυτή την επιλογή του τεράστια εμπιστοσύνη στους παίκτες του, πιστεύοντας ότι οι εκλάμψεις τους είναι αρκετές. Ελπίζω να το έχουν όλοι καταλάβει ότι απόψε πρέπει να δώσουν κάτι παραπάνω από αυτό που αυτόν τον καιρό μπορούν…

Δεδικασμένο

Ξεχνούν ή αγνοούν μια μικρή λεπτομέρεια στον Παναθηναϊκό οι νομικοί εκπρόσωποι της ΠΑΕ που ασχολούνται με το θέμα του Σωτήρη Κυργιάκου: υπάρχει δεδικασμένο στη ΦΙΦΑ και μάλιστα με Ελληνα ποδοσφαιριστή. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει ο ατζέντης του παίκτη, ο Ιταλός Ρομπέρτο Καλέντα, ο οποίος κατάφερε πέρυσι να «ελευθερώσει» με τον ίδιο τρόπο (προσφυγή στο Μοντενέρι κ.λπ.) έναν άλλον πελάτη του, τον Λάμπρο Χούτο. Δεν ξέρω πόσοι το θυμόσαστε, αλλά το δικαίωμα της μονομερούς ανανέωσης του συμβολαίου του παίκτη επιχείρησε να το εφαρμόσει πέρυσι και ο Ολυμπιακός, ώστε να κρατήσει τον φορ αιχμάλωτο και να τον τιμωρήσει για τα καπρίτσια του. Δεν τα κατάφερε και καλά είναι στον ΠΑΟ να ενημερωθούν γιατί και πώς...