Οταν ο Κούπερ έριξε από την κορυφή τον Ζίκο

Καιρό τώρα όσο διαρκούσαν οι συζητήσεις για τις απουσίες του Ολυμπιακού έλεγα ότι όλες δεν είναι ίδιες. Με τον Μήτρογλου ώριμο όσο ποτέ δεν φάνηκε καθόλου η απουσία του Ντιόγο. Με τον Γκαλίτσιο να κάνει βήματα μπροστά ο Τοροσίδης είχε όλον τον χρόνο να αποθεραπευτεί χωρίς βιασύνη. Με τον Ζαϊρί φορμαρισμένο ο Γκαλέτι αλλά και ο Λεονάρντο δεν αξιολογούνταν από μένα ως πολύ μεγάλες απώλειες. Τέτοιες απώλειες σε μια μεγάλη ομάδα είναι μόνο εκείνες που διαφοροποιούν συνολικά τη φυσιογνωμία της και έχουν επίπτωση στη λειτουργία της.

Στο «Κλεάνθης Βικελίδης» ο Ολυμπιακός είχε δύο τέτοιες: την απουσία του ΜVP στον πρώτο γύρο Ολοφ Μέλμπεργκ και αυτή του αναντικατάστατου στη μεσαία γραμμή Εντσο Μαρέσκα. Εξαιτίας (και) των απουσιών αυτών δεν λειτούργησε καλά και αυτό είχε συνέπεια την ήττα του. Η οποία, για να μην παρεξηγηθώ, ήταν και απόρροια του ψυχωμένου παιχνιδιού του Αρη, που για πρώτη φορά φέτος λειτούργησε όπως οι ομάδες του Κούπερ: ο Αρης πρέσαρε, δεν άφησε χώρους στον Ολυμπιακό ακόμα κι όταν του άφησε την μπάλα και κυρίως έβγαλε πολλές και φαρμακερές αντεπιθέσεις με παίκτες που έβγαιναν από τις πίσω γραμμές.

Με δεδομένη την (απόντος του Μέλμπεργκ) έλλειψη σιγουριάς στην άμυνα του Ολυμπιακού, το ματς κρίθηκε στη μεσαία γραμμή, στην οποία ο μεν Ζίκο ξοδεύοντας τον Ντομί στην κάλυψη του Μπράβο άφησε τον Ολυμπιακό με ένα μόνο χαφ (δηλαδή τον Ντουντού), ενώ ο δε Κούπερ με τον Ναφτί και τον Πρίττα είχε δύο «σκυλιά του πολέμου» που και διαχειρίσθηκαν σωστά την μπάλα και εξαφάνισαν τον Οσκαρ και λειτούργησαν ως στήριγμα του Νέτο (κυρίως) και του Κόκε όταν αυτοί πλαγιοκόπησαν. Το ματς έμελλε να κριθεί από μια γκάφα του Νικοπολίδη, αλλά το ότι ο Ολυμπιακός έμεινε στον αγώνα διεκδικώντας αποτέλεσμα μέχρι το τέλος το χρωστά σχεδόν αποκλειστικά στον τερματοφύλακά του, που έκανε πιο πολλές επεμβάσεις απ’ ό,τι στο «Emirates» με την Αρσεναλ!

Το ματς του «Κλ. Βικελίδης» ήταν το σημαντικότερο μιας αγωνιστικής που έδωσε τη δυνατότητα για έναν πρώτο σοβαρό απολογισμό. Ο ΠΑΟ πέρασε πρώτος και πήρε το πρωτάθλημα χειμώνα αγκομαχώντας στο πρώτο ημίχρονο και κάνοντας με τα Γιάννενα περίπατο στο δεύτερο ημίχρονο: πέρυσι αυτό το έκανε πολλές φορές. Ο ΠΑΟΚ πέρασε από το Παγκρήτιο κάνοντας επίδειξη στιβαρότητας και προσωπικότητας: έδειξε δηλαδή ακριβώς αυτά τα στοιχεία που του λείπουν στα ντέρμπι. Η ΑΕΚ στην Τρίπολη έδειξε ότι μπορεί να μην έχει βρει έναν τρόπο να κερδίζει, έχει βρει όμως μια μανιέρα να χάνει! Στον αντίπαλο αρκεί να την περιμένει και να την πιέσει για να εκμεταλλευτεί με τους κυνηγούς του τους χώρους που θα του δώσει η «Ενωση».

Ο Πανιώνιος έχασε από την Καβάλα διότι σε ένα ακόμα ματς δεν υπήρχαν στον πάγκο παίκτες να μπουν για να αντικαταστήσουν τους κουρασμένους μέσους του. Η Καβάλα είχε στον πάγκο τον Σιόντη, τον Λεοντίου και τον Ρινκόν, που γύρισαν το ματς: μιλάμε για πολυτέλειες που δεν έχει καμία από τις ομάδες που βρίσκονται από την πέμπτη θέση και κάτω. Σπουδαίες νίκες πέτυχαν ο εφτάψυχος Λεβαδειακός, που διαλύοντας τη Λάρισα έδειξε ότι θα πουλήσει ακριβά το τομάρι του, και η Ξάνθη, που χρειάστηκε τέσσερα γκολ για να πάρει τους τρεις βαθμούς από τον ελλιπή Ηρακλή. Ολοι αυτοί μαζί με τα Γιάννενα θα σκοτωθούν για να αποφύγουν τον υποβιβασμό. Ο Ατρόμητος του Δώνη με τους 19 βαθμούς του μπορεί να τους βλέπει από ψηλά χωρίς καρδιοχτύπια...