Oταν σκοράρει ο Μπαμπαγκίντα... (SportDay / Μιχάλης Τσόχος)

Το χθεσινό φιλικό του Ολυμπιακού με την Ουντινέζε ήταν από αυτά που δεν κρίνεις την ομάδα, αλλά κάποιους από τους παίκτες της. Αυτός, λοιπόν, που πρέπει να κριθεί αρχικά είναι ο Χρήστος Πατσατζόγλου. Η χθεσινή εμφάνισή του ήταν σαφώς ανώτερη από αυτήν με τη Μάντσεστερ Σίτι και το βασικότερο απ' όλα είναι ότι για μία ακόμα φορά δεν αισθάνθηκε ενοχλήσεις. Ο πιο ταλαντούχος Ελληνας ποδοσφαιριστής που έπαιξε στον Ολυμπιακό τα τελευταία χρόνια, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, απέχει πολύ από τον παίκτη που γνωρίζαμε. Πλέον, όμως, έχουμε κάθε δικαίωμα να λέμε ότι απέχει πολύ ΑΚΟΜΑ. Κι αυτό είναι το πρώτο μεγάλο κέρδος για τον «Πάτσα». Χθες ήταν καλύτερος σε σχέση με την εμφάνισή του με τη Σίτι. Αν και με την Καλλιθέα είναι καλύτερος σε σχέση με χθες και αν με την Εσπανιόλ καλύτερος σε σχέση με την Καλλιθέα, αυτό θα σημαίνει ότι όχι απλώς επέστρεψε στα γήπεδα, αλλά επιστρέφει και στο καλό ποδόσφαιρο. Το μόνο πλέον που θα χρειάζεται είναι υπομονή. Γιατί και ο ίδιος το ξέρει ότι θέλει αρκετούς μήνες ακόμα για να φτάσει στα επίπεδα που ήταν πριν τραυματιστεί, αλλά ο στόχος για τον ίδιο από εδώ και στο εξής θα είναι πολύ πιο γλυκός. Ο στόχος δεν θα είναι να παίξει ποδόσφαιρο, αλλά ποδόσφαιρο υψηλών προδιαγραφών και αυτό από μόνο του λέει πολλά.

Δεύτερο πρόσωπο του χθεσινού φιλικού ο Μπαμπαγκίντα. Και να θέλει να τον κόψει ο Σόλιντ απλώς δεν μπορεί. Οταν παίρνεις έναν ακραίο επιθετικό για να τον δοκιμάσεις και βάζει σε 11 λεπτά συμμετοχής τρία γκολ, τότε δεν μπορείς παρά να εισηγηθείς την απόκτησή του. Ο βραχύσωμος Νιγηριανός είναι συμπαθής ως φυσιογνωμία και συμπαθητικός ως ποδοσφαιριστής. Εχει καλά τελειώματα στις φάσεις, έχει διάθεση, είναι φαντεζί, άρα και... κερκιδάτος, αλλά δεν παύει να έχει φυσικά μειονεκτήματα. Το ύψος του και γενικότερα το πολύ ελαφρύ σκαρί του τον κατατάσσουν στην κατηγορία φτερού και συνεπώς δεν μπορείς να μιλήσεις για ολοκληρωμένο επιθετικό. Πάντως, ότι τη βάζει μέσα με όποιον τρόπο μπορεί είναι στα υπέρ του. Αν μάλιστα αναλογιστεί κανείς και τη λειψανδρία επιθετικών και κυρίως καλών σκόρερ, τότε ο Μπαμπαγκίντα θα αποκτηθεί. Το στυλ του όμως και ο τρόπος με τον οποίο κινείται φανερώνουν ένα πράγμα. Πόσο δίκιο είχε ο Σόλιντ που ήθελε στην ομάδα έναν επιθετικό τύπου Μπενζά ή Λουιντουλά. Δηλαδή έναν γρήγορο επιθετικό που να έχει καλή επαφή με τα δίχτυα. Ο Μπαμπαγκίντα είναι τέτοιος, αλλά, είπαμε, έχει και αρκετά μειονεκτήματα.

Τρίτο πρόσωπο που πρέπει να κριθεί είναι ο Λέμενς. Τα είχαμε πει και στο ματς με τη Λίβερπουλ -και ας ήταν η πρώτη εμφάνισή του- και τα είδαμε και χθες. Ο Βέλγος δεν κάνει όχι μόνο για τον Ολυμπιακό, αλλά για καμία ομάδα του ελληνικού πρωταθλήματος. Δεν υπάρχει φυσικά συζήτηση ότι ο Γιάννου είναι καλύτερος από αυτόν. Ανεπαρκής, χωρίς αίσθηση της εστίας του, χωρίς σωστές τοποθετήσεις, με κάκιστες εξόδους και κινήσεις που σου δίνουν ορισμένες φορές την εντύπωση ότι είναι κάποιος παίκτης που τον έβαλαν κάτω από τα δοκάρια και δεν έχει ξαναπαίξει τερματοφύλακας. Ποτέ δεν υπήρξα τόσο σκληρός σε κριτική μου με παίκτη, αλλά με τον συγκεκριμένο πραγματικά απορώ.

Τέταρτο πρόσωπο ο Γιάγια Τουρέ. Ξέρω ποιοι ήρθαν φέτος το καλοκαίρι στην Ελλάδα. Δεν ξέχασα ούτε τον Μπίσκαν ούτε τον Κονσεϊσάο, ούτε την επιστροφή του Ζαγοράκη και του Λάκη ούτε καμία άλλη μεταγραφή. Εχω, λοιπόν, όχι την αίσθηση, αλλά τη βεβαιότητα ότι ο Γιάγια Τουρέ είναι η καλύτερη μεταγραφή του φετινού καλοκαιριού και με πολύ μεγάλη διαφορά από τη δεύτερη. Νομίζω ότι τέτοια περίπτωση ποδοσφαιριστή δεν έχουμε ξαναδεί στην Ελλάδα και είμαι κάτι παραπάνω από βέβαιος ότι ο επόμενος σταθμός της καριέρας του Τουρέ θα είναι μία πολύ μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα. Και όταν λέω πολύ μεγάλη, αναφέρομαι στους 10-15 κορυφαίους ευρωπαϊκούς συλλόγους. Αφήστε που φοβάμαι ότι αν η Ακτή Ελεφαντοστού παίξει του χρόνου στο Μουντιάλ της Γερμανίας και ο Τουρέ είναι βασικός, τότε δεν θα έχουμε και πολλές πιθανότητες να τον δούμε και δεύτερη συνεχή χρονιά με τη φανέλα του Ολυμπιακού. Και πρόταση θα έρθει και πολλά εκατομμύρια ευρώ θα προσφέρει.