Καλά και άγια τα «χρυσά παιδιά», αλλά... (SportDay / Βασίλης Σαμπράκος)

Όλα Eγιναν όπως έπρεπε χθες στο «Κινγκ Μποντουέν» των Βρυξελλών. Επρόκειτο για ένα φιλικό και κρίνοντας εκ των υστέρων φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι μπορεί να αποδειχθεί πολύ ωφέλιμο για την Ελλάδα. Διότι έδειξε στον Οτο Ρεχάγκελ ότι καλά και άγια τα «χρυσά παιδιά» του, αλλά δεν χρειάζεται να τα «καίει» χρησιμοποιώντας τα ακόμα και όταν έρχονται από τις παραλίες. Συγχρόνως, του απέδειξε ότι έκανε πολύ καλά που κάλεσε νέα πρόσωπα στην ομάδα. Αν τα χθεσινά συμπεράσματα αποτελέσουν τον οδηγό του Ρεχάγκελ για το μέλλον, αυτό μπορεί να αποδειχθεί πολύ καλύτερο από το πρόσφατο παρελθόν και το παρόν της πρωταθλήτριας Ευρώπης.

Στο πρΩτο ημίχρονο ο Γερμανός επέλεξε να βάλει σε άμυνα των τεσσάρων στην ευθεία τον Κυργιάκο και τον Καψή. Εκτός του γεγονότος ότι αμφότεροι είναι σούπερ αμυντικοί για «μαν του μαν», αλλά έχουν αδυναμίες στη ζώνη, ο «Sotis» ερχόταν από απραξία. «Να τον βάλω να πάρει χρόνο συμμετοχής, επειδή μπορεί να μου χρειαστεί στα ματς με Καζακστάν και Δανία», σκέφτηκε προφανώς ο Ρεχάγκελ. Δεν έχει άδικο, αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις δεν θα έκανε άσχημα αν εμπιστευόταν κι άλλα παιδιά, εφόσον αυτά έχουν προπονήσεις και παιχνίδια στα πόδια τους και του έχουν αποδείξει ότι μπορούν να βοηθήσουν την ομάδα. Διότι για να ετοιμαστεί η Εθνική να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά απώλειες όπως αυτές των Δέλλα, Κατσουράνη, Γκούμα, δεν αρκεί να έχει ετοιμοπόλεμους τους Καψή, Κυργιάκο. Χρειάζεται κι άλλους.

Στο πρΩτο ημίχρονο ο Οτο εμπιστεύτηκε και τον Μπασινά, τον άρτι αφιχθέντα από τις διακοπές του, ο οποίος γυμνάζεται μόνος τα πρωινά στην Παιανία και ψάχνει ομάδα. Οσα λάθη έκαναν ο Μπασινάς και ο Κυργιάκος στο χθεσινό 45λεπτο δεν πρέπει να τα έχουν κάνει σε όλα τα προηγούμενα παιχνίδια της Εθνικής. Σαφώς και είναι εθνικό συμφέρον η παραμονή τους στην Εθνική. Και σίγουρα πρέπει να βοηθηθούν για να βρουν επαγγελματική στέγη. Αλλα, αν ο φορμαρισμένος Καφές δεν παίζει ούτε όταν λείπει ο Κατσουράνης και όταν έρχεται από απραξία ο Μπασινάς, πότε θα παίξει; Κατά συνέπεια, ποιο το κίνητρο για να «σκοτώνεται» στις προπονήσεις;

ΤιμH και δόξα στον «βασιλιά» Οτο. Και του χρωστάμε αιώνια ευγνωμοσύνη. Τιμή και δόξα σε όλα τα μέλη της «χρυσής» ομάδας του Euro. Τους λατρεύουμε. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να τους δούμε να παρελαύνουν σαν τους βετεράνους των πολέμων στις εθνικές εορτές. Αντίθετα, πρέπει να τους βλέπουμε να παίζουν μόνο όταν βρίσκονται σε καλή κατάσταση. Για να τους καμαρώνουμε. Οταν δεν μπορούν, καλύτερα να μένουν στον πάγκο, την εξέδρα ή το σπίτι. Δεν σημαίνει ότι θα τους αγαπάμε λιγότερο. Αντίθετα, αυτή η προφύλαξη θα εξασφαλίσει τη διατήρηση της άφθαρτης εικόνας που με πολύ κόπο και με την αξία τους δημιούργησαν στα γήπεδα της Πορτογαλίας.

Οποτε λειπουν τα «χρυσά παλικάρια» του Οτο, υπάρχουν και οι άλλοι. Αυτοί που πεινούν για ανάλογες επιτυχίες και τρελαίνονται από χαρά στην ιδέα ότι θα καταφέρουν να μπουν στην εθνική οικογένεια. Υπάρχει ο Λυμπερόπουλος, με το πάθος εφήβου και την ωριμότητα βετεράνου. Ο Αλεξόπουλος, ο Μόρας, ο Σαλπιγγίδης, ο Καφές. Και άλλα παιδιά, που θα πλήρωναν για να παίξουν χθες στις Βρυξέλλες.