Οφείλει να ηρεμήσει (SportDay / Βάιος Τσούτσικας)

Γεννημένος στην πόλη του μεγάλου Βάσια, την Τασκένδη, ο Δημήτρης Παπαδόπουλος ζει το όνειρό του. Είναι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και ήδη πρωταθλητής Ευρώπης σε εθνικό επίπεδο. Τον γνωρίσαμε με τη φανέλα του Ακράτητου, όταν και πραγματοποιούσε καταπληκτικές εμφανίσεις. Ακούστηκε ότι τον θέλει ο Ολυμπιακός, αλλά το ενδιαφέρον αποδείχθηκε φιλολογικό.
Πήγε στην Αγγλία, φόρεσε τη φανέλα της Μπέρνλι χωρίς να καταφέρει να γίνει κάτι περισσότερο από ένας συμπληρωματικός παίκτης. Είχε ήδη μπει όμως στο μάτι του Σπύρου Λιβαθηνού.

Το κάλεσμα έγινε το καλοκαίρι του 2003. Ο ομογενής νεαρός ντύθηκε στα πράσινα και μετατράπηκε στον τρομερό «Παπ».
Εγινε βασικός και αναντικατάστατος από τα πρώτα κιόλας παιχνίδια, όχι μόνο λόγω του τραυματισμού του Ολισαντέμπε αλλά και λόγω της δικής του συχνότατης επαφής με τα αντίπαλα δίχτυα. Στο 3' του τελικού του Κυπέλλου κόντρα στον Ολυμπιακό ο πίνακας έγραφε ήδη 1-0.

Ο «αρχισκόρερ» του Παναθηναϊκού είχε ανοίξει τον δρόμο προς τον πρώτο τίτλο για την ομάδα του έπειτα από σχεδόν 8 γυμνά χρόνια. Η «υπερκούπωση» του 2004 δεν κούρασε μόνο τα μπράτσα του αλλά και τα πόδια του. Μετά το τέλος του πρωταθλήματος, καβάλησε το «πειρατικό» και στη συνέχεια συμμετείχε στην Ολυμπιακή ποδοσφαιρική ομάδα. Πριν προλάβει να πάρει μια ανάσα, άρχισε και πάλι προετοιμασία για τη χρονιά 2004-2005.

Η κούραση και οι τραυματισμοί τον άφησαν εκτός ενδεκάδας.
Αλλοι τέτοιες χρονιές θέλουν να τις ξεχάσουν. Ο Παπαδόπουλος έχει πάντα στο μυαλό του αυτήν την «κακή παρένθεση», την οποία και θέλει να κλείσει.
Με οδηγό περισσότερο το πάθος και το πείσμα ο Παπ διεκδικεί να επανέλθει στην 11άδα, δίνοντάς τα όλα ακόμα και στη θέση του ακραίου χαφ, που δεν του πάει.
Το πείσμα του είναι φανερό στις προσπάθειές του κατά τη διάρκεια όλης της προετοιμασίας. Αυτό ήταν, άλλωστε, που παραλίγο να τον οδηγήσει σε καβγά (περιορισμένης έκτασης) με τον Κώτσιο για ένα μαρκάρισμα του τελευταίου σε κάποια προπόνηση.

Το νεαρόν της ηλικίας του δικαιολογεί τέτοια συμπεριφορά. Ο Παπαδόπουλος όμως δεν είναι απλώς ένας νεαρός παίκτης.
Αποτελεί τεράστιο κεφάλαιο για τον Παναθηναϊκό και το ελληνικό ποδόσφαιρο και οφείλει -πρώτα στον εαυτό του- να δει τα πράγματα με ηρεμία, χωρίς να εγκαταλείψει το πάθος του. Αν παρασυρθεί, όμως, από αυτό, κινδυνεύει να μετατραπεί από χρυσό παιδί σε έναν παίκτη που απλώς φόρεσε το «11» με το τριφύλλι στο στήθος.