Ο Αϊνστάιν στο... Τσάμπιονς Λιγκ (SportDay / Διονύσης Ελευθεράτος)

Κάποτε ο Αϊνστάιν είχε προσδιορίσει την έννοια της επιτυχίας με μια εξίσωση: «Αν η επιτυχία είναι Α, τότε έχουμε Α=Χ+Ψ+Ζ. Χ είναι η εργασία, Ψ το παιχνίδι και Ζ το να κρατάς το στόμα σου κλειστό»! Δεδομένου ότι ένα από τα χίλια συστατικά στοιχεία του ποδοσφαίρου είναι η μαθηματική σκέψη, μπορούμε κάλλιστα να αναζητήσουμε την εφαρμογή της εξίσωσης του Αϊνστάιν στην επικείμενη περιπέτεια των δύο ελληνικών ομάδων στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ας αρχίσουμε από το Χ, της εργασίας. Χ, όπως λέμε... χαιρέτα μου τον πλάτανο! Υποχρεούμαστε να το πούμε όταν βλέπουμε οπαδούς του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού να επιδίδονται ήδη σε ασκήσεις επί χάρτου, ανιχνεύοντας πιθανά βαθμολογικά σενάρια των αντίστοιχων ομίλων, αλλά να παραβλέπουν το «συν Αθηνά και χείρα κίνει».

Να λησμονούν, εν ολίγοις, ότι οι δύο ομάδες έχουν ακόμα πολλά να κάνουν (σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, μάλιστα), ώστε να παρουσιαστούν ετοιμοπόλεμες. Βλέπετε, στην Ελλάδα κάθε χρόνο τέτοια περίοδο «ανάβουν» τα κομπιουτεράκια για τους πρόωρους υπολογισμούς πριν καν σηκωθούν τα μανίκια για το τελικό στάδιο της δουλειάς! Δεν θα δυσκολευόταν κανείς να εντοπίσει τον τομέα στον οποίο οφείλουν να επικεντρώσουν τις τελευταίες προσπάθειές τους τα τεχνικά επιτελεία των «αιωνίων»: η σημαντική βελτίωση της αμυντικής λειτουργίας αμφοτέρων είναι όρος εκ των ων ουκ άνευ για να μείνουν ζωντανά τα όνειρά τους. Σύμφωνοι, οι μεν αναμένουν τον Γκούμα και οι δε αισιοδοξούν ότι ο Καψής θα βρει τον γνωστό καλό εαυτό του.

Οσο όμως οι «πράσινοι» θα βλέπουν υποτονικούς τους Μπίσκαν, Κονσεϊσάο στην άσκηση των ανασταλτικών καθηκόντων τους στο κέντρο (πολύ πληγώνει την όλη αμυντική λειτουργία της ομάδας αυτό το «αγκάθι») και όσο οι «ερυθρόλευκοι» θα φαίνονται μπερδεμένοι «εκεί πίσω», η αβεβαιότητα θα παραμένει βασανιστικά μεγάλη... Το Ψ («είναι το παιχνίδι») και το Ζ («κράτα το στόμα σου κλειστό») της εξίσωσης του Αϊνστάιν δεν χρειάζονται και πολλές αναλύσεις. Οσοι θεωρούν πως το Ψ σε μια διοργάνωση όπως το Τσάμπιονς Λιγκ είναι ένα απατηλό αγχολυτικό σόφισμα ή κάποιο χρύσωμα του χαπιού, ας αναρωτηθούν: οι παίκτες και οι παράγοντες της Αϊντχόφεν πόσες φορές θα έπρεπε να είχαν... αυτοκτονήσει μέχρι πέρυσι, όταν δηλαδή κατάφεραν για πρώτη φορά ύστερα από τόσα χρόνια να διακριθούν; Οσοι πάλι αμφισβητούν το Ζ διότι πιστεύουν στη δύναμη των υπερφίαλων διακηρύξεων (τύπου «να πάρουμε το τρόπαιο σε ένα, δύο χρόνια»), ας σκεφθούν απλώς ποιων τα πόδια βαραίνουν έτσι: των αντιπάλων που... τρέμουν από φόβο ή των ημετέρων, οι οποίοι αντιλαμβάνονται πως ο πήχης τοποθετείται πολύ ψηλά για τις δυνατότητές τους, τουλάχιστον τις σημερινές;

Εάν ο Αϊνστάιν ζούσε σήμερα και μελετούσε τις προοπτικές των ελληνικών ομάδων στο Τσάμπιονς Λιγκ, πιθανότατα θα τροποποιούσε την εξίσωση: διατηρώντας σταθερά όλα τα προαπαιτούμενα (Χ, Ψ, Ζ), εκτός από την επιτυχία Α, θα θέσπιζε και την... α. Ναι, άλφα μικρό: η κατάκτηση –τουλάχιστον– της τρίτης θέσης στους ομίλους και η καλή συνέχεια στο ΟΥΕΦΑ. Τουλάχιστον. Βλέπετε, στο ποδόσφαιρο οι έννοιες «αποτυχία» και «επιτυχία» είναι ενίοτε σχετικές και ο Αϊνστάιν γνώριζε όσο κανείς τη... σχετικότητα των πραγμάτων! Αντε, αρχίζουν τα ματς...