Ο πιο έμπειρος κερδίζει (Sportday / Βασίλης Σαμπράκος)

Κάναμε πολλή κουβέντα πριν από το χθεσινό ντέρμπι στο γραφείο. Σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει παραδοσιακά στα δημοσιογραφικά στέκια παραμονές τέτοιων αγώνων, ουδείς δήλωνε αποφασισμένος να στοιχηματίσει τα λεφτά του πάνω στον έναν ή στον άλλον εκ των «αιωνίων». Ήρθε πολύ νωρίς αυτό το ντέρμπι και έτσι τα αίματα δεν είχαν προλάβει να ανάψουν. Δεν ήταν, όμως, μόνο αυτό. Ηταν και το γεγονός ότι το δείγμα που είχαμε από τα φιλικά παιχνίδια δεν επέτρεπε σε κανέναν να ποντάρει λεφτά στην εκτίμηση ότι θα κερδίσει η μία ή η άλλη ομάδα. Αυτό δεν είδαμε τελικώς στο γήπεδο; Δύο ανέτοιμες ομάδες, ένα μέτριο ποιοτικά ντέρμπι και τον νικητή να αναδεικνύεται χάρη στην εμπειρία του.
Η επικράτηση του Ολυμπιακού ήταν δίκαιη. Πώς και γιατί ήλθε; Επειδή ο Ολυμπιακός έκανε λιγότερα λάθη, είχε μεγαλύτερη πειθαρχία και συνοχή. Ο χθεσινός Ολυμπιακός επιβεβαίωσε τον ισχυρισμό των προπονητών ότι «στο ξεκίνημα όπως και στο τέλος η εμπειρία είναι αυτή που κάνει τη διαφορά». Λες και ήξερε ότι η ομάδα του δεν είναι έτοιμη για πoλλά κόλπα και επιθετικά ρίσκα, ο Τροντ Σόλιντ ζήτησε το απλό και ουσιαστικό. Οι «ερυθρόλευκοι» πέτυχαν το πρώτο γκολ στο κρίσιμο λεπτό. «Σε τέτοια ματς μια φάση παίζει πολύ μεγάλο ρόλο», σχολίασε μετά το ματς ο Νορβηγός. Και έχει πολύ δίκιο.
Τι παραπάνω από τον Παναθηναϊκό έκανε ο Ολυμπιακός και πήρε το παιχνίδι; Γνωρίζοντας ότι παίζει δίχως δικούς του οπαδούς, ότι ο αντίπαλός του είναι πιο έτοιμος, αλλά και κουρασμένος λόγω των δύο επίσημων αγώνων που είχε στα πόδια του, έδωσε γήπεδο, αλλά όχι και διαδρόμους. Έκανε λιγότερα λάθη, διατήρησε, βοηθούμενος από την εμπειρία των «τριαντάρηδων» και από το σκορ, την ηρεμία του και έφτασε σε μια νίκη που -για την ώρα- ισοδυναμεί μόνο με καλό ποδαρικό, αλλά στην πορεία ενδέχεται να αποδειχθεί πολύ πιο σημαντική απ' όσο δείχνει με μια πρώτη ματιά.
Το χθεσινό ντέρμπι είχε και δεύτερο νικητή πλην του Ολυμπιακού: όσους από εμάς ελπίζουμε και ευχόμαστε να δούμε το ελληνικό πρωτάθλημα να προοδεύει. Πολιτισμός στην εξέδρα, πολιτισμός και από τους πρωταγωνιστές μετά τη λήξη του ντέρμπι. Επίδειξη ήθους από τον Μαλεζάνι, επίδειξη ποδοσφαιρικού πολιτισμού από τον Σόλιντ. Αν έλειπε και η ανοησία του Μόρις, όλα θα ήταν υπέροχα.