Ένα ντέρμπι με σημασία για τους προπονητές (Sportday / Χρ.Χαραλαμπόπουλος)

Tη νίκη σε μία κούρσα 10 χιλιομέτρων δεν την παίρνει εκείνος που προηγείται στο μεγαλύτερο διάστημα της κούρσας, αλλά εκείνος που κόβει πρώτος το νήμα. Κάτω από αυτό το πρίσμα, η προχθεσινή ήττα του ΠΑΟ δεν σημαίνει ότι η ομάδα έχασε το πρωτάθλημα, αφού μπροστά της βρίσκονται πολλές στροφές μέχρι το τέλος της κούρσας. Το αποτέλεσμα, βέβαια, έχει αντίκτυπο. Ο Ολυμπιακός πήρε μία πολύ σημαντική νίκη γοήτρου, που του δίνει και ένα σημαντικό ψυχολογικό πλεονέκτημα σε ό,τι αφορά στην προσπάθειά του να υπερασπιστεί τον τίτλο του και να πραγματοποιήσει μια καλύτερη πορεία στην Ευρώπη.

Ομολογώ ότι περίμενα χειρότερο θέαμα από τις δύο ομάδες, μια προσδοκία που βασιζόταν κυρίως στο γεγονός ότι οι αμυντικές γραμμές και των δύο δεν είναι οι καλύτερες δυνατές. Στο προχθεσινό ματς η άμυνα του Ολυμπιακού τα πήγε πάρα πολύ καλά, καθώς ο Σόλιντ επέλεξε να κρατήσει κοντά στους αμυντικούς και τους δύο ανασταλτικούς χαφ, Στολτίδη και Τουρέ, πράγμα που εξηγεί γιατί ο Τουρέ δεν συμμετείχε ενεργά στη δημιουργία του παιχνιδιού. Εδωσε βάρος κυρίως στο να συνεισφέρει αμυντικά, γεγονός που, αν συνδυαστεί με την κακή απόδοση του Ριβάλντο, ανέδειξε αδυναμία των Πειραιωτών στη δημιουργία παιχνιδιού που θα παρήγαγε ευκαιρίες. Παρ' όλα αυτά οι ερυθρόλευκοι, που φέτος αγωνίζονται με τελείως διαφορετικό σύστημα από ό,τι στα προηγούμενα χρόνια, μπόρεσαν να εκμεταλλευτούν στο έπακρο τις ευκαιρίες που δημιούργησαν, και μάλιστα χωρίς τη συμμετοχή των καθαρόαιμων επιθετικών τους, Κωνσταντίνου και Μπαμπαγκίντα.

Ο Σόλιντ, τον οποίο αρκετά ρεπορτάζ την περασμένη εβδομάδα παρουσίαζαν διατεθειμένο να κατεβάσει την ομάδα με την ίδια σύνθεση που είχε στο φιλικό με την Εσπανιόλ, απέδειξε ότι είχε διαβάσει το παιχνίδι και «έκρυψε» τους ανοικτούς χώρους στους γρήγορους επιθετικούς των «πρασίνων», με αποτέλεσμα ο ΠΑΟ να έχει σοβαρό επιθετικό πρόβλημα. Οπως και με τη Βίσλα στο πρώτο ημίχρονο, ο ΠΑΟ δεν έχει βρει λύση απέναντι σε κλειστές άμυνες. Εντούτοις, στον Ολυμπιακό δεν πρέπει να πιστέψουν ότι η ομάδα τους είναι έτοιμη, διότι οι ευρωπαϊκές της υποχρεώσεις απαιτούν ένα πολύ παραγωγικότερο πρόσωπο από αυτό που επέδειξε την Κυριακή στο ΟΑΚΚΑ.

Στον ΠΑΟ, από την άλλη πλευρά, φαίνεται να είναι αδικαιολόγητη η νευρικότητα με την οποία κατέβηκαν να αγωνιστούν οι «πράσινοι» την Κυριακή. Ομως αυτή η νευρικότητα είναι αποτέλεσμα της πίεσης, να αποδείξουν ότι δεν είναι losers, που νιώθουν οι παίκτες του ΠΑΟ κάθε φορά που βρίσκονται απέναντι στον Ολυμπιακό μετά το 3-0 της Ριζούπολης, πράγμα που κατάφεραν μόνο στον τελικό Κυπέλλου της Ν. Σμύρνης. Οι «πράσινοι», η αμυντική γραμμή των οποίων δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε και ίσως θα χρειαζόταν ενίσχυση, φοβάμαι ότι θα αποδειχτεί η αχίλλειος πτέρνα της ομάδας. Τα προβλήματα θα γίνουν μεγαλύτερα στο ελληνικό πρωτάθλημα μετά τις αποβολές Κώτσιου και Μόρις, ενώ, ακόμη και όταν επιστρέψουν οι Γκούμας και Νίλσον, ο Μαλεζάνι για τα ευρωπαϊκά παιχνίδια θα έχει στα χέρια του μια αμυντική γραμμή –όπως και αν τη διαμορφώσει- της οποίας οι παίκτες δεν θα έχουν παιχνίδια. Πέραν όμως από τα προβλήματα στην άμυνα, ο Μαλεζάνι θα πρέπει να λύσει και τον γρίφο της ανάπτυξης του παιχνιδιού.

Εναν γρίφο που κυρίως εστιάζεται στην απόδοση του Κονσεϊσάο, ο οποίος δεν βοήθησε καθόλου τον Γκονζάλες, με αποτέλεσμα οι επιθετικοί των «πρασίνων» να μείνουν εκτός παιχνιδιού, λόγω έλλειψης τροφοδοσίας. Ο Ολυμπιακός έδειχνε να πατά με μεγάλη σιγουριά στο γήπεδο, γεγονός που του έδωσε τη δυνατότητα να λειτουργεί πολύ περισσότερο ως «ομάδα», σε αντίθεση με τον ΠΑΟ. Οι υψηλές προσδοκίες που δημιουργήθηκαν στον κόσμο του ΠΑΟ με τις μεταγραφές και την πρόκριση εις βάρος της Βίσλα, ήταν ένα λάθος. Τόσο οι «πράσινοι» όσο και οι Πειραιώτες έχουν ακόμη δρόμο σε ό,τι αφορά στο μοντάρισμα των ομάδων τους, με τη διαφορά ότι οι δεύτεροι δείχνουν να ξέρουν τι ζητούν. Τέλος, για τη συμπεριφορά του Μόρις, δεν χρειάζεται να επισημάνει κάποιος τον ακραίο αντιεπαγγελματικό της χαρακτήρα. Εκείνο που χρειάζεται, πέρα από την τιμωρία που θα του επιβληθεί από την ΠΑΕ, είναι να ζητήσει δημόσια συγγνώμη από τον Τζόλε και τους φιλάθλους.