Ένα ακόμη ποδοσφαιρικό παιχνίδι ζωής ή θανάτου (Sportday / Χρ.Χαραλαμπόπουλος)

Tην Κυριακή, πέντε λεπτά μακριά από το όνειρο, έσβησαν οι ελπίδες μιας μικρής αφρικανικής χώρας να προκριθεί για πρώτη φορά στην ιστορία της στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου, που θα γίνει του χρόνου στη Γερμανία. Στο 85ο λεπτό του αγώνα της εθνικής ομάδας της Ακτής του Ελεφαντοστού με αντίπαλο την ομάδα του Καμερούν, ο Αλιούμ Σαϊντού δίνει για τρίτη φορά το προβάδισμα στην ομάδα του Καμερούν. Τα πέντε λεπτά που απομένουν για να τελειώσει το παιχνίδι είναι πολύ λίγα για να μπορέσουν οι ποδοσφαιριστές της εθνικής ομάδας της Ακτής του Ελεφαντοστού να αντιδράσουν. Νωρίτερα, με τον σέντερ φορ της Τσέλσι, τον Ντιντιέ Ντρογκμπά, είχαν καταφέρει να ισοφαρίσουν δύο φορές τους Καμερουνέζους, που προηγήθηκαν με τον Ακίλ Βεμπό.

Η ομάδα του Ντρογκμπά, που έπαιζε στην έδρα της σε ένα γήπεδο 40 χιλιάδων θέσεων στην πρωτεύουσα Αμπιτζάν, κυνηγούσε την έκπληξη. Αν κατάφερνε να νικήσει, θα προκρινόταν στο Παγκόσμιο Κύπελλο, αφήνοντας το Καμερούν για πρώτη φορά από το 1986 εκτός τελικών της διοργάνωσης. Αν η ομάδα του Ντρογκμπά κατάφερνε να νικήσει, η Κυριακή θα γινόταν ημέρα εθνικού εορτασμού για μια χώρα που δεν έχει πολλές ευκαιρίες, εκτός από το ποδόσφαιρο, να γιορτάσει.
Μία χώρα που, όπως πολλές άλλες αφρικανικές χώρες, είναι παγιδευμένη στον ιστό ενός εμφυλίου πολέμου που διαρκεί τρία χρόνια τώρα και που φαίνεται ότι πλέει τα λοίσθια, καθώς από τον περασμένο Δεκέμβριο έχουν σταματήσει οι εχθροπραξίες και συμβαίνουν μόνο ορισμένα μεμονωμένα πολεμικά περιστατικά. Μπορεί η ισχυρή παρουσία των «κυανόκρανων» του ΟΗΕ να βοήθησε αρκετά, αλλά δεν έλυσε οριστικά το πρόβλημα. Εισιτήριο για το προχθεσινό παιχνίδι δεν υπήρχε ούτε για δείγμα. Το γαλλικό πρακτορείο υποστηρίζει ότι υπήρξε υπουργός που κατάφερε να εξασφαλίσει ένα μόνο από τη μαύρη αγορά.

Το προχθεσινό παιχνίδι ήταν η μεγαλύτερη μάχη του πολέμου για την Ακτή του Ελεφαντοστού. Μία μάχη που έχασε. Το ενδιαφέρον για το παιχνίδι μεταξύ των δύο ομάδων ήταν πολύ μεγάλο και εκτός της αφρικανικής ηπείρου εξαιτίας του μεγάλου αριθμού ποδοσφαιριστών των δύο ομάδων που αγωνίζονται στην Ευρώπη. Το παρακολούθησε από τις κερκίδες και ο ίδιος ο Ρόμαν Αμπράμοβιτς, που έφθασε στην Αμπιτζάν με ιδιωτικό αεροπλάνο, συνοδευόμενος από τον προπονητή της Τσέλσι Ζοσέ Μουρίνιο και από μία οκταμελή αντιπροσωπία. Ισως οι άνθρωποι της λονδρέζικης ομάδας να σκέφτηκαν ότι μπορεί μετά το παιχνίδι να υπάρξουν ταραχές και ο Ντρογκμπά να κινδυνεύσει. Ισως ο Μουρίνιο να ήθελε να παρακολουθήσει την αγωνιστική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο Ντρογκμπά ή να έχει υπόψη του κάποιον άλλον Αφρικανό ποδοσφαιριστή που θα ήθελε να φέρει στην ταξιαρχία των «μπλε». Ποιος ξέρει;

Η ποδοσφαιρική ιστορία της Ακτής του Ελεφαντοστού δεν είναι μεγάλη. Το πιο μεγάλο ποδοσφαιρικό επίτευγμα της χώρας ήταν η κατάκτηση του Κυπέλλου Εθνών της Αφρικής το 1992 κόντρα στη Γκάνα, ύστερα από έναν μαραθώνιο κτυπημάτων πέναλτι. Πολλοί από τους ποδοσφαιριστές της ομάδας μεγάλωσαν μαζί στο ίδιο καμπ στην Αμπιτζάν. Ο Τουρέ της Αρσεναλ, ο Ντρογκμπά, ο Ντομορό, που έπαιξε για την Ιντερ και τη Μαρσέιγ, όπως και ο Καλού της Παρί, είναι σπουδαίοι ποδοσφαιριστές, αλλά όχι αρκετοί. Το Καμερούν πατούσε γερά στα πόδια του και ήξερε τι ζητούσε.

Ολη η ψυχολογική προετοιμασία της ομάδας της Ακτής του Ελεφαντοστού τη βδομάδα που προηγήθηκε του παιχνιδιού πήγε περίπατο. Οπως και η ενότητα της μικρής αυτής αφρικανικής χώρας, οι κάτοικοι της οποίας έβλεπαν την εθνική τους ομάδα σαν ένα, ίσως το μοναδικό σύμβολο ενότητας. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και στην πόλη Μπουάκε, το προπύργιο των ανταρτών, είχαν στηθεί τεράστιες γιγαντοοθόνες που μετέδωσαν ο παιχνίδι.

Τώρα, η ζωή θα επιστρέψει στον κανονικό της ρυθμό στην Αμπιτζάν, το ποδόσφαιρο θα έχει χάσει τη συγκολλητική του δύναμη και μόνο οι πιτσιρικάδες που βρίσκονται σε κάποια από τα ποδοσφαιρικά καμπ που λειτουργούν με την υποστήριξη του ΟΗΕ, κάποιων ευρωπαϊκών ομάδων ή μεγάλων ποδοσφαιριστών αφρικανικής καταγωγής, μόνον αυτοί θα συνεχίζουν να ονειρεύονται πως με μία μπάλα μπορούν να περάσουν στην άλλη όχθη της ζωής και να ζήσουν.