Οι «κοινοτικές επιδοτήσεις» του Τσάμπιονς Λιγκ (Sportday / Χρ.Χαραλαμπόπουλος)

Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε πρώτος χθες τις υποχρεώσεις των ελληνικών ομάδων στο Τσάμπιονς Λιγκ. Μίας διοργάνωσης που αποτελεί τη μετεξέλιξη του παλιού Κυπέλλου Πρωταθλητριών αλλά, επί της ουσίας, πρόκειται για μία τελείως διαφορετική. Μια διοργάνωση με περισσότερη λάμψη, μεγαλύτερη απήχηση, καλύτερη οργάνωση και περισσότερα χρήματα. Τόσο για την ΟΥΕΦΑ όσο και για τις ομάδες που συμμετέχουν. Η μεγαλύτερη προβολή που έχει η διοργάνωση στην τωρινή της μορφή οφείλεται στο γεγονός ότι η ΤΕΑΜ στήριξε όλο το σχέδιό της για την αναμόρφωση του θεσμού στην τηλεόραση, αναγνωρίζοντας τη δύναμη και τη δυναμική του μέσου. Τώρα πια, όλοι αναγνωρίζουν ότι το Τσάμπιονς Λιγκ είναι η καλύτερη διοργάνωση σε επίπεδο συλλόγων σε ολόκληρο τον κόσμο, σε σημείο που να λειτουργεί ως οδηγός για όλους όσοι θα ήθελαν να διοργανώσουν κάτι ανάλογο είτε στη Λατινική Αμερική είτε στην Αφρική είτε μελλοντικά και στην Ασία.
Μάλιστα, η ΟΥΕΦΑ, προσπαθώντας ν' αναβαθμίσει και τη δεύτερη σε σπουδαιότητα διοργάνωση σε επίπεδο συλλόγων, το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, βασίστηκε στην οργανωτική μορφή του Τσάμπιονς Λιγκ. Ολα αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά. Οπως και το συνολικό ποσό των χρημάτων που έχουν «κερδίσει» από το 1992 μέχρι σήμερα οι τρεις ελληνικές ομάδες που πήραν μέρος στον θεσμό στη φάση των ομίλων. Ο τρόπος με τον οποίο οι ελληνικές ομάδες αξιοποίησαν αυτά τα χρήματα είναι μία πολύ μεγάλη συζήτηση, που κάποια στιγμή θα πρέπει να κάνουμε, γιατί θα δείξει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν –ή αν θέλετε λειτουργούσαν – οι ελληνικές ομάδες σε ό,τι αφορά στον σχεδιασμό και στον προγραμματισμό τους.
Ομως, τί ακριβώς είναι αυτή η διοργάνωση για τις ελληνικές ομάδες; Από την αγωνιστική τους δυναμικότητα, αλλά και τη μέχρι τώρα επιχειρηματική τους συμπεριφορά, αυτό που με σαφήνεια μπορεί να συμπεράνει κάποιος είναι ότι για τις ελληνικές ομάδες μέχρι τώρα –και κυρίως για τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟ- το Τσάμπιονς Λιγκ ήταν μία επιταγή με ζεστό και πολύ –για τα ελληνικά δεδομένα- χρήμα. Κάτι σαν τις επιδοτήσεις ή τα κοινοτικά προγράμματα, που για χρόνια παίρναμε από την Ε.Ε., χωρίς να θεωρούμε ότι είχαμε κάποια υποχρέωση από την πλευρά μας για τα κοινοτικά κονδύλια, τα οποία σε πολλές περιπτώσεις χρησιμοποιήθηκαν για τελείως διαφορετικούς σκοπούς από αυτόν για τον οποίο δόθηκαν. Η συμμετοχή στους ομίλους δεν είναι για πάντα εξασφαλισμένη, ακόμη κι αν η ομάδα κατακτήσει το πρωτάθλημα, γιατί η συμμετοχή μιας ή περισσοτέρων ομάδων στους ομίλους εξαρτάται από τη συνολική βαθμολογία της χώρας στον κατάλογο της ΟΥΕΦΑ.

Αυτή η παράμετρος στο σκεπτικό της ΟΥΕΦΑ, πέραν του γεγονότος ότι διασφαλίζει τη συμμετοχή στη διοργάνωση των ανταγωνιστικότερων, των ισχυρότερων συλλόγων, παράλληλα πιέζει τις χώρες που θα ήθελαν να διακριθούν να επενδύσουν περισσότερα χρήματα –και χρόνο- στο ποδόσφαιρο για να καταφέρουν κάτι παραπάνω. Αν δεν επενδυθούν περισσότερα χρήματα στο ποδόσφαιρο μιας χώρας, στις υποδομές, στο ανθρώπινο υλικό, στην οργάνωση των ομάδων, τότε δεν μπορεί κάποιος να κάνει όνειρα για τη συμμετοχή στο πρωτάθλημα των πλουσίων. Για τη συμμετοχή. Η διάκριση είναι μία τελείως διαφορετική ιστορία. Οι δύο μεγάλοι του ελληνικού ποδοσφαίρου κι από κοντά και η ΑΕΚ έχασαν –για διαφορετικούς λόγους ο καθένας- πολύ χρόνο, μέχρι να κατανοήσουν ότι έπρεπε να αλλάξουν τη διοικητική τους δομή, να εκσυγχρονίσουν τον τρόπο λειτουργίας τους, να επενδύσουν στις υποδομές, να υιοθετήσουν τα χαρακτηριστικά μιας επιχείρησης για να έχουν τη δυνατότητα να πάρουν μέρος στους χρυσοφόρους ομίλους. Αυτή η προσπάθεια είναι πιθανό να παρασύρει και τις άλλες, τις μικρότερες ομάδες του ελληνικού πρωταθλήματος, που ίσως καταφέρουν να δυναμώσουν και σε περίπτωση που βγουν στην Ευρώπη, να σταθούν με αξιοπρέπεια. Επιστρέφω στο Τσάμπιονς Λιγκ κι αρκούμαι να σημειώσω ότι επειδή πρόκειται για τη διοργάνωση των ισχυρών, οι ελληνικές ομάδες πρέπει πρώτα να ολοκληρώσουν τις αλλαγές στη φυσιογνωμία τους και μετά να ονειρεύονται την πιθανότητα διάκρισης.