Μαμά, στείλε λεφτά, προχωράμε (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

«Μαμά, στείλε λεφτά! Η Εθνική πάει καλά», έγραφε ένα πανό στην κερκίδα της «Χάλα Πιονίρ» χθες. Η μαμά πρέπει όντως να στείλει λεφτά. Η Εθνική όντως πάει καλά, έστω κι αν δεν αρέσει στον ανύποπτο θεατή. Τι κι αν σπάει τα καλάθια με τις άστοχες βολές και τα τούβλα από τα 6,25 μέτρα; Τι κι αν οι επιθέσεις της στο «πέντε εναντίον πέντε» θυμίζουν «γιούργια στον νταβά με τα κουλούρια»; Τους αγώνες τους κερδίζει η άμυνα, όχι το σκοράρισμα. Οσο η Εθνική κρατάει τους αντιπάλους της λίγο πάνω ή λίγο κάτω από τους 50 πόντους, θα προχωράει. Τα κλεψίματα και οι αιφνιδιασμοί τη βοηθούν να βάλει τους παραπανίσιους πόντους στο ανοιχτό γήπεδο (13 χθες, σχεδόν όλους στο πρώτο μέρος) και να ρίχνει τον αντίπαλο στο... καναβάτσο. Στο χθεσινό α' ημίχρονο, όταν διαμορφώθηκαν οι ισορροπίες της νοκ άουτ αναμέτρησης, το Ισραήλ είχε περισσότερα λάθη (15) παρά πόντους (14).

Τον φίλο μας τον Χόλντεν τον περιμένει αύριο ασφυξία. Οι Ρώσοι δεν έχουν πολλούς χειριστές της μπάλας και ενδέχεται να μαρτυρήσουν, αφού ο Ζαχάρ Πασούτιν έχει πάρει την κατιούσα, ενώ ο εφεδρικός Σαμοϊλένκο είναι λίγος. Οι Γερμανοί μάς έδειξαν τον δρόμο το βράδυ της Κυριακής, όταν κράτησαν την παρέα των Κιριλένκο-Χριάπα στους 50 πόντους. Μολονότι πρόκειται για παρέα ξυλοκόπων, εκτός του Νοβίτζκι, έβαλαν όσα χρειαζόταν για να κερδίσουν. Και απέδειξαν ότι η Ρωσία είναι βατός αντίπαλος. Εάν είχαμε μείνει στην εικόνα του εναρκτήριου Σαββατοκύριακου (όταν τα Ρωσάκια μετέτρεψαν την Ιταλία σε σωρό από συντρίμμια) θα νομίζαμε ότι έχουμε να αντιμετωπίσουμε καμιά ντριμ τιμ.

Θέλω να πιστεύω ότι το τετραήμερο της αγωνιστικής απραξίας θα γίνει μπούμερανγκ για τη Ρωσία. Ομάδα που προέρχεται από συνεχείς αγώνες (όπως η ελληνική) είθισται να εμφανίζεται πιο ετοιμοπόλεμη από εκείνη που αναπαύεται και περιμένει. Οι Ρώσοι, άλλωστε, είναι λαός ψυχολογικά εύθραυστος, ίδιον που συχνά-πυκνά επηρεάζει τους αθλητές και τις ομάδες τους. Εφόσον η Εθνική μας μπει στο γήπεδο σίγουρη για τον εαυτό της και με μάτι που γυαλίζει, μπορεί να τους βρει μπόσικους και να επιβάλει το νόμο της στο άγνωστο ακόμα παρκέ της αχανούς «Μπεογκράντσκα Αρένα».

Οπως και σε όλα τα προηγούμενα παιχνίδια, υποψιάζομαι ότι αβαντάζ θα έχει αύριο η ομάδα που θα φύγει πιο γρήγορα από τον βατήρα. Για μια ομάδα άπειρη και νεανική όπως η δική μας, το προβάδισμα του αντιπάλου συχνά μοιάζει βουνό. Δεν έχει άδικο ο Παναγιώτης Γιαννάκης όταν λέει ότι η Εθνική πρέπει να παίζει με σβηστό ταμπλό! Φάνηκε το άγχος της και χθες, όταν το Ισραήλ βρήκε τρόπο (με τα τρίποντα) να ξαναμπεί στο παιχνίδι και να απειλήσει.

Ελεγα χθες σε συναδέλφους ότι «αν η Εθνική προηγηθεί στο ημίχρονο του αγώνα με τη Ρωσία με περισσότερους από 5 πόντους, μπορεί να κατακτήσει ακόμα και χρυσό μετάλλιο». Το πιστεύω ειλικρινά ότι για την ομάδα μας όλα τα λεφτά είναι η αυτοπεποίθηση, η ηρεμία και το «μομέντουμ». Στοιχεία τα οποία μπορούν να προκύψουν μέσα από την ίδια την απόδοσή της και όχι από εξωτερικούς παράγοντες.

Και, εδώ που τα λέμε, ύστερα από τόση συσσωρευμένη δυστοκία, η Εθνική έχει σειρά να κάνει ένα μεγάλο παιχνίδι στην επίθεση. Στα φιλικά ξεπέρασε πολλές φορές τους 80 πόντους, ενώ στο Ευρωμπάσκετ δεν έχει φτάσει ακόμα ούτε τους 70. Εάν σπάσει αύριο το ρόδι, ψάξτε αεροπορικά εισιτήρια για να την καμαρώσετε το Σαββατοκύριακο στις μάχες των μεταλλίων. Αλλιώς, μπορεί να μείνουμε πάλι στον Ομιλο 5-8. Ομως, μετά το χθεσινό κάζο των Σέρβων, θα έχουμε τουλάχιστον κάτι να μας παρηγορεί.