Τι θα ήταν η ζωή χωρίς τη «Δίκη της Δευτέρας», που μεταδίδεται την Τρίτη τα χαράματα; Πιστεύω κάτι σαν τον μαρξισμό χωρίς τον Μαρξ.
Ο Κυριάκος Θωμαΐδης είχε καλεσμένο τον Αλέξη Κούγια χωρίς σακάκι και γραβάτα, να φοράει ένα ψυχεδελικό πουκάμισο με γαλάζια και άσπρα τετραγωνάκια. Τον έβλεπες κι έκανες κεφάλι τζάμπα!
Ολοι είχαν αρχίσει να χασμουριούνται, μέχρι που κάποια στιγμή, τα χαράματα, λίγο πριν κλείσει η εκπομπή, ο Θωμαΐδης φόρεσε το ωραίο του χαμόγελο και είπε ότι ζήτησε τον λόγο ο Νίκος Αλέφαντος επί προσωπικού για να απαντήσει στον Γιάννη Κεραηλίδη, δημοσιογράφο του Extra 3, ο οποίος είχε τολμήσει να επισημάνει ότι κακώς ο Νικόλας κάνει κριτική σε όλους και όλα.
Ο «Αλέ», σε μια σπάνια περφόρμανς, που συνδύασε υβρεολόγιο («καραγκιοζάκο»), νουθεσίες («μην ξαναπιάσεις τον Αλέφαντο στο στόμα σου»), διαπιστώσεις («τον Αλέφαντο τον τιμούν σε όλα τα γήπεδα του κόσμου»), αυτοκριτική («σ' το λέω εγώ, ένας είναι ο Αλέφαντος, ο ένας, ο κορυφαίος») και σοφία («κανένας δεν μπορεί να πιάνει τον Κούγια και τον Αλέφαντο στο στόμα του»), προέβη και σε μια πρόταση προς τον καλό συνάδελφο, η οποία δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη: «Να τα παρατήσεις όλα όσα κάνεις και να πας να πουλάς λεμόνια!».
Θυμίζω ότι ανάλογη ήταν η προτροπή που είχε κάνει και στον Γιάννη Ντάσκα, ο οποίος στη «Δίκη» είναι κάτι σαν εισαγγελέας. Προφανώς, ο «Αλέ» θεωρεί ότι ο Θωμαΐδης είναι μανάβης και οι συνεργάτες του μετά το πέρας της εκπομπής, βλέποντας το ξημέρωμα, πάνε για μεροκάματο στη λαϊκή αγορά…
Διαβάζω πως σαν σήμερα ο Ιγνάτιο Λογιόλα το 1553 ίδρυσε το «Τάγμα των Ιησουιτών», που, όπως σας έχω ενημερώσει, κρατάει μέχρι τις μέρες μας. Είναι το ίδιο τάγμα με αυτό που εδρεύει στις σουίτες του γηπέδου Καραϊσκάκη και ονομάζεται «Τάγμα των "οι σουιτών"», αυτών δηλαδή που ακόμα και όταν ο Θρύλος παίζει κεκλεισμένων των θυρών έχουν το δικαίωμα να παρευρίσκονται, προσφέροντας φιλοξενία στους επόπτες, τους διαιτητές και τους παράγοντες της αντιπάλου ομάδας.
Ομως για έναν ακόμα λόγο είναι σημαντική η σημερινή ημερομηνία, μιας και σαν σήμερα ιδρύθηκε το ΕΑΜ. Η επέτειος αυτή συμπίπτει με την ίδρυση του ΕΑΝ. Τι είναι το ΕΑΝ; Το ΕΑΝ ο Ολυμπιακός καταφέρει να μη χάσει από τη «Bασίλισσα» της Ευρώπης Ρεάλ στο «Μπερναμπέου».
(Το ΕΑΝ μπορεί να νικήσει για πρώτη φορά από την ίδρυση του Τσάμπιονς Λιγκ δεν το συζητάμε καν. Ανήκει στη σφαίρα των ανεξήγητων ερωτημάτων, του στυλ «υπάρχει γυναικείος οργασμός και, αν ναι, ποιον ενδιαφέρει εκτός από τις γυναίκες;».)
Διαβάζοντας τις εφημερίδες, έχω την αίσθηση ότι το παιχνίδι αυτό έχει γίνει, έχει τελειώσει και διεξάγεται μόνο και μόνο για τυπικούς λόγους. Ο «Πρωταθλητής» παρουσίασε χθες το περίφημο «σχέδιο Μπερναμπέου», αυτό που έχει στο μυαλό του ο Σόλιντ.
Ρίσκαρε μάλιστα, αφού κάλλιστα κάποιοι από την ισπανική πρεσβεία θα μπορούσαν να το φωτοτυπήσουν και να το στείλουν στη Μαδρίτη. Αλλά, κακά τα ψέματα, αν είσαι σίγουρος για τον εαυτό σου και πολύ περισσότερο για το σχέδιό σου, τέτοιες μικρές λεπτομέρειες δεν σε απασχολούν.
Ο «Πρωταθλητής» προτείνει να «χτυπήσουμε τη "Bασίλισσα" στην πλάτη», προφανώς διότι ο Ολυμπιακός θα τρέχει πίσω της και αποκλείεται να καταφέρει να την κοιτάξει στα μάτια. Είναι κι αυτό μια άποψη.
Εκεί που δημιουργείται ένα μικρό μπέρδεμα είναι στο σύστημα που κυκλοφόρησε για το συγκεκριμένο παιχνίδι. Ο «Πρωταθλητής» επιμένει ότι θα παίξουν 4-5-1 και 3-6-1 (μην τρομάζετε, στη δεύτερη περίπτωση ένας έμεινε πίσω και τον έφεραν μπροστά) με σύνθετο ρόλο και στα δύο συστήματα για τον Τουρέ.
Το σύστημα αυτό στους προπονητικούς κύκλους είναι το λεγόμενο «αποικιοκρατικό σύστημα», στο οποίο συνήθως ένας –και μάλιστα έγχρωμος– τρέχει παντού για να καλύψει τα πάντα και γύρω-γύρω οι υπόλοιποι λευκοί γίνονται πλούσιοι.
Το «Φως», βέβαια, δεν συμφωνεί με αυτό το σύστημα και παρουσιάζει τη δική του εκδοχή, η οποία είναι το 4-2-3-1. Το ίδιο σύστημα, αλλά από το κέντρο και μπροστά με μια μικρή παραλλαγή, δηλαδή 3-2-1, είχε παρουσιάσει πολλά χρόνια πριν ο ΑΝΤ1 σε εκπομπή, η οποία όμως δεν λειτούργησε και πήγε άπατη. Ελπίζουμε να μη συμβεί το ίδιο και με το σύστημα.
Το καταπληκτικό, περιμένοντας το ματς, είναι η παρατήρηση του «Πρωταθλητή», που γράφει ότι Ντάνι, Ριβάλντο και Κωνσταντίνου κάνουν ζημιά κάθε φορά που συναντούν τη Ρεάλ.
Αυτοί, οι ίδιοι, οι συγκεκριμένοι. Οχι η Μπαρτσελόνα και ο Παναθηναϊκός….
Εκείνο όμως που με κάνει υπερβολικά αισιόδοξο για το σημερινό παιχνίδι είναι ότι ακόμα και ο Βασίλης Τσιάρτας βλέπει μεγάλη εμφάνιση του Ολυμπιακού. Βλέπετε, από τότε που ο Τσιάρτας έφυγε από την Ισπανία έχουν περάσει πολλά χρόνια και φυσικά η Ρεάλ τού τότε με τη Ρεάλ τού σήμερα καμία σχέση δεν έχουν. Και ο Τσιάρτας τού τότε δεν έχει σχέση με τον Τσιάρτα τού τώρα. Να φανταστείτε ότι κάποιοι Ισπανοί νομίζουν ότι πρόκειται για άλλον παίκτη, αφού τότε λεγόταν ακόμα Τσάρτας.
Μήπως είναι Δίδυμος ή έχει ωροσκόπο στους Διδύμους; Α, να σημειώσω να το κοιτάξω…
Την ισπανική εμπειρία του Τσιάρτα θα την επικαλούμαστε πάντα, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Ακόμα και όταν ο ίδιος ο Τσιάρτας θα έχει ξεχάσει ότι κάποτε έπαιξε στη χώρα του Νταλί, θα αποκαλείται «el mago», «el maestro» και άλλα τέτοια el-εεινά.
«Θα είναι πολύ σημαντικό να έχει κατοχή μπάλας (σ.σ. ο Ολυμπιακός) και να μην αρκεστεί σε παθητικό ρόλο, προκειμένου να ελπίζει σε κάτι καλό». Αυτή είναι η άποψη του διεθνούς στράικερ. Εγώ έχω να του υπενθυμίσω μόνο κάτι. Οτι κατοχή είχαν και οι Γερμανοί τόσο στην Ελλάδα όσο και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά στο τέλος έχασαν τον πόλεμο. Το λέει και ο Αναστόπουλος: «Η μόνη κατοχή που ξέρω είναι αυτή του 1940!».
Ετσι είναι η ζωή. Ολα κρέμονται από μια κλωστή. Δεν θέλει πολύ για να τα χάσεις. Το σκεφτόμουν αυτό όταν έβλεπα τη θεσμική ταλαιπωρία των διεθνών μας, που πήγαν να δεχτούν τα πρωθυπουργικά συγχαρητήρια. Να έχεις πάρει μέρος σε ένα τουρνουά με τόσες ομάδες, να έχεις νικήσει τη Γαλλία, τη Ρωσία, τη Γερμανία στον τελικό και μετά να σε έχουν όρθιο για να σε καμαρώνουν ο Κωστάκης και η Νατάσα, πάει πολύ.
Από τη χθεσινή συνάντηση δεν κρατάω καμία δέσμευση, ούτε υπόσχεση, διότι πολύ απλά δεν θα μου χρειαστούν. Το ίδιο θα πρότεινα να κάνουν και οι διεθνείς. Το μόνο που κρατάω είναι ένα βλέμμα. Αυτό του πρωθυπουργού όταν ο αρχηγός Μιχάλης Κακιούζης του χάρισε την μπάλα με τις υπογραφές των παικτών.
Την κοίταζε σαν να έψαχνε από πού ανοίγει ή καλύτερα σαν στενοχωρημένος που δεν ήταν από σοκολάτα. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα τον είδα πιο αποφασιστικό και τότε πέρασε μια σκέψη από το μυαλό μου που με έκανε να ιδρώσω!
«Εχει πλάκα», είπα από μέσα μου, «να σκέφτηκε ότι αυτό το σπορ, επειδή παίζεται με τα χέρια, μπορεί να είναι και πιο εύκολο και να αποφασίσει να ασχοληθεί μαζί του»…
Επειδή στην Ελλάδα η πρώτη σκέψη είναι το παν (και μετά το αποτέλεσμα μπορείς να το μαντέψεις), έτσι κι εγώ τον φαντάστηκα όπως στο σκίτσο στο κέντρο της σελίδας, με το χέρι του σπασμένο και μπανταρισμένο. Είναι το αποτέλεσμα της δεύτερης απέλπιδας προσπάθειάς του να ασχοληθεί με τα σπορ. Την πρώτη τη θυμόσαστε, όταν πήγε να παίξει μπάλα. Επαθε θλάση και κούτσαινε για κάνα μήνα...
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
