Δεν μπορώ να καταλάβω πώς τα κατάφερε έτσι ο Ολυμπιακός. Μα είναι δυνατόν να παίζεις με τη Ρεάλ, που έχει ένα τσούρμο «γκαλάκτικος» (Ρομπέρτο Κάρλος, Μπέκαμ, Ρομπίνιο, Ραούλ, Μπαπτίστα κ.ά.) και να χάνεις από γκολ ενός πιτσιρικά που κανείς δεν θυμάται πώς λέγεται;
Οι απεσταλμένοι δημοσιογράφοι στη Μαδρίτη μού περιέγραψαν την εξής σκηνή: έχει τελειώσει το ματς κι έχουν πάει για φαγητό. Επειδή η Μαδρίτη δεν είναι όπως η Αθήνα, όπου όλα είναι ανοιχτά μέχρι να τελειώσει η «Δίκη της Δευτέρας» (δηλαδή μέχρι τα χαράματα), οι άνθρωποι το μόνο μέρος που βρήκαν για να τσιμπήσουν κάτι ήταν ένα χαρμπουργκεράδικο. Μπαίνουν, παραγγέλνουν κι εκεί που ψάχνουν την κέτσαπ βλέπουν τον Σολδάδο, τον πιτσιρικά της Ρεάλ, να τους χαιρετάει καθισμένος μπροστά σε δύο τσιζ και κάτι πατάτες!
Δεν το πίστευαν, όπως καταλαβαίνετε, μέχρι που ο μικρός, ως άλλος Στέλιος Γιαννακόπουλος, έσπασε τη σιωπή του. «Εγώ είμαι», τους είπε. «Εγώ έβαλα το γκολ. Αλλά μη στενοχωριέστε, έβαλα και δύο κάποτε στο Κύπελλο»!
Για τέτοιο παλιόπαιδο μιλάμε…
Δεν βρίσκω άκρη με τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων που αναφέρονται στο παιχνίδι του Ολυμπιακού στη Μαδρίτη. Αυτό δεν με απασχολεί τόσο, αφού το φαινόμενο το θεωρώ συνηθισμένο. Απλώς φοβάμαι τον αποπροσανατολισμό. Για να είμαι ειλικρινής, φοβάμαι μήπως με αυτά που διαβάσω με πιάσει καμιά κρίση υστερίας και τρέχω στην ψυχολόγο μου, που σε αυτές τις περιπτώσεις με τρελαίνει στις παρατηρήσεις και την γκρίνια. Ναι, αγαπητέ –παντρεμένε– αναγνώστη, η ψυχολόγος μου μού κάνει ό,τι ακριβώς σου κάνει η γυναίκα σου, με τη διαφορά ότι μου παίρνει χρήματα…
Πάντα την επομένη των μεγάλων αγώνων φοβάμαι μη χάσω τον πολύτιμο χρόνο μου, κοιτάζοντας το δέντρο και χάνοντας το δάσος. Για να είμαι ειλικρινής, η συγκεκριμένη παροιμία δεν ισχύει για την ελληνική πραγματικότητα, αφού ως γνωστόν όλα τα δάση έχουν καεί και –θέλουμε, δεν θέλουμε– μόνο κάνα δέντρο μπορούμε να δούμε, ελπίζοντας ότι πίσω από αυτό θα υπάρχει –το πολύ– ένα ακόμα.
Προσπαθώντας, λοιπόν, να βγάλω άκρη, είμαι σίγουρος ότι άλλες ειδήσεις, σημαντικότερες, θα περάσουν από μπροστά μου και εγώ δεν θα έχω καταλάβει τίποτα.
Γιατί μπορεί το «Derby» να γράφει ότι ήταν «άδικο το 2-1. Κρίμα, χάθηκε μεγάλη ευκαιρία» και από κάτω με μικρά γράμματα «…για τη Ρεάλ, που έχασε ένα τσουβάλι γκολ», αλλά την ίδια ώρα ο «Πρωταθλητής», από τη μία, έχει πρωτοσέλιδο «Μπράβο, Θρύλε! Πολύ μεγάλη ομάδα!», «Γκολάρα ο Καφές» και «Ευρωπαίος» και το «Φως», από την άλλη, «Βασιλιάς ο Θρύλος στο β' μέσα στο Μπερναμπέου» και «Μόνο η βαζελίνη μας έλειπε, φώναζαν οι "ερυθρόλευκοι" στα αποδυτήρια», «αν ήταν οι κωλόφαρδοι, θα κέρδιζαν σήμερα».
Ευρώπη παίζαμε και τα πρωτοσέλιδα είχαν άκρως ευρωπαϊκό προφίλ και σίγουρα μιλούσαν για το ίδιο παιχνίδι. Ομως ποια ήταν η είδηση; Δεν κατάλαβα; Οτι η Ρεάλ Μαδρίτης νίκησε τον Ολυμπιακό; Και αν είναι αυτό είδηση, τότε τι είναι η συνέντευξη του Μανώλη Κεφαλογιάννη στην «Espresso», στην οποία δηλώνει: «Θέλω η γυναίκα να με περιμένει στο σπίτι»;
Ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, μάλιστα, αποκαλύπτει στην εφημερίδα ότι ήρθε η ώρα να αλλάξει υπουργείο. Και, εδώ που τα λέμε, καλά θα κάνει, αφού στη θάλασσα τα έχει κάνει… θάλασσα.
Μιλώντας για πρωτοσέλιδα, το καλύτερο το είχε η χθεσινή «Traffic». «Απέλασέ με, δήμαρχε, να γλιτώσω», λέει και εξηγεί ότι η δήλωση ανήκει σε έναν Αλβανό, τον οποίο δύο κόρες ενός παπά έκαναν να μαρτυρήσει, δίνοντάς του συνεχώς Viagra για να κάνει σεξ! Απλά, καθημερινά προβλήματα, που συμβαίνουν στους κακόμοιρους μετανάστες που έρχονται στην Ελλάδα για να βρουν μια καλύτερη τύχη…)
Κάτι τέτοια μου ξεφεύγουν εξαιτίας του Σόλιντ και του Καφέ και πραγματικά με πιάνουν τα νεύρα μου. Διαβάζω ότι ο Κώστας Φραγκολιάς ετοιμάζεται να εγκαταλείψει την Ελλάδα διότι μετά την Αννα έκλεισε ως άνδρας και εμείς ακόμα ασχολούμαστε με το αν ο Νορβηγός άργησε να κάνει τις αλλαγές στο παιχνίδι της Μαδρίτης.
Και ρωτάω εγώ, που βλέπω την Ελλάδα να ορφανεύει από ωραία αγόρια: αν έμπαινε πιο νωρίς ο Οκκάς, ο Φραγκολιάς θα έμενε στην Αθήνα; Αν ο Μπαμπαγκίντα έπαιζε από το ημίχρονο, θα έβρισκε ομάδα ο Κώστας; Δεν ξέρω τι να πω από την απόγνωση. Παραφράζοντας τον στίχο του ποιητή «αυτή τη χώρα, αν την κοίταζες από ψηλά, το μόνο πράγμα που θα έβλεπες θα ήταν ελιά, Φραγκολιά και πικροδάφνη».
Τώρα που θα φύγει ο Κώστας, φάτε στη μάπα ελιές και πικροδάφνες…
Ομως είναι κι άλλα που κανονικά δεν θα έπρεπε να περνάνε στα ψιλά. Οπως η άλλη μεγάλη είδηση της «Espresso», ότι ο Φλάβιο Κονσεϊσάο ετοιμάζεται να πάρει μεταγραφή στον χώρο της μόδας! Σας παρουσιάζω αυτούσια την είδηση, όπως δημοσιεύθηκε διά χειρός Μ. Κοσμετάτου:
«Τα ρούχα με την υπογραφή made by Flavio Conceisao θα κάνουν σύντομα την εμφάνισή τους στις διεθνείς πασαρέλες. Οχι, δεν πρόκειται για… συνωνυμία, ούτε ο Βραζιλιάνος σταρ του Παναθηναϊκού δάνεισε το όνομά του σε κάποιον διάσημο μόδιστρο. Πολύ απλά, ετοιμάζει τη δική του κολεξιόν».
Κάπως έτσι εξηγούνται όλα. Το ότι δηλαδή τον Βραζιλιάνο τον πήραν στον Παναθηναϊκό για να τρέχει κι αυτός περπατάει. Δεν περπατάει, πρόβες για πασαρέλα κάνει και προσπαθεί ο άνθρωπος να βρει το βήμα του. Αυτός φταίει που ο Μπίσκαν είναι ασχημούτσικος;
Εκείνο που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν η κριτική του παιχνιδιού από τον Βασίλη Λυριτζή στο «Goal», το πόνημα ενός δημοσιογράφου που εκτιμώ ιδιαίτερα. Κάνοντας μία από τις εντυπωσιακότερες, σε σύλληψη, παρατηρήσεις όλων των εποχών, ο καλός συνάδελφος επισημαίνει:
«Δυστυχώς, άφησαν τον Μπέκαμ να δρα σχεδόν ανενόχλητος. Ειδικά όταν εκτελούσε τα φάουλ, ήταν εντελώς ελεύθερος».
Η αλήθεια είναι ότι δεν θεωρώ το πιο εύκολο πράγμα στο κόσμο να ξυπνάς κάθε μέρα την ώρα που άδουν τα κοκόρια και να πηγαίνεις στη ΝΕΤ για να κάνεις εκπομπή. Το σίγουρο είναι ότι έπειτα από καιρό τα νεύρα σου θα πειραχτούν, αλλά όταν φτάσεις στο σημείο να ζητάς να μαρκάρουν ακόμα και τους παίκτες που εκτελούν φάουλ, τότε θα πρέπει να διαλέξεις ανάμεσα στην καριέρα και την ψυχική υγεία.
Αν δεν το κάνεις, το επόμενο βήμα είναι να ζητάς να μαρκάρουν και τον παίκτη που σουτάρει πέναλτι…
Αναρωτιέμαι τι θα σκεφτεί ο Σόλιντ αν του πουν ότι η ομάδα του δεν μάρκαρε τον Μπέκαμ όταν χτυπούσε τα φάουλ. Την Τετάρτη το βράδυ περίμενα να τον δω να σημειώνει κάτι στο τεφτέρι του, όπως κάνει πάντα. Δυστυχώς, η ισπανική τηλεόραση δεν μας χάρισε ένα ωραίο πλάνο του, σαν αυτό που δημοσιεύω στο κέντρο της σελίδας. Μιλάμε για έναν Σόλιντ τρομερά μελετηρό…
Ελπίζω, αν κάποτε βρουν τις σημειώσεις του, να μην αποκαλυφθεί ότι σημειώνει μόνο μια φράση, όπως ο Τζακ Νίκολσον στη «Λάμψη» πριν μουρλαθεί, πάρει τα τσεκούρια και τους καθαρίσει όλους. Εγώ τον κόουτς τον θέλω διαυγή, για να διαβάζει τις κριτικές που του κάνουμε στην Ελλάδα.
Από το να τρελαθεί μόνος του, προτιμώ να τον τρελάνουμε…
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
