Μείνε, αλλά κάν' το όπως εμείς νομίζουμε! (Sportday / Αλέξης Σπυρόπουλος)

Στα αθλητικά σάιτ, που αυτές τις μέρες ζητούν απ' τους επισκέπτες να μπουν και να «ψηφίσουν» τι θέλουν να γίνει με τον Ρεχάγκελ και την Εθνική, η ξεκάθαρη τάση είναι ότι τρεις στους τέσσερις τοποθετούνται υπέρ του Γερμανού. Ο αθλητικός Τύπος της χώρας εκπέμπει πλέον, πάνω-κάτω, στο ίδιο μήκος κύματος. Να μείνει ο χερ Οτο.

'Η, μήπως, όχι... ακριβώς έτσι; Διότι -ένα το κρατούμενο- υπάρχει (περισσότερο κι απ' την αληθινή εκτίμηση στον Γερμανό τεχνικό) ο εύλογος φόβος, αν θέλετε το φιλότιμο, μη μας πουν και σκατιάρηδες. Μη φανεί, δηλαδή, ότι καλά ήταν στην Πορτογαλία, αλλά, τώρα που αποκλειστήκαμε, του λέμε έξω από δω. Ράους! Αν είναι, σου λέει, ας φύγει μονάχος.
Το δεύτερο κρατούμενο είναι (η τάση) να μείνει, αλλά να κάνει ετούτο κι εκείνο και το άλλο. Ο,τι ο καθένας νομίζει για σωστό. Τζίφος! Ο Ρεχάγκελ είτε θα φύγει είτε θα μείνει και θα κάνει ό,τι αυτός νομίζει για σωστό. Τελεία. Δεν νοείται πρόταση (να προχωρήσει) με όρους και προαπαιτούμενα.

Σε θέλουμε, όμως θα κάνεις (ριζική, μερική, καθόλου) ανανέωση, ειδάλλως γεια. Δεν βγαίνει και πολύ νόημα, άλλωστε. Οι 23 της Κοπεγχάγης, σε σχέση με τους 23 της Πορτογαλίας, είναι κιόλας οκτώ διαφορετικοί παίκτες. Κοτσόλης, Βύντρα, Κυργιάκος, Ανατολάκης, Λυμπερόπουλος, Σαλπιγγίδης, Γκέκας, Μάντζιος.

Οκτώ στους 23, είναι ένας στους τρεις. Ποσοστό κοντά 35%. Έπονται, επίσης, περίπου άλλοι τόσοι. Σηφάκης, Ταβλαρίδης, Αλεξόπουλος, Μόρας, Αμανατίδης, Σαμαράς. Και αναφέρομαι, μονάχα, σε ποδοσφαιριστές που έχουν (τουλάχιστον μία φορά) κληθεί κι έχουν πάρει μια πρώτη μυρωδιά.

Η ανανέωση λοιπόν, έτσι όπως την έχει ο Ρεχάγκελ μες στο μυαλό του, ευρίσκεται σε εξέλιξη. Συμφωνούμε ή διαφωνούμε με τα πρόσωπα, το βέβαιο είναι ότι συντελείται. Και συντελείται, αυτούς τους 15 μήνες που μεσολάβησαν απ' το EURO 2004, υπό αντικειμενικώς στενόχωρες συνθήκες. Δύσκολες. Πιεστικές. Δίχως χρόνο, περιθώριο, άνεση, φιλικά. Ο Ρεχάγκελ έφτασε να χρησιμοποιήσει (για τις δοκιμές του) σαν φιλικά, ελλείψει άλλων, τα επίσημα ματς του Κυπέλλου Συνομοσπονδιών το καλοκαίρι στη Γερμανία.

Η μοναδική σιγουριά για το αμέσως επόμενο στοίχημα, την προκριματική μάχη του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 2008, είναι ότι η Εθνική (με τον Ρεχάγκελ ή με τον όποιον επόμενο) θα ξεκινήσει να τη δώσει από πιο ευνοϊκή αφετηρία. Για αρχή, κατά πάσα πιθανότητα θα 'μαστε (ως κάτοχοι του τίτλου) κεφαλή σε όμιλο και το εισιτήριο το κερδίζουν δύο, απ' ευθείας. Όχι ένας, κι ο άλλος υπό προϋποθέσεις.

Το ακόμη κυριότερο, οι διεθνείς θα 'χουν ηρεμήσει. Θα μαζέψουν τα κομμάτια τους, θα 'ρθουν στα ίσα τους, θα παίξουν (ως το ερχόμενο φθινόπωρο) τα φιλικά τους, οι νεότεροι θα γνωρίσουν τους παλαιότερους, θα δέσουν. Και, το πρώτιστο, θα ξε-κου-ρα-στούν. Οι διακοπές τους, ύστερα από συνεχόμενα καλοκαίρια... τρέλας, αρχίζουν μέσα Μαΐου και τελειώνουν όταν μπει ο Ιούλιος. Η σημασία αυτονόητη. Λογαριάστε ότι Ουκρανία και Τουρκία, οι ομάδες που παίρνουν τις θέσεις-προνόμια στο γκρουπ τώρα, είναι οι απούσες του προηγούμενου ραντεβού κορυφής. Ενώ οι παρούσες, Ελλάδα και Δανία, ξέμειναν τριτοτέταρτες.

Συνιστά, ωσαύτως, «τάση των ημερών» ότι (για κάποιον λόγο) οι εκ των διεθνών γεννημένοι απ' το '71 ως και το '73, τουλάχιστον αυτοί, είναι υποχρεωμένοι εδώ και τώρα, ντε και καλά, να δηλώσουν εάν συνεχίζουν ή όχι. Δεν το καταλαβαίνω. Πρώτον, σε ποιον να το δηλώσουν; Στις... εφημερίδες ή στα... μικρόφωνα; Δεύτερον, έχουν όλο το δικαίωμα στον χρόνο να το σκεφτούν ψυχρά. Και ό,τι (όταν) αποφασίσουν, να το ανακοινώσουν. Τρίτον, το... πιθανότερο πρόσωπο, με το οποίο έχουν να συζητήσουν κάτι δεν είν' ο δημοσιογράφος, δεν είναι καν ο πρόεδρος της ΕΠΟ. Είναι, μόνον, ο προπονητής της επόμενης ημέρας. Αντε, κι η οικογένειά τους.

Αφήστε ότι η διεθνής πρακτική δείχνει την πολύ σχετική αξία τών, συνήθως εν βρασμώ, δηλώσεων αποχώρησης απ' την Εθνική. Ο Φίγκο έκανε τέτοια, κι επέστρεψε. Ο Ζιντάν κι ο Τουράμ, ομοίως. Ο Νέντβεντ την έκανε, και το ξανασκέφτεται. Ο Μαλντίνι την έκανε, την τηρεί, αλλά πιέστηκε (κι ενδέχεται να πιεστεί εκ νέου) να την αναθεωρήσει. Ως και ο Περ Νίλσεν, που το Σάββατο στην Κοπεγχάγη έπαιξε (όπως και τον Φεβρουάριο στο Καραϊσκάκη) σέντερ-μπακ στη Δανία, το 'χει ανακοινώσει... τρεις-τέσσερις φορές ότι αποσύρεται. Κι όλο επί σκηνής είναι!