Πότε ξαναπαίζει η Εθνική; (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

Μεγάλη βραδιά η αυριανή. Πολύ μεγάλη. Όχι όμως για το μπάσκετ, αλλά για τους βαρβάρους που θα πλημμυρίσουν το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας και το γήπεδο της Πυλαίας. Τα περίμεναν αυτά τα ζευγαρώματα σαν τους βετεράνους χούλιγκανς της Τσέλσι, οι οποίοι παρακολουθούν την κλήρωση του Κυπέλλου και πανηγυρίζουν όταν η ομάδα τους πέφτει με τη Μίλγουολ (από το «Football Factory»). Το μπάσκετ έχει ελάχιστα πράγματα να κερδίσει από τα ντέρμπι Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού και ΠΑΟΚ-Αρη.

Για τέσσερις ώρες, οι ανύποπτοι, ζεστοί από το Ευρωμπάσκετ φίλαθλοι που θα καθίσουν μπροστά στην τηλεόραση για να παρακολουθήσουν τους δύο αγώνες θα ψάχνουν τρόπο να απομακρύνουν τα παιδιά. Ακόμα κι αν όλα κυλήσουν ήρεμα, ακόμα κι αν δεν ανοίξει μύτη, οι βρισιές που θα ακούγονται θα καταργήσουν κάθε έννοια αθλητικής απόλαυσης. Η ΕΟΚ δεν διαθέτει καν κανονισμό που να προβλέπει διακοπή του αγώνα όταν ακούγονται «γαμοσταυρίδια», με το συμπάθιο. Τουλάχιστον στο πρωτάθλημα της Α1 υπάρχει ο φόβος της τιμωρίας και κρατάει μέχρις ενός σημείου τα μπόσικα. Στο Κύπελλο, μπάτε σκύλοι κι αλέστε. Γαβγίστε και μη φοβάστε κανέναν. Οι διαιτητές δεν έχουν τρόπο να αντιδράσουν, οι δε ομάδες θα σας πουν και μπράβο.

Είχα μια κρυφή ελπίδα ότι μετά τα έκτροπα του Σαββατοκύριακου (στο Ιβανώφειο, στην Κυψέλη και αλλού) οι τέσσερις ΚΑΕ θα αποφάσιζαν να προστατεύσουν κάπως το προϊόν τους. Ότι θα απαγόρευαν με συμφωνία κυρίων τις μετακινήσεις πληθυσμών, όπως έγινε λ.χ. στα ποδοσφαιρικά ντέρμπι Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού και ΑΕΚ-Ολυμπιακού. Η αφέλειά μου ώρες ώρες αιφνιδιάζει και μένα τον ίδιο. Μολονότι η εμπορική επιτυχία είναι εγγυημένη, τα δύο «αιώνια» ζευγάρια ανοίγουν τις πόρτες στους φανατικούς και ρίχνουν το μπαλάκι στην -πότε απρόθυμη και πότε απλώς ανίκανη να τα βγάλει πέρα- Αστυνομία. Η οποία αντιδρά με το μόνο τρικ που γνωρίζει: αφήνουμε άδειο το μισό γήπεδο και ο Θεός βοηθός.
Στο ΣΕΦ των 12.000 θέσεων, θα κοπούν 7.608 εισιτήρια. Στην «PAOK Arena» των 8.000 θέσεων, κάθε ομάδα θα πάρει από 2.013 εισιτήρια. Φυσικά, όλα κατέληξαν ήδη στα χέρια των οργανωμένων και των μισαλλόδοξων. Σκεφτείτε πόσο κόσμο (και... τι είδους κόσμο) θα είχαν τα δύο γήπεδα εάν οι ομάδες καταργούσαν κοινή συναινέσει το 50-50 και ταυτόχρονα «έριχναν πόρτα» στους φανατικούς και θα συμφωνήσετε ότι εδώ χάνεται μια μεγάλη ευκαιρία.

Θα μου πείτε ότι δεν γίνεται δουλειά με τις απαγορεύσεις και με τους περιορισμούς. Συμφωνώ, αλλά δεν βλέπω πώς μπορούμε να προσεγγίσουμε το αύριο όσο μυρίζουμε τα χνώτα των κάφρων. Πόσοι από αυτούς που θα πάνε αύριο στο γήπεδο θα δώσουν το «παρών» και στα ματσάκια του πρωταθλήματος ή της Ευρωλίγκας ή του ULEB Cup; Ελάχιστοι, ειδικά αν έχει και κλοτσοσκούφι την ίδια ώρα. Μιλάμε για στρατούς μιας χρήσεως, για οπαδούς άσχετους με το μπάσκετ, αλλά ετοιμοπόλεμους κάθε φορά που «παίζουμε με τον γαύρο» ή με «τον βάζελο» ή με κάποιον άλλο παραδοσιακό οχτρό.
Ο καλός φίλαθλος θα τα δει αυτά στην τηλεόραση και θα πάρει δρόμο. Ούτε το Βελιγράδι θα μπορεί να τον ζεστάνει πια, ούτε τίποτα. Το πολύ πολύ να περιμένει τον Φεβρουάριο, για να χειροκροτήσει τους (ξενιτεμένους στην πλειονότητά τους) πρωταθλητές Ευρώπης στο τουρνουά που σκαρώνει η ΕΟΚ...