Δεν μπορείτε; E, περάστε έξω! (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

Τα θερμά μου συγχαρητήρια. Πετύχατε το -για τα δεδομένα άλλων, πολιτισμένων χωρών- ακατόρθωτο. Διώξατε μέσα σε μία βραδιά όσους ζεστάθηκαν με την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ και κάθισαν μπροστά στην τηλεόρασή τους να δουν τις καλύτερες ομάδες της Ελλάδας. Δεν απευθύνομαι βέβαια στους χούλιγκαν. Οι χούλιγκαν είναι χούλιγκαν. Έχουν μες στην κεφάλια τους άχυρο και δεν αλλάζουν, όσα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα κι αν κατακτήσει η πατρίδα τους, άσχετα με το άθλημα. Ζουν και αναπνέουν για κάτι τέτοια ντέρμπι, στα οποία βγάζουν το άχτι τους για το ξύλο που τρώνε από τις γυναίκες τους (αν έχουν...).

Όχι, δεν τα βάζω με τους χουλιγκάνους. Απευθύνομαι σε αυτούς που άνοιξαν τις πόρτες στους βαρβάρους και που έστρωσαν χαλί για να τους υποδεχθούν. Μην τυχόν και τους κακοκαρδίσουν. Απευθύνομαι σε παράγοντες που είτε παριστάνουν τους φορείς μιας νέας εποχής είτε οχυρώνονται πίσω από την ετικέτα του γραφικού είτε προέρχονται από τα σπλάχνα των θυροφιλάθλων είτε φορούν τον μανδύα του σωτήρα, πάντως στο πηλίκο αποδεικνύονται όλοι ίδιοι. Ηθικοί αυτουργοί ενός διαρκούς εγκλήματος.

Αυτό εννοούσα και αυτό φοβόμουν, όταν έγραφα προχθές ότι «το ελληνικό μπάσκετ δεν έχει τίποτε να κερδίσει από τα δύο ντέρμπι». Κινδύνευσαν ζωές αθώων ανθρώπων χθες, στο όνομα μιας ψωρονίκης σε έναν ψωροαγώνα του ψωροκυπέλλου. Ακόμα και στον Μεσαίωνα του ελληνικού ποδοσφαίρου έγιναν κάποια βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση. Στο μπάσκετ, αφήσαμε τους κάφρους να μπουν στα γήπεδα για να βγάλουν τα απωθημένα τους. Είχαν καιρό, βλέπετε, να συναντηθούν τα καλόπαιδα. Στο ποδόσφαιρο κοντεύει να καταργηθεί η συνύπαρξη «γαύρων» και «βάζελων» στο ίδιο γήπεδο. ΠΑΟΚτσήδες και Αρειανοί ανταμώνουν πια μόνο τυχαία, αφού οι ομάδες τους παίζουν σε διαφορετικές κατηγορίες.

Οπότε τι κάνουμε; Τους μαντρώνουμε σε δύο γήπεδα το ίδιο βράδυ μαζί με κάτι διμοιρίες των ΜΑΤ και ρίχνουμε στη μέση τους εκλεκτούς του ελληνικού μπάσκετ, πρωταθλητές Ευρώπης αν θυμάστε, σε μια φιλότιμη προσπάθεια να διαλύσουμε ό,τι προσπάθησε να χτίσει η Εθνική. Τα θερμά μου συγχαρητήρια. Μην ξεχάσετε την ομπρέλα τώρα που θα βγείτε απ' το σπίτι, γιατί ψιχαλίζει. Ίσως και να είναι κάτι άλλο αυτό που σας καταβρέχει.

Τον λόγο έχει η αθλητική δικαιοσύνη: δυο-τρεις αγωνιστικές κεκλεισμένων των θυρών, κάτι πρόστιμα κι έξω απ' την πόρτα. H συνηθισμένη κωμωδία. Θα κοστίσει κάτι παραπάνω το χθεσινό στις ΚΑΕ, αλλά θα το ξεπεράσουν, ειδικά αυτοί που προκρίθηκαν. Την κυβέρνηση που θα ψηφίσει τρομονόμο όπως αυτόν (τον δρακόντειο) που ψηφίστηκε προχθές και ισχύει ήδη στη γειτονική Ιταλία, θα την ψηφίζω με τα δύο χέρια μέχρι τελικής πτώσεως. Επιτέλους, να επιβάλλονται ποινές που να πονάνε αληθινά τις διοικήσεις.

Επεισόδια στο πρωτάθλημα; Αφαίρεση 10 βαθμών και καλή τύχη του χρόνου στην Α2. Επεισόδια στο Κύπελλο; Αποκλεισμός χωρίς δεύτερη κουβέντα. Δεν σας αρέσει, κύριε Αγγελόπουλε, κύριε Γιαννακόπουλε, σας πετάμε και τους δύο έξω από τη διοργάνωση. Την επόμενη φορά να ελέγξετε το κοινό σας. Δεν μπορείτε; Να μπορέσετε.

Αλλά υπάρχει τέτοια κυβέρνηση, ικανή να δει το δάσος και να το σώσει; Μόνο στα όνειρα των ρομαντικών. Στον μικρόκοσμο της Ελλάδας, ο ορίζοντας των πολιτικών τελειώνει στο πρώτο δέντρο. Στο πρώτο κουκί.