«Π»: Πω, πω, Παναγιά. Πολύ Πανάθα (Sportday / Στέφανος Χάρης)

Στην ιστορία της σύγχρονης αθλητικής δημοσιογραφίας το αποκλείω να χρησιμοποιήθηκαν πιο διθυραμβικοί τίτλοι για μια ισοπαλία. Και μάλιστα 0-0. Ανατριχιάζω και μόνο στην ιδέα τού τι θα γινόταν –και φυσικά τι θα γραφόταν– αν έσπαζε ο Ροναλντίνιο το ποδάρι του και ο Παναθηναϊκός νικούσε. Μέχρι και εφημερίδες του τοίχου θα είχαμε, όπως την περίοδο της επανάστασης στην Κίνα.

Η «Αθλητική Ηχώ», ως παλαιότερη, σέρνει τον χορό με τον καταπληκτικό τίτλο «Παναγιά μου, μια Πανάθα!». Και από κάτω έχουμε βαφτίσια. Το όνομα αυτού… «Βυντρα-λντίνιο. Ο πράσινος μπακ έσβησε το μεγάλο αστέρι των μπλαουγκράνα».

Σιγά μην τελειώσαμε εδώ. Στην «Αθλητική Ηχώ» όταν έχουν ρέντα και έμπνευση δεν σταματάνε με τίποτα. Το πρωτοσέλιδο συνεχίζει:

«Μάγεψαν Δάρλας, Μάντζιος, Κονσεϊσάο, Μόρις, Μπίσκαν και ο καταλύτης Γκαλίνοβιτς». Δυστυχώς για όλους εμάς, η εφημερίδα κυκλοφορεί σε ταμπλόιντ. Αν είχε τις διαστάσεις του «Φωτός», είμαι σίγουρος ότι στο πρωτοσέλιδο θα έκανε παρέλαση και η δεύτερη ομάδα του Παναθηναϊκού.

Το ότι ο τίτλος με τα πολλά «Π» –«Παναγιά μου, μια Πανάθα»– ήταν έμπνευσης Μένιου Σακελλαρόπουλου, που όταν είναι στα χάι του είναι πραγματικά απολαυστικότατος, αποκαλύπτεται στην τελευταία σελίδα της εφημερίδας και πιο συγκεκριμένα στη στήλη «Ακου την Ηχώ», την οποία γράφει ο Μένιος και ξεκινά με τον ίδιο τρόπο. «Παναγιά μου, μια Πανάθα»!

Ένα άρθρο που θα ήθελα να το δημοσιεύσω όλο, αλλά θα σας χαρίσω μόνο το κλείσιμό του. Ετσι θα καταλάβετε όλοι πού οφείλεται το γεγονός ότι όλος ο κόσμος χθες –στους δρόμους, στα γραφεία, στις δημόσιες υπηρεσίες– περπατούσε ευθυτενής και περήφανα. Μας το αποκαλύπτει ο Μένιος.

«Αυτός ο Παναθηναϊκός έκανε τον κόσμο να φύγει περήφανος και να πάει στη δουλειά του με το κεφάλι ψηλά. Δεν υπάρχει κανένα μεγαλύτερο κέρδος».

Το «Derby» έχει τον τίτλο «Οι μάγοι ήταν πράσινοι». Το περίμενα πιο έξαλλο, αλλά φαίνεται πως μέσα στα τόσα πανηγύρια το τελευταίο που θα τους ενδιέφερε ήταν αν θα κυκλοφορήσει την άλλη μέρα η εφημερίδα.

Κάτω από τη φωτογραφία του Ευγένιου Δαδαλιάρα, απεσταλμένου του «Sportime» στο Ντόνετσκ για το παιχνίδι Σαχτάρ – ΠΑΟΚ, φιγουράρει ο τίτλος «ΠΑΟ, θεέ!». Αν ο Ευγένιος Δαδαλιάρας δεν ήταν τόσο γοητευτικός στη φωτογραφία, στην οποία εμφανίζεται προφίλ– σίγουρα ο τίτλος θα ήταν αυτός που θα έκλεβε την πρώτη ματιά μου. Μάλιστα, κάποια στιγμή μπερδεύτηκα και διάβασα –ευτυχώς όχι δυνατά– «Δαδαλιάρα, Θεέ». Το «Sportime», το «Derby», η «Αθλητική Ηχώ», η «SportDay» και φυσικά το «Goal» προσφέρουν στην πρώτη σελίδα τους τη βαθμολογία του ομίλου, που μέχρι την προηγούμενη αγωνιστική κανένας δεν είχε το κουράγιο να τη χτυπήσει στο πρωτοσέλιδο.

Όλοι, φυσικά, αποθεώνουν τον Μαλεζάνι. Ο οποίος δεν το κρύβει, πλέει σε πελάγη ευτυχίας. Την πιο δύσκολη ερώτηση, κατά την προσωπική άποψή μου, του την έθεσε ο πολύ καλός σε τέτοιες ερωτησοπαγίδες Δημήτρης Κριτής από τη ΝΕΤ. Προσέξτε πόσο πονηρά διατυπωμένη είναι:

«Όλοι οι παίκτες έπαιξαν πολύ καλή μπάλα. Η ομάδα έκανε μια εξαιρετική εμφάνιση. Ήσασταν πολύ κοντά σε μια μεγάλη νίκη. Κύριε Μαλεζάνι, είστε ευχαριστημένος;».

Λογικό να βρέθηκε σε δύσκολη θέση ο Μαλεζάνι. Την κρίσιμη στιγμή η μεταφράστρια άλλαξε τη λέξη «ευχαριστημένος» με τη λέξη «ευτυχισμένος» και έτσι ο Ιταλός κατάφερε να απαντήσει. Είναι φανερό πλέον ότι όλοι κάνουν πλάτες στον Αλμπέρτο. Εχει κερδίσει τους πάντες και τα πάντα και αναγκάζει μέχρι και τον δαιμόνιο Δημήτρη Κριτή να έρθει σε δύσκολη θέση, θέτοντας δύσκολες ερωτήσεις. Όχι μόνο για τον Μαλεζάνι. Για όλους μας.

Ο Αλμπέρτο είναι ο αυτοκράτορας των ημερών. Οφείλουμε να το παραδεχτούμε. Τον αποθεώνουμε όλοι. Γι' αυτό κι εγώ τον φαντάστηκα όπως απεικονίζεται στο σκίτσο στο κέντρο της σελίδας. Ένας Καίσαρας Μαλεζάνι, να απολαμβάνει τις επιτυχίες της αυτοκρατορίας του, έτοιμος να εκστρατεύσει στην Ισπανία.

Όλα αυτά μπορεί να ακούγονται πολύ ποιητικά, αλλά γνωρίζεις, φίλε αναγνώστη, πως με την ποίηση έχω μια ιδιαίτερη σχέση. Μερικές φορές την ανακαλύπτω ακόμα κι εκεί που δεν υπάρχει και δεν ξέρω αν αυτό είναι διαστροφή. Ξέρω όμως το ότι να διαβάζεις Μανώλη Γαβαθιώτη δεν είναι. Γιατί αυτός ήταν ο πρώτος και ο μόνος ποιητικός αθλητικός συντάκτης της γενιάς του. Ένα απ' τα τελευταία ποιήματά του έχει τίτλο «Υπό προϋποθέσεις» και δημοσιεύτηκε στο χθεσινό «Φως». Σας το παρουσιάζω.

«Έχουμε πάλι ένα ντέρμπι. Ή, για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, ένα ντέρμπι κατ' ευφημισμόν και υπό προϋποθέσεις. Ποια είναι η βασική προϋπόθεση ώστε να γίνει ντέρμπι το Ολυμπιακός – ΠΑΟΚ; Μα, να το… θέλει ο Ολυμπιακός. Αυτή είναι η μία και μοναδική προϋπόθεση. Αν ο Ολυμπιακός θέλει πραγματικά να παίξει την μπάλα που μπορεί και να κερδίσει άνετα, θα σκορπίσει τον ΠΑΟΚ στους τέσσερις ανέμους. Αν το πάρει αψήφιστα και νομίσει ότι μπορεί να κερδίσει και αυτό το παιχνίδι χωρίς να παίξει σπουδαία μπάλα, τότε όλα μπορούν να συμβούν. Και κυρίως να κάνει το παιχνίδι… ντέρμπι. Αυτά έγραφα. Πώς τα βλέπετε; Φυσικά, δεν προέβλεπα καμία ήττα. Ούτε να τη φανταστώ δεν θα μπορούσα. Όμως νομίζω ότι εξέφραζα τον προβληματισμό μου σαν κάτι να με έτρωγε, μια περίεργη ανησυχία».

Όσο πιο δύσκολη είναι η ποίηση τόσο πιο πολύ με ιντριγκάρει. Όσο πιο δύσκολος ο Γαβαθιώτης τόσο πιο έντονο το συναίσθημα για ζωή. Κι αυτό που γράφω το ένιωσα στο δεύτερο ποίημά του στο χθεσινό «Φως», με τίτλο «Ταψί γαλακτομπούρεκο».

«Τέλος, για το Παναθηναϊκός – Ακράτητος έγραφα ότι πρόκειται για παιχνίδι προπονήσεως. Και όντως αποδείχτηκε ένα πολύ δυνατό δίτερμα, σαν αυτά που γίνονται στις προπονήσεις των μεγάλων ομάδων όταν οι ποδοσφαιριστές βάζουν στοίχημα ένα ταψί γαλακτομπούρεκο. Και μετά πέφτουν κορμιά. Άλλο όμως ότι πέφτουν κορμιά κι άλλο ότι πρόκειται για προπόνηση, έτσι δεν είναι;».

Μόνο οι άσχετοι με την ποίηση θα απαντούσαν «όχι, Μανώλη». Τι ωραίος στίχος. Ένα ταψί γαλακτομπούρεκο και μετά πέφτουν κορμιά. Αλλά δεν είμαι μόνο εγώ που πιστεύω στην ποίησή του. Χθες στην εφημερίδα έφτασε ένα φαξ με την ένδειξη «προς κύριο Στέφανο Χάρη». Ηταν ένα ποίημα απ' τον Ανέστη Εμπνευστή και κλείνοντας θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας. Πάντα με ενδιέφερε να εκδίδω τις ανησυχίες αξιόλογων ανθρώπων. Και τώρα το ποίημα.

«Γεια σου, βρε Χάρη Στέφανε,
της δημοσιογραφίας.
Κάθε σημείου των καιρών
της μηχανορραφίας.
Ξέρω πως είσαι άψογος και λάτρης
της κιθάρας.
Ξέρω πως είσαι λήθαργος στο γύρε
κάθε ξύπνιου.
Μα είσαι και ροχαλητό στο διάβα
κάθε ύπνου.
Σημειολόγος τσαμπουκάς και ορισμός στην τρέλα.
Κι όσοι είναι απ' τη Γαβαθά*,
δώσ' τους μια ροζ κορδέλα».

*Γαβαθά: χωριό που βγάζει Γαβαθιώτες.